Od dawna polowałam na tę książkę, a kiedy wreszcie ją zdobyłam, wprost nie mogłam doczekać się, aż poznam zawartą w niej historię.

Już od samego początku miałam do niej wielkie, naprawdę wielkie oczekiwania... i nie zawiodłam się ani odrobinę. Wszystko było tak, jak to sobie wyobraziłam, a nawet lepiej. Sarah J. Maas jak zawsze utrzymała wysoki poziom, wciągając czytelnika coraz bardziej w miarę czytania kolejnych stron. Nie potrafiłam się oderwać nawet na chwilę.

Dzięki tej nowelce możemy poznać historię Cealeny sprzed zdarzeń mających miejsce w "Szklanym tronie" i jego kolejnych tomach. Dowiadujemy się jak to się stało, że nasza główna bohaterka trafiła do kopalni w Endovier i co tak naprawdę łączyło ją z niejakim Samem. I tutaj pojawia się pierwsze "cuś". Jeszcze zanim w ogóle sięgnęłam po tę powieść, doskonale wiedziałam, jak się zakończy i wydawało mi się, że jestem na to dobrze przygotowana. Że nie przywiążę się do bohaterów i nie będę płakać, że po prostu jakoś przez to przebrnę. Właśnie, wydawało mi się. Bo choć nie wiem jak mocno starałam się nie przywiązywać się do bohaterów, a w szczególności do Sama... no nie potrafiłam ich nie pokochać. Sarah J. Maas wykreowała ich niemal doskonale. Zadbała o każdy, nawet najmniejszy szczegół, odsłaniając kolejny fragment tego códownego świata. Dała nam szansę jeszcze lepiej poznać główną bohaterkę i właśnie dzięki temu pokochałam ją jeszcze mocniej. Nie wiem dlaczego żyłam tak długo, nie wiedząc jak cudowna jest ta historia. No po prostu nie mam pojęcia, jak mogłam żyć w takie nieświadomości, nie znając przeszłości bohaterów. I choć byłam przygotowana na to, co stanie się na końcu, choć wiedziałam to od samego początku... i tak ryczałam jak bóbr, kiedy wszystko się posypało. Wiedziałam, że teraz bohaterowie żyją swoim życiem, że to po prostu przeszłość... Ale to nic nie zmieniało. Sarah J. Maas jak zwykle była sobą, porwała mnie od pierwszych stron i na nowo złamała moje biedne czytelnicze serducho. Czy żałuję, że po nią sięgnęłam? Oczywiście, że nie. Choćby nie wiem co, cieszę się, że dane mi było poznać tą część historii Cealeny.

Nie było w niej żadnych zgrzytów, akcja nie zawsze pędziła na łeb, na szyję, a jednak nie potrafiłam się oderwać. Autorka wywołała we mnie wiele emocji, sprawiła, że lektura tak mnie wciągnęła, że nawet nie zauważyłam kiedy minęły te wszystkie godziny, a ja siedziałam na łóżku kiwając się w przód i w tył z powodu zakończenia. To napięcie, jakie budowało się przez całą powieść nagle osiągnęło punkt kulminacyjny i... po prostu mną zawładnęło, jak cała ta historia. To, co tutaj się stało, jest nie do opisania, bo mimo, iż ryczałam jak bober, byłam też niesamowicie szczęśliwa. Tak, jakbym znalazła ostatni, brakujący fragment układanki.

PODSUMOWUJĄC:

Jeśli jesteście fanami Sary J. Maas, powinniście obowiązkowo sięgnąć po tę historię. Będąc szczerą, spodobała mi się ona jeszcze bardziej niż tom pierwszy, ale pani Maas ma tą tendencję do sprawiania, że każda jej kolejna książka przebija poprzednią. Otrzymałam tutaj spory kawał emocji, akcji, fantastycznego świata i cudownych bohaterów. Jestem całkowicie pewna, że w przyszłości nie jednokrotnie sięgnę po tę historię i za każdym razem emocje będą tak samo silne. Polecam całym serduchem. A jeśli nie znacie jeszcze pióra pani Maas, powinniście czym prędzej to zmienić. Dla mnie najlepsza seria fantasy, jaką kiedykolwiek czytałam. GORĄCO POLECAM!

Od dawna polowałam na tę książkę, a kiedy wreszcie ją zdobyłam, wprost nie mogłam doczekać się, aż poznam zawartą w niej historię.

Już od samego początku miałam do niej wielkie, naprawdę wielkie oczekiwania... i nie zawiodłam się ani odrobinę. Wszystko było tak, jak to sobie wyobraziłam, a nawet lepiej. Sarah J. Maas jak zawsze utrzymała wysoki poziom, wciągając czytelnika...