Czytałam tą książkę trzy razy- gdy miałam lat 14, 18 i teraz- 21.
Za pierwszym razem książka mnie powaliła- były to moje pierwsze przygody z kryminałami,thrillerami i bardzo mocnymi powieściami. Serce waliło mi jak młot, czekałam końca i jednocześnie nie chciałam kończyć tej książki. Była bajeczna.

Za drugim razem zaś czytywałam ją w wolnych chwilach, trochę mniej namiętnie i chyba niezbyt uważnie, bo szczerze nie pamiętam mojej reakcji.

Teraz, za trzecim razem mogę spokojnie ocenić ją na zwykłą, przeciętną książkę. Niby jest akcja, niby jest intryga i nie wiadomo do końca, czy akcja toczy się na ziemi, czy może pozaziemskie istoty wtargnęły do życia Ryana.
Przekład jest fatalny, bardzo dużo w nim literówek, błędów i gubienia wyrazów.

Ponadto autor chyba bardzo utożsamił się z Samanthą- opisuję ją jako idealną pisarkę, która brata się z imiesłowami i podtekstami w książce. Mam wrażenie, że Koontz sam chciał zamieścić w książce podtekst, ale coś mu nie wyszło.
Nie lubię również zbyt idealnych bohaterów, on bogaty i przystojny, ma najpiękniejszą i najzdolniejszą dziewczynę, która przyćmiewa urodą wszystko wokół. Wydała 3 książki, z czego każda jest bestsellerem, i jej słowami opisuje walkę pisarza z różnymi stylistycznymi problemami - Cóż, mnie się wydaje, że w tej początkowej karierze Koontz chciał się trochę wyżalić z czym ma do czynienia.

Reasumując, kiedyś książki Koontza wydawały mi się świetne- jako pierwsze kryminały na pewno sprostały swojemu zadaniu, zaciekawiły mnie i pewnie nie raz przy nich płakałam.
Z biegiem czasu jednak książki wydają mi się coraz bardziej przeciętne i pisane pod publikę, byleby były bestsellerem, według utartych schematów.
Końcówka absolutnie mnie nie powaliła, wiele rzeczy dalej pozostało niewyjaśnionych, wiele wątków autor pogubił.

Czytałam tą książkę trzy razy- gdy miałam lat 14, 18 i teraz- 21.
Za pierwszym razem książka mnie powaliła- były to moje pierwsze przygody z kryminałami,thrillerami i bardzo mocnymi powieściami. Serce waliło mi jak młot, czekałam końca i jednocześnie nie chciałam kończyć tej książki. Była bajeczna.

Za drugim razem zaś czytywałam ją w wolnych chwilach, trochę mniej...