Antoinette van Heugten jest amerykańską pisarką. W przeszłości była międzynarodową prawniczką. Posiada dyplom z University of Texas School of Law. Autorka zna zagadnienie autyzmu, z którym zmagają się jej dzieci. Jest zwolenniczką towarzystwa w całości poświęconemu tej chorobie. Pomaga również rodzicom, których dzieci cierpią na tę przypadłość. Wraz z rodziną mieszka w Fredericksburgu, w Texasie. „Smak tulipanów” jest jej drugą powieścią. Opowiada losy Nory – samotnej kobiety, która pewnego dnia znajduje w kuchni zwłoki brutalnie zamordowanej matki, a w pokoju obok ciało nieznanego jej starszego mężczyzny. Odkrywa również, że jej półroczna córeczka została porwana. Zrozpaczona kobieta, nie licząc na pomoc policji, na własną rękę próbuje przeprowadzić śledztwo, które może doprowadzić ją do porywacza. Po drodze odkrywa szokujące informacje, które na zawsze odmienią jej życie.

Powieść jest doskonałym i klimatycznym thrillerem psychologicznym z historią w tle. Porusza bardzo istotne kwestie jakimi jest nacjonalizm oraz Narodowo-Socjalistyczny Ruch Holenderski, w którego skład wchodziło kilka niewielkich faszystowskich, narodowo-socjalistycznych oraz nacjonalistycznych ugrupowań. Od 1936 roku w jego programie pojawiły się silne antysemickie i rasistowskie wątki. Na przód wysunęła się polityka zagraniczna nazistowskich Niemiec i faszystowskich Włoch. Mimo, iż książka jest fikcyjną opowieścią, to działania nazistowskie w Holandii miały miejsce naprawdę.

W książce przedstawiony został również obraz silnej kobiety. Mimo iż Nora straciła dziecko i myśli, że jej rodzice mieli wpływ na mordowanie holenderskich Żydów w czasie drugiej wojny światowej, nie poddaje się. Z zapartym tchem śledziłam jej poczynania, mając nadzieję na szczęśliwe zakończenie. O ile główna bohaterka, nie dająca zrobić z siebie wariatki mi się podobała, o tyle nie przypadły mi do gustu postawy niektórych drugoplanowych bohaterów. Nora w łatwy sposób dała radę oszukać recepcjonistę by pozostać w instytucie po jego zamknięciu, policjanci zgadzają się na jej udział w oględzinach miejsca wypadku

Co z tym wszystkim mają wspólnego tulipany? Dawniej w Holandii panowała taka bieda, że luzie nie mieli co jeść. Gotowali z cebulek tych kwiatów zupę na kształt wodnistej owsianki. Jedzenie to było niezwykle niesmaczne, ale głodujący mieli do wyboru to lub śmierć.

Całość została napisana w przejrzysty sposób. Autorka użyła prostego języka, dzięki czemu książkę czyta się szybko, a czytelnik nie ma problemu z odbiorem treści. Powieść cechuje dynamizm i szybkie tempo. Napięcie czuć, aż do ostatniej strony. Wątkiem pobocznym jest powracający romans sprzed lat. Nie przytłacza on jednak i nie przejmuje tematu głównego. Jest wielu narratorów, więc mamy możliwość poznać historię, ze strony każdej z zamieszanych w sprawę osób. Jeśli miałabym wymienić coś, co mi się nie spodobało, to byłyby to częste holenderskie zwroty wplecione w treść. Pomijając ten niedogodny mankament, pozycję serdecznie polecam ponieważ jest godna uwagi.

Antoinette van Heugten jest amerykańską pisarką. W przeszłości była międzynarodową prawniczką. Posiada dyplom z University of Texas School of Law. Autorka zna zagadnienie autyzmu, z którym zmagają się jej dzieci. Jest zwolenniczką towarzystwa w całości poświęconemu tej chorobie. Pomaga również rodzicom, których dzieci cierpią na tę przypadłość. Wraz z rodziną mieszka w...