Droga do szczęścia, to wnikliwe i dosadne spojrzenie w istotę małżeństwa. Główni bohaterowie rozmawiają ze sobą właściwie cały czas (bo przecież najważniejsza jest rozmowa), non stop dyskutują, omawiają, debatują, a w sumie mało z tego wynika. Od tego ciągłego analizowania każdej, nawet błahej sprawy, April próbuje uciec już od jakiegoś czasu, daje do zrozumienia mężowi, że ma dość:

"A moglibyśmy o niczym nie rozmawiać?(...) No wiesz, czy nie moglibyśmy
przyjmować każdego dnia takim, jaki jest, robić, co do nas należy, i nie czuć
przy tym, że musimy ciągle o tym rozmawiać?"

Co na to Frank? Porozmawiajmy o tym.

Ktoś napisał, że April i Franka nie da się lubić. Ja nie żywię do nich negatywnych uczuć, jest mi ich autentycznie żal. Młodzi, piękni, kiedyś byli i co najważniejsze, czuli się wyjątkowi, ale czegoś zabrakło. Zagubili się, wrośli w społeczność małomiasteczkowego osiedla, i nie potrafili się uwolnić, zawalczyć o siebie. W końcu stali się dokładnie tak samo sztuczni i nieszczęśliwi, jak sąsiedzi, którymi kiedyś pogardzali.
Prosta narracja, stopniowe budowanie napięcia powodują, że czytelnik zastanawia się jak to się skończy. Bo, że stanie się coś złego, to wiadomo. Nie da się przecież tak żyć. Lektura ta nie poprawi nam humoru, nie skończymy jej w doskonałym nastroju. Raczej skłoni do refleksji. Po zamknięciu książki, możemy odetchnąć z ulgą, że nasze małżeństwo, my, tacy nie jesteśmy, ani nie będziemy. Pytanie tylko, czy aby na pewno? Frank i April też kiedyś byli pełni marzeń, nadziei, a skończyło się tak jak się skończyło. To opowieść nie tylko o miłości, straconych złudzeniach i niespełnionych marzeniach, ale też o międzyludzkich zachowaniach społecznych, które Yates opisuje z przymrużeniem oka. Bohaterowie piją i palą jak smoki, i wciąż rozmawiają.
Dla mnie Droga do szczęścia, pozostanie jedną z najważniejszych powieści, jakie udało mi się przeczytać. Całkowicie zgadzam się z tymi słowami:

"Mamy do czynienia z czymś więcej, niż tylko doskonale napisaną powieścią:
poza znakomitym stylem, jest coś, co sprawia, że książka od pierwszych chwil
intensywnie i błyskotliwie ożywa...Arcydzieło!"
Williams Tennessee

Droga do szczęścia, to wnikliwe i dosadne spojrzenie w istotę małżeństwa. Główni bohaterowie rozmawiają ze sobą właściwie cały czas (bo przecież najważniejsza jest rozmowa), non stop dyskutują, omawiają, debatują, a w sumie mało z tego wynika. Od tego ciągłego analizowania każdej, nawet błahej sprawy, April próbuje uciec już od jakiegoś czasu, daje do zrozumienia mężowi, że...