„Miecz przeznaczenia” drugi tom z cyklu o Wiedźminie autorstwa polskiego pisarza Andrzeja Sapkowskiego.
Książka ma formę zbioru opowiadań, które łączą bohaterowie i kilka głównych wątków. Poza tym każdy z rozdziałów to inna historia. Dowiadujemy się więcej o czarodziejce Yennefer, której postać w pierwszym tomie była mocno owiana tajemnicą. Tu poświęcono jej całe rozdziały, a jej drogi i drogi Geralta co rusz się krzyżują. Stąd sporo jest romansu, a cała fabuła oscyluje wokół relacji między Wiedźminem a Yennefer.
Jaskra też jest dużo. Gdzie Geralt by nie poszedł, tam nagle wyskakuje trubadur. Choć wędrują osobno, to depczą sobie po piętach nawzajem.
Pojawia się też nowa postać, a od pierwszych stron wyczuwamy, że będzie to ktoś, kto będzie miał swoją prawdziwą rolę. Mowa tu o Ciri. Zaledwie 10-letniej dziewczynce, niesfornej, buntowniczej małej księżniczce, która potrafi nieźle dokuczyć.
W drugim tomie autor postawił głównie na relacje międzyludzkie. Z jednej strony fajnie, bo możemy dowiedzieć się więcej o naszych bohaterach, ale z drugiej trochę za mało mi tutaj świata fantasy i efektownych walk z potworami.
W związku z tym, iż na LC wciąż nie ma połówek ocen, to daje 6, choć skłaniam się bardziej w stronę 6,5.

„Miecz przeznaczenia” drugi tom z cyklu o Wiedźminie autorstwa polskiego pisarza Andrzeja Sapkowskiego.
Książka ma formę zbioru opowiadań, które łączą bohaterowie i kilka głównych wątków. Poza tym każdy z rozdziałów to inna historia. Dowiadujemy się więcej o czarodziejce Yennefer, której postać w pierwszym tomie była mocno owiana tajemnicą. Tu poświęcono jej całe rozdziały,...