Moje drogie panie i okazjonalnie panowie .Chciałabym zauważyc jedno pani Meyer w swych ksiązkach ma motyw trójkącika. Zarówno w zmierzchu jak i intruzie bohaterka to słaba potrzebująca obrony łagodna i niewinna dziewczyna.Na tym jednak tak naprawde podobienstwa się konczą.Co do różnic mówimy tu przede wszystkim o świecie wampirzo-wilkołaczym a zamieszkanym przez rzesze kosmitów, pasożytow nazywanych jakże wdziecznie duszami.Książka zdecydowanie wnosi wiele nowego i niespodziewanie przyjemnego do dotychczasowoch utworów autorki.Jednak muszę przyznać pani Meyer leci schematami.Błagam panią niech to pani zarzuci w tej chwili!Ja rozumiem, ?e to romans ale przepraszam bardzo ja już tej przesłodonej dziouchy Wagabundy mam dosyć.Ok ona jest duszą a one wszystkie są po prostu nijakie i gotowe do największych poświęceń(wydanie na świat małych pasożytów=śmierć)ale ja nie ścierpię tych textów w rodzaju bij mnie ja jestem twoja niewolnica Isaura rób ze mną co chcesz bo ja nigdy ci nie oddam. Dopiero po dłuszym obcowaniu z Melanie zaczyna 'schodzić na ludzi'. Co do następnej części mogłabym nawet czytnąc ją ale byłoby przesadą no chyba ze moje głeboko ukryte kobiece ja pod zwałami sarkazmu hipokryzji i ironii znowu sie wydrze a Wanda to mogłaby z tym rudowłosym 'tentegesik' nie?. Daj poczytać!
dla forum Gavran

Moje drogie panie i okazjonalnie panowie .Chciałabym zauważyc jedno pani Meyer w swych ksiązkach ma motyw trójkącika. Zarówno w zmierzchu jak i intruzie bohaterka to słaba potrzebująca obrony łagodna i niewinna dziewczyna.Na tym jednak tak naprawde podobienstwa się konczą.Co do różnic mówimy tu przede wszystkim o świecie wampirzo-wilkołaczym a zamieszkanym przez rzesze...