Prezentujemy Wam dzisiaj trzecią z pięciu części przygód Pożyczalskich, maleńkich ludzików, których życie polega na „pożyczaniu” od ludzi wszelkich potrzebnych do przetrwania rzeczy. Najpierw mieszkają w „Stokrotce”, starym domu na Wrzosowym Wzgórzu, potem wędrują przez pola i łąki w poszukiwaniu rodziny, a kiedy w końcu te rodzinę odnajdują i wydawać by się mogło, że mają już swoje miejsce na ziemi, bezpieczeństwo i spokój – okazuje się, że to miejsce nie jest tak naprawdę ich. Ba, w niedługim czasie są przez wuja Henryka i ciotkę Lucy uważani za roszczeniowych i zbyt pazernych na „pożyczanie” intruzów. Strączek, Dominika i ich córka Arietta postanawiają zatem po raz kolejny wyruszyć w nieznane i znaleźć miejsce, w którym nikt ani nic by im nie zagrażało i w którym wreszcie byliby „u siebie”. Podjęcie decyzji nie przychodzi im łatwo, jednak kiedy już wszystko zostaje ustalone, nasi mali bohaterowie zamykają za sobą drzwi dotychczasowego lokum i z pomocą niezastąpionego Spillera opuszczają dom.
Wraz z Pożyczalskimi młodego czytelnika czeka wiele zapierających dech w piersiach przygód. Jest konfrontacja z wszędobylską łasicą, podróż odpływem, utrata dobytku, tymczasowe mieszkanko w czajniku Spillera i co najgorsze – jest też spotkanie z Jednookim, którego wszyscy boją się najbardziej i którego okrucieństwo mieli okazję poznać. Jest też wyspa, a raczej niewielkie usypisko powstałe na środku rzeki i złożone z patyków i drewienek, na którym zatrzymują się w swojej podróży. Czy będą bezpieczni? O tym musicie przeczytać sami. Akcja toczy się wartko, a bohaterów nie sposób nie lubić. Odważny, chociaż zatroskany Strączek, marząca o prawdziwym domu, w którym mogłaby nareszcie być gospodynią – Dominika i Arietka, która marzy o przygodzie, wolności i doświadczaniu coraz to nowych rzeczy.
Cała serię o Pożyczalskich czyta się wspaniale. Przesycona angielskością zabiera czytelnika w podróż i powoduje niezapomniane wrażenia. Po raz kolejny stwierdzamy, że lata mijają, a pewne rzeczy odkrywa i poznaje się na nowo, dlatego pomysł stworzenia historii o maleńkich postaciach mieszkających pod podłogą i „pożyczających” różności od ludzi, tych wielkich, ale czasem przydatnych postaci – zawsze będzie strzałem w dziesiątkę.
Książka dzięki Wydawnictwu Dwie Siostry jest pięknie wydana i razem z poprzednimi dwoma tomami tworzy niesamowitą kolekcję. Konkretnych rozmiarów, ze wspaniałą, twardą okładką. Zapierających dech w piersiach ilustracji Emilii Dziubak nie sposób pominąć. Można je oglądać i analizować godzinami, tak idealnie wkomponowane są w treść. Jest ich dużo i co najważniejsze, zajmują całe strony, więc uczta dla oczu gwarantowana. Polecamy ogromnie małym i dużym całą serię Pożyczalskich!

Prezentujemy Wam dzisiaj trzecią z pięciu części przygód Pożyczalskich, maleńkich ludzików, których życie polega na „pożyczaniu” od ludzi wszelkich potrzebnych do przetrwania rzeczy. Najpierw mieszkają w „Stokrotce”, starym domu na Wrzosowym Wzgórzu, potem wędrują przez pola i łąki w poszukiwaniu rodziny, a kiedy w końcu te rodzinę odnajdują i wydawać by się mogło, że mają...

Tytułowa wyspa to bardziej bezładna kupa gałęzi, która zalega na środku rzeki, ale ponieważ Pożyczalscy są nieduzi dla nich jest to wyspa. Co prawda pojawia się dopiero pod koniec książki, lecz kto odgadnie zamysły pisarza podczas nazywania powieści. No, dobrze, lecz do meritum. Czy warto czytać? Oczywiście, że tak. Zwłaszcza, gdy jest się niedużym, może nie aż tak niewielkim jak nasi bohaterowie, lecz wystarczająco młodym, by uwierzyć w opowiadaną przez narratora historię. Dzieje się w niej sporo. Co więcej, są to wydarzenia prawdopodobne. Do tego stopnia, że trudno wątpić w istnienie Pożyczalskich. Polecam.

Tytułowa wyspa to bardziej bezładna kupa gałęzi, która zalega na środku rzeki, ale ponieważ Pożyczalscy są nieduzi dla nich jest to wyspa. Co prawda pojawia się dopiero pod koniec książki, lecz kto odgadnie zamysły pisarza podczas nazywania powieści. No, dobrze, lecz do meritum. Czy warto czytać? Oczywiście, że tak. Zwłaszcza, gdy jest się niedużym, może nie aż tak...

Powieść wynudziła mnie okrutnie. Tytułowa wyspa występuje tylko przez parę rozdziałów, resztę bohaterowie próbują zrobić coś konstruktywnego.

Powieść wynudziła mnie okrutnie. Tytułowa wyspa występuje tylko przez parę rozdziałów, resztę bohaterowie próbują zrobić coś konstruktywnego.

Trzeci tom cyklu o Pożyczalskich jest pełny zwrotów akcji.
Gdy Tom wraz ze Spillerem ratują Strączka, Dominikę i Ariette z rąk jednookiego Cygana, wydaje się, że ich życie w leśniczówce będzie spokojne. Niestety, krewni po początkowym entuzjażmie, niechętnie odnoszą się do wspólnych eskapad celem pożyczania. A na domiar złego Tom i jego dziadek muszą opuścić leśniczówkę. Co oznacza kolejne komplikacje.
Na pomoc Pożyczalskim przychodzi Spiller, który obiecuje przetransportować ich swoją łodzią do tajemniczego miasteczka Mały Potok. W efekcie niesprzyjających warunków Strączek wraz z Dominiką i Ariettą lądują na wyspece na środku rzeki. Czy tym razem Spiller zdarzy uratować ich na czas?
Fantastyczna opowieść do wspólnej rodzinnej lektury, z przepięknymi ilustracjami.

Trzeci tom cyklu o Pożyczalskich jest pełny zwrotów akcji.
Gdy Tom wraz ze Spillerem ratują Strączka, Dominikę i Ariette z rąk jednookiego Cygana, wydaje się, że ich życie w leśniczówce będzie spokojne. Niestety, krewni po początkowym entuzjażmie, niechętnie odnoszą się do wspólnych eskapad celem pożyczania. A na domiar złego Tom i jego dziadek muszą opuścić leśniczówkę....

uwielbiam tą serię :)
Pokochałam Ariettę od pierwszych stron :) jest tak spragniona życia i przygód :)
Uwielbiam jej mamę :) Jest tak śmieszna i kochana za razem ... I STRĄCZEK :) Kocham ich wszystkich :)
Koniecznie przeczytaj
http://zaczytanasowka.bloog.pl/

uwielbiam tą serię :)
Pokochałam Ariettę od pierwszych stron :) jest tak spragniona życia i przygód :)
Uwielbiam jej mamę :) Jest tak śmieszna i kochana za razem ... I STRĄCZEK :) Kocham ich wszystkich :)
Koniecznie przeczytaj
http://zaczytanasowka.bloog.pl/

Trochę sennie mi się czytało, choć z tej części właśnie zachowało mi się wspomnienie podróży przez kanał z dzieciństwa. Jakoś też mi przyszły tym razem na myśl skojarzenia z Kingsajzem--czyżby film czerpał inspiracje z tej powieści? Bardzo możliwe.
Po dotarciu do leśniczówki szybko okazuje się, że Strączek, Arietta i Dominika nie mogą w niej pozostać. Spiller pomaga im się wyprowadzić, ale ponieważ ma parę spraw do załatwienia, musi ich zostawić samych w prowizorycznym mieszkaniu-czajniku. Pewnego dnia zrywa się ulewa, a oni dostają się na tytułową wyspę, gdzie czyha na nich kolejne niebezpieczeństwo.

Trochę sennie mi się czytało, choć z tej części właśnie zachowało mi się wspomnienie podróży przez kanał z dzieciństwa. Jakoś też mi przyszły tym razem na myśl skojarzenia z Kingsajzem--czyżby film czerpał inspiracje z tej powieści? Bardzo możliwe.
Po dotarciu do leśniczówki szybko okazuje się, że Strączek, Arietta i Dominika nie mogą w niej pozostać. Spiller pomaga im się...

Bardzo Fantastyczna... Nadaje sie do osób lubiących coś takieg ;]

Bardzo Fantastyczna... Nadaje sie do osób lubiących coś takieg ;]