Są książki, które potrafią zawładnąć sercem człowieka. Takie, które czyta się, by poczuć, jak świat jest dobry i pełny miłości. Są powieści, które poruszają najczulszą strunę ludzkiej duszy i budzą tęsknotę za rajem. W końcu inspirują do czynienia dobra, nie takiego wielkiego, ale tego na nasze możliwości, niepozornego, jak ziarnko gorczycy, z którego wyrasta ogromne drzewo. Dobre uczynki dojrzewają. Nie wiemy, czy jednym zwykłym i prostym gestem, nie zmieniliśmy czyjegoś życia, czy nie zapoczątkowaliśmy czegoś, co przekroczy nasze najśmielsze wyobrażenia.

Życie pisze czasami najbardziej niewiarygodne scenariusze. Louise Jensen pewnego dnia podczas kolacji w restauracji znajduje niemowlaka. Ta pełna serdeczności i dobra, ciężko pracująca kobieta, bez wahania postanawia zaopiekować się porzuconą dziewczynką i stworzyć jej dom. Hope dorasta zatem w atmosferze przepełnionej miłością, ciepłem i troską. Ponad wszystko marzy, by zostać znaną i czytaną dziennikarką, a że pisanie jest dla niej jak oddychanie, jest na dobrej drodze. Od najmłodszych lat wkłada wiele wysiłku, by zrealizować swoje pragnienie. W końcu dzięki ciężkiej pracy udaje się jej najpierw dostać na staż, a potem awansować w „Daily Record”.

Atmosferę radości z sukcesów zaburza choroba matki. Po walce z rakiem Louise umiera. Zrozpaczona i pogrążona w smutku dziewczyna szuka ukojenia w pracy. Gdy w wigilię, która jest dla niej szczególnie ciężka, młoda dziennikarka zostaje okradziona, jest bliska rozpaczy. Ktoś jednak zostawia jej tajemniczy prezent – słoik wypełniony banknotami i monetami. Wzruszona tym gestem, pragnie odnaleźć ofiarodawcę, a gdy okazuje się, że słoików było więcej, Hope postanawia napisać artykuł, który będzie przepustką do jej kariery. Odwiedzając tych, którzy podobnie jak ona dostali niezwykły dar, w końcu trafia do rodziny Maxwellów. Nim jednak kobieta pozna sekret słoików, przekona się, że istnieją ludzie tak ciepli i serdeczni, że potrafią stworzyć dom każdemu, kogo spotkają na swojej drodze. Bohaterka pozna odpowiedzi nie tylko na nurtujące ją pytania, ale również na te ważniejsze, których sobie nigdy nie zadawała. Jak zakończy się historia Hope? Czy dzięki rozwikłaniu tajemnicy słoików uda się jej osiągnąć zamierzony cel i zostać znaną dziennikarką? Czy przyjaźń z rodziną Maxwellów da jej namiastkę rodzinnego ciepła?

Książka Jasona F. Wrighta dogłębnie mnie wzruszyła. Przepełniona ciepłem, czułością i miłością była idealną lekturą na zimne, jesienne dni. Autor przedstawił czytelnikom nie tylko poruszającą i piękną historię pisaną świetnym językiem. Stworzył też niesamowitych bohaterów, których nie sposób nie pokochać. Pokazał siłę dobra i zwrócił uwagę na to, co w życiu najważniejsze. Uświadomił jak ze zwykłej tradycji narodziła się wspaniała idea pomocy innym. Jak dziecięce spojrzenie wzbogaciło życie wielu osób i sprawiło, że postanowili oni dać z siebie coś więcej, okazać życzliwość drugiemu człowiekowi. Mówi się, że wszystko co robimy do nas wraca i tak jest. Czytając „Szczęście do wzięcia” przypomniał mi się film „Podaj dalej” i pomyślałam, że też chcę mieć udział w takim przedsięwzięciu. Chcę dawać dobro, które pójdzie w świat, bo jak wspominałam, nawet najdrobniejszy gest może dać początek wielkiemu dziełu. Powieść amerykańskiego autora urzekła mnie swoim klimatem, niezwykle pozytywnym przesłaniem oraz dopracowaniem krótkiej historii, którą po prostu trzeba przeczytać!!! Bo każde serce zasługuje na to, by stopnieć przy tej małej książeczce i by dojść do głosu.

Są książki, które potrafią zawładnąć sercem człowieka. Takie, które czyta się, by poczuć, jak świat jest dobry i pełny miłości. Są powieści, które poruszają najczulszą strunę ludzkiej duszy i budzą tęsknotę za rajem. W końcu inspirują do czynienia dobra, nie takiego wielkiego, ale tego na nasze możliwości, niepozornego, jak ziarnko gorczycy, z którego wyrasta ogromne...