Z niemałą rezerwą podeszłam do książki „Pamiętnik lesbijki” Eryka Edwardssona. Dość infantylny tytuł budził mój sceptycyzm, ale ciekawość wzięła górę. Pierwsze strony wyostrzyły moją czujność, ale szybko zamieniła się ona w zainteresowanie mroczną historią. Krótka powieść zaskakuje bardziej merytorycznie niż fabularnie, a to za sprawą niełatwego, wręcz naukowego języka, jakim posługuje się autor.

Na tytułowy pamiętnik składa się pierwszoosobowa narracja Natalii, studentki socjologii, której myśli i rozważania czytelnik poznaje wraz z kolejnymi stronami. Patrycja, jej jedyna przyjaciółka, zaczyna spotykać się z nowym chłopakiem, w którym Natalia widzi zło wcielone i przyczynę własnego osamotnienia. Powstałą po przyjaciółce lukę próbuje jej zastąpić nowo poznana znajoma o tajemniczej ksywce Manat, która zaskakuje ją wyostrzonym zmysłem obserwacji, nieprzeciętną inteligencją i podobieństwem do niej samej. Intrygująca znajoma wprowadza Natalię w nieznany jej dotąd świat gotyckiej subkultury i nieuchronnie odkrywa w niej uczucie, którego wcześniej sama nie dostrzegała. Patrycja, jedyna osoba, której główna bohaterka zawsze ufała, staje się otwartym obiektem jej miłości i żywej fascynacji. Czy Natalia zaakceptuje nową siebie?

Wewnętrzny i mocno filozoficzny monolog dziewczyny przeradza się stopniowo w swego rodzaju obsesję, którą czytelnik obserwuje z należytą uwagą. Autor z niezwykłą starannością opisał zmianę, jaka zachodzi w świadomości głównej bohaterki, kładąc przy tym duży nacisk na merytoryczne uzasadnienie funkcjonowania jej psychiki. Każdy bodziec zewnętrzny poddawany jest detalicznej analizie i uzupełnia wiedzę bohaterki o nowe odczucia, które wcześniej tkwiły głęboko w jej podświadomości. Szczegółowa interpretacja zachowań burzy jej dotychczasowy światopogląd i każe budować nowy, który wymaga zdecydowanie większej samoakceptacji.

Cała recenzja na stronie: http://www.mozaikaliteracka.pl/2016/06/pamietnik-lesbijki-eryk-edwardsson.html

Z niemałą rezerwą podeszłam do książki „Pamiętnik lesbijki” Eryka Edwardssona. Dość infantylny tytuł budził mój sceptycyzm, ale ciekawość wzięła górę. Pierwsze strony wyostrzyły moją czujność, ale szybko zamieniła się ona w zainteresowanie mroczną historią. Krótka powieść zaskakuje bardziej merytorycznie niż fabularnie, a to za sprawą niełatwego, wręcz naukowego języka,...