W świecie po dwóch pełzających apokalipsach poznajemy trójkę bohaterów: dwoje ludzi i inteligentnego robota, dwóch mężczyzn i kobietę, którą kochają, dwoje kontestujących system i jednego, który jeszcze musi go odrzucić. Cywilizacja zbliża się ku ostatecznemu końcowi. Najpierw człowiek stworzył roboty, żeby ułatwiały mu życie, potem się od nich uzależnił, aż roboty przejęły władzę nad ogłupiałymi niedobitkami ludzkości. W końcu roboty, pozbawione nadzoru wymierającej ludzkości, same zaczęły szwankować, powoli doprowadzając świat do ruiny.

Akcja pojawia się w połowie książki, gdy jeden z bohaterów zaczyna podróż przez kraj, poznaje ludzi, uczy się od nich, z książek i starych filmów staroświeckiego człowieczeństwa. Zakończenie było oczywiste w zasadzie od początku. To, a także łopatologiczna symbolika i naprzemienna perspektywa aż trojga dość męczących bohaterów zmniejszały moją przyjemność z lektury.

"I tak się właśnie kończy świat
Nie hukiem ale skomleniem."

W świecie po dwóch pełzających apokalipsach poznajemy trójkę bohaterów: dwoje ludzi i inteligentnego robota, dwóch mężczyzn i kobietę, którą kochają, dwoje kontestujących system i jednego, który jeszcze musi go odrzucić. Cywilizacja zbliża się ku ostatecznemu końcowi. Najpierw człowiek stworzył roboty, żeby ułatwiały mu życie, potem się od nich uzależnił, aż roboty przejęły...