Początek dobry i szybko się wciągnęłam, jednak równie szybko zaczęłam się nudzić przy takim toku rozwlekłej narracji. Więcej miejsca poświęca się dumaniu nad charakterem pacjentki niż rozważaniom na temat prowadzonego śledztwa. I nie tyle policjant wyjawia kolejne aspekty sprawy, co bardziej 24-letnia pani psycholog, która niesamowicie angażuje się w sprawę jak i sytuację samej nastolatki. Dla mnie, to mało profesjonalne, żeby tak przywiązywać się do pacjenta. Poprzez swoją sympatię, czy współczucie zacierają się przesłanki i od samego początku broni się kogoś, o czyjej winie bądź niewinności nie można być do końca przekonanym. No ale gdy się ma ten szósty zmysł lub raczej w tym przypadku Autorka chce, żeby było po jej myśli, to wszystko się pięknie układa wedle wcześniej obmyślanego scenariusza.

Postawa doktor Lucci jest zbyt emocjonalna. Jej z uporem powtarzana opinie, że Cathy nie mogła mieć nic wspólnego z morderstwem, biorą się jedynie z chęci by tak było, co jest oczywiście nazywane przeczuciem, intuicją i tylko na bazie tego prowadzone jest śledztwo w innym kierunku. Intuicja jest tu tak mocnym czynnikiem, że pomimo aresztowania nastolatki doktor Lucca i detektyw Becket robią wszystko by udowodnić, że to pomyłka.

Męczące są dialogi, które czasem nic nie wnoszą, a są powrotem do przeanalizowanych już spraw, czy wywodów myślowych pani doktor. Więcej w treści też odniesień natury prywatnej bohaterów, gdzie niemalże każdy przeżył jakieś głębokie traumy, niż wartkiego prowadzenia śledztwa, w tym wypadku zepchniętego na drugi plan. Intryga była tu dobrym pomysłem, ale przeciąganie opisywanych sytuacji zmarnowało potencjał. Niestety dla mnie całość lekko przewidywalna i naciągana. Naciągana nie tyle z powodu, że coś takiego nie mogło się zdarzyć, bo wręcz jest prawdopodobne, ale wynika to z poczucia, iż autorka robi wszystko od początku do końca, mimo kluczenia, żeby dobić to takiego finiszu jakby nie wierzyła w inteligencję czytelników.

Początek dobry i szybko się wciągnęłam, jednak równie szybko zaczęłam się nudzić przy takim toku rozwlekłej narracji. Więcej miejsca poświęca się dumaniu nad charakterem pacjentki niż rozważaniom na temat prowadzonego śledztwa. I nie tyle policjant wyjawia kolejne aspekty sprawy, co bardziej 24-letnia pani psycholog, która niesamowicie angażuje się w sprawę jak i sytuację...