Czy można w sposób udany połączyć typowe romansidło z wątkiem kryminalnym? Otóż można. W powieści Hanny Greń oba elementy wystąpiły w odpowiednich proporcjach - mocno rozwinięte wątki miłosne zaspokoiły moją potrzebę romantyzmu, a seryjny morderca zapewnił mi dreszczyk niepokoju.

Oczywiście ta powieść nie jest czymś bardzo oryginalnym, takie połączenia to nie jest rzadkość w literaturze dla kobiet. Lubię takie książki, ale akurat tę czytało mi się z wyjątkową przyjemnością. Ogromną jej zaletą są dialogi - dowcipne, cięte, pobudzające do śmiechu. Oprócz tego postaci - jest między nimi ogromna chemia i są one nakreślone w sposób wręcz znakomity. Pokochałam ich wszystkich, byli dla mnie jak żywi.

Powieść Hanny Greń przeczytałam jednym tchem i podobało mi się w niej wszystko - świetny styl, fabuła, cudowni bohaterowie, a także bijące z niej ciepło i nadzieja, że niezależnie od tego, co spotkało nas w przeszłości, wszystko może skończyć się dobrze, a miłość zwycięży. Banalne to może, ale wciąż piękne. Bądźmy czasem takimi naiwnymi romantyczkami. Uwierzmy w miłość i dobre zakończenia.

Czy można w sposób udany połączyć typowe romansidło z wątkiem kryminalnym? Otóż można. W powieści Hanny Greń oba elementy wystąpiły w odpowiednich proporcjach - mocno rozwinięte wątki miłosne zaspokoiły moją potrzebę romantyzmu, a seryjny morderca zapewnił mi dreszczyk niepokoju.

Oczywiście ta powieść nie jest czymś bardzo oryginalnym, takie połączenia to nie jest rzadkość...