Moje wysiłki skoncentrowane na zrozumieniu przepływających przez ludzką duchowość strumieni myśli, skierowałem tym razem w kierunku wykładów skupionych na analizie Sofoklesowego "Króla Edypa" i obowiązku wyznawania przez człowieka prawdy o sobie samym. Niezmiernie trudny to był temat. W celu jak najbardziej dogłębnego poznania filozofii Michela Foucalta, starałem się trzymać zasady aby "uważnie badać i wszechstronnie roztrząsać wszystkie swe słowa i czyny". Już Seneka dobrze sobie zdawał sprawę z tego, jak ważna jest inspekcja, której przedmiotem staje się zarządzanie życiem. Jednak ostateczny sukces "Rządzenia żywymi", w moim przypadku polegał na jednym zdaniu, za pomocą którego francuski myśliciel przekonał mnie do tego, żeby rejestrować poruszenia swej duszy. "W głębi mnie samego nic nie jest na tyle niepozorne, bym nie musiał na to zwracać uwagi". To stwierdzenie podkreśliło, jak bardzo mi bliskie pozostają słowa Foucalta.

Gdy ktoś zaczyna swoją przygodę z wykładami Foucalta, wygłoszonymi w latach 70-tych i 80-tych XX wieku w paryskim Collège de France, to staje niczym pukający do drzwi ogromnej wiedzy. Wielka myśl zaprasza do środka a symboliczne i fundamentalne pytanie "powiedz mi, kim jesteś?", oznacza próbę duszy. Nie ma co ukrywać, że francuski wykładowca katedry "Historii systemów myślenia", fascynuje się porządkiem świata a jego próby zarysowania konturów dziejów prawdy, są czymś wyjątkowym w badaniach poświęconych kierowaniu sumieniami. Bo tematyka rządzenia tak wybitnie ezoterycznymi kształtami, może być w skrócie reprezentowana przez poniższy cytat. "Nie dojdziesz do prawdy, jeśli nie ujawnisz prawdy tego, czym jesteś". Nadzwyczaj ciekawy to przykład przemiany niewiedzących o sobie, w tych którzy wiedzą.

Nowatorska doktryna Tertuliana rozgrzała moją wyobraźnię swoją ideą grzechu pierworodnego. W procesie kształtowania duszy stała się składnikiem historii chrześcijańskiej kultury i wzbudziła moje zainteresowanie elementami pokuty i chrztu. Jej tak typowe dla ekonomii zbawienia lęki, nie wystawiły na szwank mojej niewiary a tylko rozbudziły fascynację nieposłuszeństwem, kłamstwem i milczeniem. Analiza relacji pomiędzy sprawowaniem władzy a manifestacją prawdy, ujawniła się w moim przypadku w podziwie dla gwiaździstego nieba Septymiusza Sewera a wtedy bardziej zdałem sobie sprawę z tego, że rządzenie jest sztuką.

Podczas tej lektury warto zajrzeć w głąb siebie. Wtedy łatwiej nam będzie zrozumieć słowa Ewagriusza z Pontu. "Przeciwko świeckim demony walczą z reguły za pomocą rzeczy, przeciwko zaś mnichom najczęściej za pomocą myśli". Ludzie będący pod wpływem tak wielkich zagrożeń, powinni zachować permanentną czujność i dobrze znać pochodzenie własnych myśli. Wykłady Michela Foucalta nie stanowią odniesień do doktryn jedynie z pierwszych wieków istnienia chrześcijaństwa. Pełno w nich wątków platońskiej i stoickiej myśli. Francuski myśliciel podkreśla tym samym kwestię wzajemnego przenikania się starożytnych filozofii. Jeśli ktoś z was jest zainteresowany lekturą wolną od oratorskich sztuczek, to zachęcam do wejścia w świat "Rządzenia żywymi".

Moje wysiłki skoncentrowane na zrozumieniu przepływających przez ludzką duchowość strumieni myśli, skierowałem tym razem w kierunku wykładów skupionych na analizie Sofoklesowego "Króla Edypa" i obowiązku wyznawania przez człowieka prawdy o sobie samym. Niezmiernie trudny to był temat. W celu jak najbardziej dogłębnego poznania filozofii Michela Foucalta, starałem się...

„Rządzenie żywymi” u Michela Foucalta obejmuje kierowanie grupami, które dążą do odkrycia prawdy, która nie ma tu wymiaru naukowego poznania, ale zabiegu oczyszczającego przez odkrycie swoich wykroczeń. Francuski filozof cykl wykładów rozpoczyna od postaci Edypa i jego dramatu odkrywania prawdy o sobie, prawdy, która nie zostaje nigdzie wypowiedziana, ale widz/czytelnik się domyśla przez czyny, jakimi bohater każe siebie za nieświadomą zbrodnię na ojcu. Następnie bardzo płynnie przechodzi do prawdy w rozumieniu chrześcijańskim: narzuconej prawdy o Bogu (czyli już nieodkrywanej) oraz zgodnej ze starożytną refleksją refleksyjną polegającą na rachunku sumienia. Obie mają bardzo szeroki zasięg, ponieważ ich istnienie i zacieranie go jest związane z nieznaną w starożytności siłą diabła podszeptujący inny rodzaj oświecenia. Foucalt w bardzo interesujący sposób w swoich wykładach przedstawił sprawy zbrodni, występku i stosunku do nich w dwóch epokach, które nie tylko kontrastują ze sobą, ale jednocześnie mają punkty wspólne.
„Rządzenie żywymi” jest zbiorem cyklu wykładów w College de France z lat 1979-1980 spisanych i uzupełnionych na podstawie nagrań uczestników przez Michela Senellarta. Całość odkrywa interesujące spojrzenie nieżyjącego francuskiego filozofa, który słynie w Polsce z wielu interesujących publikacji będących podsumowaniem jego rozległych badań: od więziennictwo przez kliniki po dyskurs. Foucault po raz kolejny bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. „Rządzenie żywymi” to lektura bardzo przyjemna, ale i pouczająca, ponieważ pokazuje źródła naszych obecnych postaw etycznych i spojrzenia na świat. Jedyne, nad czym w tym tłumaczeniu przyjdzie mi ubolewać to brak transliteracji w przypadku licznych greckich wyrazów pojawiających się w pierwszej części książki. To malutkie niedociągnięcie może zmniejszyć liczbę odbiorców książki, która powinna być czytana przez jak największą ilość osób.
„Rządzenie żywymi” należy do tych książek, które polecam wszystkim, ale doskonale zdają sobie sprawę z trudności, dlatego będzie to idealna lektura dla osób studiujących kierunki humanistyczne.

„Rządzenie żywymi” u Michela Foucalta obejmuje kierowanie grupami, które dążą do odkrycia prawdy, która nie ma tu wymiaru naukowego poznania, ale zabiegu oczyszczającego przez odkrycie swoich wykroczeń. Francuski filozof cykl wykładów rozpoczyna od postaci Edypa i jego dramatu odkrywania prawdy o sobie, prawdy, która nie zostaje nigdzie wypowiedziana, ale widz/czytelnik się...