Husserl to monstrum. O ile chłopaka nazwisko brzmi gładko - nawet jak antagonisty w anime - to jego teksty pozostają właśnie chropowatymi, ciężkimi, gotowymi atakować tytanów. Nienawidzę anime, pogardzam Edmundem; Niemiec ten jest bystry, sprytny, przegania samego siebie zmieniając własną opinię setki razy, dzięki czemu jego zdania zdają się drżeć (beznadziejny z niego pisarz),a opracowania sypać jedno na drugie(każdy biograf intelektualny musi uwzględniać milion różnych etapów rozwoju Husserla)- Heidegger już pokazał, że jeśli utrudnisz zrozumienie własnych myśli, ludzie na facebookowych forach zaczną publikować bezmyślnie twoje cytaty. Z tym tutaj tak się nie stało, ponieważ nie miał jednego krótkiego zdania. A jego poglądy można właśnie takowymi podsumować. Autor tak zanurzył się w abstrakcyjną autorefleksję, że nieświadomie powtórzył to, co powtarzają oczy, a do abstrakcji nic nie dodał. Ostatecznie fenomenologia poprzez uzasadnione "ogłupienie" stara się o cel podobny jak kantyści, realiści i wszyscy inni, czyli uwolnienie filozofii od ontologicznego brodzenia i wzięcie się do rzeczy.

Husserl to monstrum. O ile chłopaka nazwisko brzmi gładko - nawet jak antagonisty w anime - to jego teksty pozostają właśnie chropowatymi, ciężkimi, gotowymi atakować tytanów. Nienawidzę anime, pogardzam Edmundem; Niemiec ten jest bystry, sprytny, przegania samego siebie zmieniając własną opinię setki razy, dzięki czemu jego zdania zdają się drżeć (beznadziejny z niego...

fenomenologia... nie jestem wielkim fanem.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

fenomenologia... nie jestem wielkim fanem.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Medytacje kartezjańskie to gruntowne wprowadzeni do perspektywy fenomenologicznej. Husserl podąża za Kartezjuszem budując swoją filozofię na całkowitym odrzuceniu jakiejkolwiek wiedzy, która nie znalazłaby swojego uzasadnienia w oczywistości stwierdzenia "Ja myślę". Inaczej jednak niż Kartezjusz, Husserl wstrzymuje się od przyznania tak rozumianemu myślącemu podmiotowi bezwzględnego istnienia. "Istnienie" jest bowiem tylko kolejnym sensem, który jest nadawany przez podmiot przedmiotom w świadomości, i jako takie wymaga osobnego rozpatrzenia.

Dzieło Husserla jest bardzo drobiazgowe, wypełnione terminologią filozoficzna, przez co czyta się je dość powoli. Jak to bywa z postaciami przełomowymi, Husserl jest jeszcze jedną nogą w epoce poprzedniej, skupia się dość mocno na samym uzasadnieniu tego w jaki sposób powstają przedmioty w świadomości, a mniej na wyciągnięciu ostatecznych konsekwencji ze zwrotu, którego dokonał. Sam zwrot jest bowiem fundamentalny, zmienia radykalnie perspektywę z jakiej filozofia patrzy zarówno na świat, jak i na samą siebie. Fenomenologia przedstawiona w tym dziele jest już jednak metodą w pełni dojrzałą, gotową zainspirować kolejne pokolenia.

Medytacje kartezjańskie to gruntowne wprowadzeni do perspektywy fenomenologicznej. Husserl podąża za Kartezjuszem budując swoją filozofię na całkowitym odrzuceniu jakiejkolwiek wiedzy, która nie znalazłaby swojego uzasadnienia w oczywistości stwierdzenia "Ja myślę". Inaczej jednak niż Kartezjusz, Husserl wstrzymuje się od przyznania tak rozumianemu myślącemu podmiotowi...