W tej obszernej powieści o życiu na prowincji w wiktoriańskiej Anglii pisarka przedstawiła nam bohaterów, których łączą zarówno więzy krwi, jak i towarzyskie, niektóre ich losy splatają się w pewnych momentach bądź też rozdzielają na zawsze. Najwięcej miejsca poświęcono Molly, córce doktora- wdowca: najpierw nakreślono jej szczęśliwe, beztroskie dzieciństwo z małymi tylko troskami. Z ojcem łączy ją głęboka przyjaźń i miłość, dziewczynie nie przyszło nigdy do głowy, że doktor mógłby chcieć się ożenić po raz drugi… Macocha zaś zaprowadza nowe porządki w domu, które to dziewczynie nie zawsze się podobają, czy się z nimi zgadza. Ale przeważnie grzeczna, uczciwa, bystra, uczuciowa Molly nie protestuje zbyt głośno, nie chcąc przysparzać trosk zapracowanemu ojcu. Zaprzyjaźnia się z Rogerem, młodszym synem dziedzica; wprawdzie są kompletnie z innych światów, ale on potrafi zainteresować Molly czymś innym, niż jej zgryzotami.

„Dobroć zdała się jej jedyną trwałą wartością.”

Odmalowane zostały tutaj ponadto ówczesne konwenanse i portret społeczeństwa- mamy siostry-panny, które nigdy nie wyszły za mąż, wyższą klasę; sprytną wdowę (która uśmiecha się czarująco, a w myślach szuka przydatnych pretekstów), uroczo bezduszne i nieracjonalnie panie; zakochani młodzieńcy, porzuceni przebiegli narzeczeni. Czasami szerzy się plotkarstwo, przybierające formę skandalu, bo jakże wszyscy się znają i chcą „pomóc” innym, moralność jest wystawiana na pokusy. Ukazana została także rola i pozycja najstarszego syna- dziedzica, dla którego nic nie jest dobre oraz pokładane w nim nadzieje.

Najciekawszy moim zdaniem był środek powieści: gdzie rodzina na skutek zawiedzionych nadziei, sekretów i pokoleniowego konfliktu utkwiła w impasie, a Molly zacznie pewne rzeczy ukrywać, kłamać, by ochronić tych, co kocha i przekona się, że świat nie jest tak prostolinijny, jak dotąd. Nowe uczucia: takie jak zazdrość pojawią się w jej sercu, martwi się o bliskich, coś się poplątało, ona chciała by to naprawić, lecz nie wie jak.

Powieść jest napisana stylem angielski, dominuje dużo opisów codzienności, przyrody. O akcji powieści można powiedzieć, że płynie bardzo, ale to bardzo powoli, leniwie- to mimo wszystko było dla mnie sporą wadą, męczyłam się podczas lektury. Ciekawostką jest to, że zakończenie jest otwarte, gdyż tworzenie powieści przerwała śmierć pisarki, aczkolwiek łatwo sobie dopowiedzieć, co było dalej.

Polecam fanom leniwych, klasycznych, angielskich powieści (podobnych do stylu J. Austen), którzy są ciekawi egzaltowanych mieszkańców prowincji.

W tej obszernej powieści o życiu na prowincji w wiktoriańskiej Anglii pisarka przedstawiła nam bohaterów, których łączą zarówno więzy krwi, jak i towarzyskie, niektóre ich losy splatają się w pewnych momentach bądź też rozdzielają na zawsze. Najwięcej miejsca poświęcono Molly, córce doktora- wdowca: najpierw nakreślono jej szczęśliwe, beztroskie dzieciństwo z małymi tylko...