Dieta mysia to coś co mi sie prawie śni. Uwielbiam Mowata i jego nowatorskie metody badań. I myszy w sosie własnym (i wytłumaczenie tej metody) powaliły mnie na kolana. Mam wrażenie, że jakoś w czasie pierwszego spotkania z Mowatem, zakochałam sie w wilkach. Nie wiem tylko czy najpierw były wilki, a potem Mowat,czy odwrotnie. ALe to bez znaczenia :)
Zdecydowanie jest najbardziej "ludzkim naukowcem", a umiejętność przelewania myśli na papier jest dla mnie niedoścignionym wzorem.

Dieta mysia to coś co mi sie prawie śni. Uwielbiam Mowata i jego nowatorskie metody badań. I myszy w sosie własnym (i wytłumaczenie tej metody) powaliły mnie na kolana. Mam wrażenie, że jakoś w czasie pierwszego spotkania z Mowatem, zakochałam sie w wilkach. Nie wiem tylko czy najpierw były wilki, a potem Mowat,czy odwrotnie. ALe to bez znaczenia :)
Zdecydowanie jest...

Farley Mowat powiedział kiedyś, że nigdy nie pozwolił faktom przeszkodzić w dobrej historii i potraktował to bardzo poważnie. Choć nie mogę już z czystym sumieniem uważać tej pozycji jako non-fiction, tylko mocno fabularyzowaną, kolorową wersję wydarzeń, czy jakby to on sam opisał - "subiektywną literaturę faktu", to nie mogę Mowatowi odmówić wspaniałego talentu gawędziarskiego i tego, co zrobił dla wilków tą książką.

Farley Mowat powiedział kiedyś, że nigdy nie pozwolił faktom przeszkodzić w dobrej historii i potraktował to bardzo poważnie. Choć nie mogę już z czystym sumieniem uważać tej pozycji jako non-fiction, tylko mocno fabularyzowaną, kolorową wersję wydarzeń, czy jakby to on sam opisał - "subiektywną literaturę faktu", to nie mogę Mowatowi odmówić wspaniałego talentu...

Świetna książka. Wilk faktycznie nie jest taki straszny!

Świetna książka. Wilk faktycznie nie jest taki straszny!

Farley Mowat w pełen dowcipu sposób obala mity o wilkach. Opowiada swoją historię spotkania z tym zwierzęciem i zapoznaniem się z obyczajami gatunku.
Serdecznie polecam! :)

Farley Mowat w pełen dowcipu sposób obala mity o wilkach. Opowiada swoją historię spotkania z tym zwierzęciem i zapoznaniem się z obyczajami gatunku.
Serdecznie polecam! :)

Wspaniała lektura, zrywająca z licznymi bzdurami oraz mitami narosłymi wokół tych cudownych zwierząt. Polecam serdecznie.

Wspaniała lektura, zrywająca z licznymi bzdurami oraz mitami narosłymi wokół tych cudownych zwierząt. Polecam serdecznie.

„Nie taki straszny wilk” znany również jako „Nie płacz wilku” (ten tytuł bardziej do mnie przemawia) to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika natury. Ta cieniutka książeczka będąca zapisem wspomnień biologa wysłanego w odludny zakątek kanadyjskiej tundry stanowi smaczny kąsek nie tylko dla wielbicieli futrzastych czworonogów.

Już od pierwszego akapitu wiedziałam, ze zakocham się w narracji autora. Od samego początku zostałam zaatakowana nie przez wilki, ale przez inteligencję i niezwykłe poczucie humoru autora. Mowat opisuje swoją wyprawę nie bojąc się używać ironii oraz dystansu do świata i samego siebie. Sytuacje, które opisuje wywołują salwy śmiechu i sprawiają, że w czytelniku pojawia się przeświadczenie o sympatii dla autora. Szczerej, niewymuszonej i pozostawiającej ciepły ślad na serduszku.

Pomimo upływu czasu książka ta nie straciła na aktualności. Opisując wilki doskonale pokazuje odbicie samego człowieka. Niestety nie jest to obraz godzien pochwały i pozostawia nutkę goryczy, gdy już się pozna epilog.

Jeżeli natkniecie się gdzieś na tę książkę – sięgajcie śmiało. Jedyne, bowiem czego mi w niej brakuje, to objętości. Kończy się zbyt szybko, pozostawiając mnie z uśmiechem na twarzy, gdy w wyobraźni nadal widzę obraz Mowata w masce gazowej i guanem w wiadrze podglądanego przez Eskimosów.

„Nie taki straszny wilk” znany również jako „Nie płacz wilku” (ten tytuł bardziej do mnie przemawia) to pozycja obowiązkowa dla każdego miłośnika natury. Ta cieniutka książeczka będąca zapisem wspomnień biologa wysłanego w odludny zakątek kanadyjskiej tundry stanowi smaczny kąsek nie tylko dla wielbicieli futrzastych czworonogów.

Już od pierwszego akapitu wiedziałam, ze...

Jako miłośniczka wilków czytałam z zapartym tchem opowieści badacza.Towarzyszyło mi mnóstwo emocji.Od fascynacji językiem(duża rola tłumacza)przesiąkniętym specyficznym humorem,poprzez zachwyt wilkami i wspólnej symbiozy z autorem do złości i bezsilności na człowieka i organizacji,które wciąż zabijają zwierzęta.Wstyd mi bo sama należę do tego gatunku ale z własnego wyboru stoję po drugiej stronie.

Jako miłośniczka wilków czytałam z zapartym tchem opowieści badacza.Towarzyszyło mi mnóstwo emocji.Od fascynacji językiem(duża rola tłumacza)przesiąkniętym specyficznym humorem,poprzez zachwyt wilkami i wspólnej symbiozy z autorem do złości i bezsilności na człowieka i organizacji,które wciąż zabijają zwierzęta.Wstyd mi bo sama należę do tego gatunku ale z własnego wyboru...

Same dobre opinie, nastawiłam się na niesamowitą lekturę, ale jestem trochę zawiedziona. Temat nadal aktualny, widać pasję autora, nawet uśmiałam się kilka razy, ale nie porwała mnie specjalnie tak jak oczekiwałam...

Same dobre opinie, nastawiłam się na niesamowitą lekturę, ale jestem trochę zawiedziona. Temat nadal aktualny, widać pasję autora, nawet uśmiałam się kilka razy, ale nie porwała mnie specjalnie tak jak oczekiwałam...

Przepiękna, zabawna, pełna humoru książka o wilkach. Historia badacza, który z początkowego sceptycyzmu staje się prawdziwym bratem wilków.

Przepiękna, zabawna, pełna humoru książka o wilkach. Historia badacza, który z początkowego sceptycyzmu staje się prawdziwym bratem wilków.

książka jest niesamowita! "Kupiła" mnie od pierwszych zdań. Dobrze się czyta, poczucie humoru autora jest genialne! Ze wszystkich książek o wilkach, które przeczytałam, ta jest moją ulubioną. Niesamowite jest jakie inteligentne są te zwierzęta, a jednocześnie nie mieści się w głowie jakim bezwzględnym i okrutnym stworzeniem jest człowiek wobec przyrody od której jest tak bardzo zależny. Polecam książkę!

książka jest niesamowita! "Kupiła" mnie od pierwszych zdań. Dobrze się czyta, poczucie humoru autora jest genialne! Ze wszystkich książek o wilkach, które przeczytałam, ta jest moją ulubioną. Niesamowite jest jakie inteligentne są te zwierzęta, a jednocześnie nie mieści się w głowie jakim bezwzględnym i okrutnym stworzeniem jest człowiek wobec przyrody od której jest...