Trylogia Miłoszewskiego to jedna z najgłośniejszych w ostatnich latach serii kryminalistycznych polskiego autora. Fabuła wszystkich trzech książek jest prowadzona dosyć ciekawie, lecz autor stosuje pewną technikę, która może zrazić do niego część fanów gatunku. W zasadzie do samego końca nie odkrywa on wszystkich kart, na kilka rozdziałów przed tylną okładką okazując nagle asa, którego nie mogliśmy w żaden sposób się spodziewać. Cztery asy od początku leżały na stole, lecz Miłoszewski oznajmia nam pod koniec gry, że gramy talią, gdzie znajduje się ich pięć. Podczas gdy czytając po raz drugi klasyczny kryminał łapiemy się za głowę, myśląc jak mogliśmy czegoś nie dostrzec, u Miłoszewskiego czujemy się nieco oszukani, gdyż żadnym cudem nie można było logicznie, mając do dyspozycji przekazane przez niego fakty, dojść do rozwiązania przed momentem, w którym on sam nie zdecydował się nam pokazać kto jest winowajcą. Kompozycja fabuły, pomimo naprawdę ciekawego klimatu, sprawia więc wrażenie, że autor nie sprostałby utrzymaniu tajemnicy do końca i musiał zastosować trik, który zapewnił mu zaskakujące zakończenie.

Trylogia Miłoszewskiego to jedna z najgłośniejszych w ostatnich latach serii kryminalistycznych polskiego autora. Fabuła wszystkich trzech książek jest prowadzona dosyć ciekawie, lecz autor stosuje pewną technikę, która może zrazić do niego część fanów gatunku. W zasadzie do samego końca nie odkrywa on wszystkich kart, na kilka rozdziałów przed tylną okładką okazując nagle...