"Carnivia. Bluźnierstwo", jak mogliście przeczytać w mojej niedawnej recenzji, była bardzo emocjonującą lekturą. Czytałam ją z wypiekami na twarzy, praktycznie nie mogąc się od niej oderwać. Już 19 listopada będzie miała miejsce premiera drugiej części tej trylogii. Myślę, że wielu z Was wypatruje tej książki z niecierpliwością. Ja lekturę "Carnivii. Herezji" mam już za sobą i z chęcią podzielę się własnymi refleksjami na jej temat.

Wracamy do dwóch Wenecji – tej prawdziwej i tej wirtualnej, stworzonej przez Daniele Barbo. W obu dzieje się sporo.

Pułkownik Aldo Piola po romansie z capitano Kat Tapo został wyrzucony z małżeńskiej sypialni i noce spędza na sofie w salonie. Ale i tak jest to nic w porównaniu do tego, przez co przechodzi Kat. Dziewczyna wniosła skargę do przełożonych o molestowanie i okazuje się, że była to jedna z gorszych decyzji w jej życiu. Koledzy z pracy uważają ją za puszczalską, nikt nie traktuje jej życzliwe, wszyscy patrzą tylko, żeby „podłożyć jej świnię”. Na jej służbowej szafce pojawiają się co rusz to nowe epitety. Do tego dziewczyna została odsunięta od wszystkich ważnych spraw. Przydzielono jej mało istotne kradzieże, szczególnie te dokonane na turystach, których w takim mieście jak Wenecja nie brakuje. W związku ze złożoną skargą oboje są przesłuchiwani, co jest strasznie poniżające.

Jest noc. O 4.32 Piola zastaje wezwany do pracy. W nowo powstającej bazie Dal Molin znalezione zostają ludzkie szczątki. Natrafili na nie protestujący, którzy wdarli się na plac budowy. Szczątki nie pochodzą ze średniowiecza, ale nie są też świeże. Skąd znalazły się one nagle na ciężarówce przewożącej ziemię? Czy uda się ustalić, czyj jest to szkielet?

"Mia odzyskała świadomość w ciepłej, przyjemnej mgiełce, która rozproszyła się gwałtownie, kiedy powróciły wspomnienia tego, co ją spotkało. Powtarzało się to już kilka razy: sen po narkotykach, jakie jej podawali, przebudzenie, panika wypływająca chwilowo na powierzchnię spowijającej umysł mgły, potem znowu zatonięcie w nieświadomości. Jak długo to trwało, nie miała pojęcia".

Mia została porwana. Dziewczyna jest córką amerykańskiego majora. Rodzice nie mają pojęcia, co się z nią dzieje. Łapią się wszystkich możliwych środków, by odnaleźć córkę. Między innymi zwracają się do Karabinierów po pomoc i to Kat ma się zająć tą delikatną sprawą. Wszyscy, w tym również ona, początkowo uważają, że Mia wylądowała w łóżku z jakimś przystojniakiem i przez kilka dni nie zamierza wracać do szarej rzeczywistości. Szybko jednak okazuje się, że prawda jest niezbyt nieprzyjemna.

Natomiast w Watykanie Martino Santini, odpowiedzialny za służbę informacyjną, chce odtajnić większość zgromadzonych w tamtejszych archiwach dokumentów. Mężczyzna łapie się bardzo niekonwencjonalnych metod, by przyciągnąć młodych ludzi do Kościoła. Powstała już strona papieża na Facebooku, konto na Twiterze, a sam Santini codziennie pisze prywatny blog, który cieszy się sporą popularnością. Jednak gdy znalezione zostają dokumenty, pod którymi podpisał się Giovanni Battista Montini, późniejszy papież Paweł VI, Santini nie jest już taki pewny, czy otwartość wobec wiernych jest dobrym rozwiązaniem. Wie, że gdyby ta informacja wypłynęła na światło dzienne, to urząd papieski z pewnością okryłby się hańbą...

Jak już wspomniałam, akcja książki rozgrywa się też w wirtualnej Wenecji, czyli Carnivii, która bardzo wiernie, niemal z obsesyjną szczegółowością, odtwarza każdy element swego pierwowzoru. Jednak sami ludzie, którzy się tam znajdują, zachowują się zupełnie inaczej. Fakt, że nie mają do tego portalu dojścia żadne władze, przyciąga wszystkich, którzy koniecznie chcą zachować anonimowość, kwitną tu nielegalne interesy i zakazane procedery, a wszystko okraszone jest ogromną ilością plotek. Władze cały czas naciskają na Daniele Barbo, twórcę Carnivi, by umożliwił im ściganie przestępstw, które mają tam miejsce. Jednak ten pilnie strzeże niezależności swojego portalu i nie zamierza się ugiąć. Co tym razem wydarzy się w wirtualnej Wenecji? Koniecznie sięgnijcie po książkę.

Trzeba przyznać, że Jonathan Holt potrafi podkręcić tempo akcji. Po raz kolejny zabiera nas niemal jednocześnie w wiele miejsc, wszędzie w sam środek akcji i trudno nie zastanawiać się, jak mogą się one wiązać. Szczególnie ciekawe jest to, że wiele z opisanych tu wydarzeń faktycznie miało miejsce. Oczywiście część z nich to tylko i wyłącznie fikcja literacka. Trzeba jednak przyznać, że autor bardzo umiejętnie łączy jedne z drugimi, tworząc historię bardzo niepokojącą i jednocześnie wciągającą.

Nadal możemy śledzić losy bohaterów pierwszej części, a dokładnie Kat Tapo, Aldo Pioli, Holly Boland i Daniele Barbo. Do tego dochodzą nowe postacie, związane bezpośrednio z tym tomem. Szczególnie dobrze poznajemy Miję, jej trudne doświadczenia, wewnętrzną walkę o przetrwanie, obawy, nadzieję, desperackie próby wybrnięcia z sytuacji. Dojrzałość naszej bohaterki trochę mnie zdumiała, ale to takie moje subiektywne odczucie .

Po raz kolejny jestem usatysfakcjonowana światem stworzonym przez autora, ilością intryg, które udało mu się ukryć w powieści, zaskakującymi powiązaniami między różnymi zdarzeniami, wielkimi tajemnicami wagi państwowej, rolą Stanów Zjednoczonych i Kościoła w tworzeniu powojennej Europy. Wszystko to zostało opisane w świetnym stylu, z ogromną lekkością i dbałością o detale.

Gorąco polecam!

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2014/11/jonathan-holt-carnivia-herezja.html

"Carnivia. Bluźnierstwo", jak mogliście przeczytać w mojej niedawnej recenzji, była bardzo emocjonującą lekturą. Czytałam ją z wypiekami na twarzy, praktycznie nie mogąc się od niej oderwać. Już 19 listopada będzie miała miejsce premiera drugiej części tej trylogii. Myślę, że wielu z Was wypatruje tej książki z niecierpliwością. Ja lekturę "Carnivii. Herezji" mam już...