Autor w swojej książce porusza tematy ważne i mniej ważne (zależy jak dla kogo i z jakiego punktu się patrzy). Nie zabraknie rozmyślania nad sensem życia, człowieczeństwem, szczęściem. Nawet znajdziemy temat religii. Wszystko to zostało w barwny sposób ubrane – słowa potrafią namalować ciekawy obraz. Szczególnie jeśli wymieszane jest to wszystko z dawką ironii i odważnego języka. Potoczny język jest tutaj atutem, gdyż filozofowanie bywa samo w sobie skomplikowane a pojęcie czyjegoś rozumowania sprawia czasami problem. Autor zamieścił również w swoich przemyśleniach dawkę humoru, która przebija się przez całość i dodaje uroku. Kajtuś nie tylko pozbył się myśli ze swojej głowy on pozwolił czytelnikowi wejść z buciorami do jego wnętrza, myśli, które są żywe i które kłębią się jak kurz pod łóżkiem. Lektura jest lekka i krótka, jest ciekawa i nie skomplikowana. Bywa zabawna i urozmaicona różnymi formami. Tekst został wzbogacony o cytaty, lub teksty piosenek. Książka ma niewątpliwie kilka plusów, które rzuciły mi się w oczy. Jednym z nich jest wyobraźnia autora, który tworzy mini historyjki, w których ukryte są te jego myśli. Niektóre są ze sobą powiązane inne już nie. Bywają dłuższe i minimalistyczne.Całość została napisana w dobrym stylu, nie jest to bełkot, który nie daje żadnej pożywki dla czytelnika. Ma w sobie „coś” , czyli potencjał, który niewątpliwie zaowocuje w przyszłości. Jedyne co w tej książce może razić czytelnika to wulgaryzmy i ostry język.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2014/12/kajetan-woznikowski-myslodsiewnik.html

Autor w swojej książce porusza tematy ważne i mniej ważne (zależy jak dla kogo i z jakiego punktu się patrzy). Nie zabraknie rozmyślania nad sensem życia, człowieczeństwem, szczęściem. Nawet znajdziemy temat religii. Wszystko to zostało w barwny sposób ubrane – słowa potrafią namalować ciekawy obraz. Szczególnie jeśli wymieszane jest to wszystko z dawką ironii i odważnego...