Historia w klimatach legendy. O dorastaniu, odwadze, drugiej szansie. Są elementy warte docenienia - wątki czy motywy związane z rzeką czy ptakami (kruk, sokół). W gruncie rzeczy - czy ta historia jest odkrywcza? Niezbyt. Jest za to naprawdę nieźle, dynamicznie opowiedziana. Krótkie rozdziały powodują, że nie chce się przestać czytać "bo jeszcze jeden rozdział". Może i brakowało nieco opisów czy wzgłębienia się w historię i bohaterów, ale jest to naprawdę niezła książka. Podobała mi się chyba nawet bardziej od "Przepowiedni". Dla młodych czytelniczek i czytelników warta uwagi - pouczająca i mądra.

Historia w klimatach legendy. O dorastaniu, odwadze, drugiej szansie. Są elementy warte docenienia - wątki czy motywy związane z rzeką czy ptakami (kruk, sokół). W gruncie rzeczy - czy ta historia jest odkrywcza? Niezbyt. Jest za to naprawdę nieźle, dynamicznie opowiedziana. Krótkie rozdziały powodują, że nie chce się przestać czytać "bo jeszcze jeden rozdział". Może i...

Książka dla dzieci, która bardzo angażuje i zostawia z uśmiechem na twarzy

Książka dla dzieci, która bardzo angażuje i zostawia z uśmiechem na twarzy

Literatura utrzymująca się w konwencji legendy, na pograniczu baśni. Oprócz imion nie ma żadnych nazw. Czas akcji również jest zagadką.

Kilian mieszka z matką w górach. Czeka na ojca, którego nie pamięta, bo gdy był małym dzieckiem, ojciec, Gedeon z Gór, wyruszył na wojnę.

Wojna się skończyła, a ojciec nie wraca. Kilian dochodzi do wniosku, że z pobliskiej wysokiej góry zobaczy, czy ojciec nie wraca. Matka jednak wie, że na tym się nie skończy. Kilian po wejściu na szczyt postanawia iść dalej, z biegiem rozpoczynającej swój bieg pod szczytem góry tytułowej rzeki. Kilian przeżywa wiele przygód, w poszukiwaniach pomaga mu uratowany sokół (mówiący ludzkim głosem). Czy znajdzie ojca? Jakie problemy napotka po drodze? Czy wróci bezpiecznie do domu?

Utwór o dojrzewaniu, o podejmowaniu decyzji, o odkupieniu win, o odpowiedzialności za swoje czyny...

Tekst jest typową legendą. Brak tu rozbudowanych opisów, tak postaci, jak i wydarzeń, pojawiają się duże przeskoki w czasie, postacie są czarno-białe, czasem naiwność niektórych jest rażąca. Ta trywialność postaci, wypowiedzi, przygód momentami razi i jest trochę zbyt oczywista.

Mimo wszystko polecam, zwłaszcza jako wstęp do "poważnego" czytania.

Literatura utrzymująca się w konwencji legendy, na pograniczu baśni. Oprócz imion nie ma żadnych nazw. Czas akcji również jest zagadką.

Kilian mieszka z matką w górach. Czeka na ojca, którego nie pamięta, bo gdy był małym dzieckiem, ojciec, Gedeon z Gór, wyruszył na wojnę.

Wojna się skończyła, a ojciec nie wraca. Kilian dochodzi do wniosku, że z pobliskiej wysokiej góry...

Książkę przeczytałam kilka miesięcy temu a rezonuje mi w głowie do dziś

Piękna, rycerska opowieść. Pełna szlachetnych osób (i zwierząt). Klimatyczna. Idealna zarówno dla młodszych (7+ ) bo dużo się dzieje jak i dla starszych, bo pokazuje trudne wybory i sporo trudności związanych z dorastaniem (tych psychologicznych)

Prosta budowa fabuły: motyw drogi i dojrzewania, poznawania własnego ja. Plus Czarny Charakter i poszukiwanie Bliskiej Osoby.
Baśniowy, lekko senny krajobraz i sielskie widoki uprzyjemniają lekturę

Mnie zaczarowała. Wy - sprawdźcie sami :)
Książkę dostałam w barterze od Wydawnictwa

Książkę przeczytałam kilka miesięcy temu a rezonuje mi w głowie do dziś

Piękna, rycerska opowieść. Pełna szlachetnych osób (i zwierząt). Klimatyczna. Idealna zarówno dla młodszych (7+ ) bo dużo się dzieje jak i dla starszych, bo pokazuje trudne wybory i sporo trudności związanych z dorastaniem (tych psychologicznych)

Prosta budowa fabuły: motyw drogi i dojrzewania,...

Ta opowieść jak rzeka początkowo płynie nieśpiesznie, delikatnie obmywając myśli, lecz z każdą kolejną stroną nabiera mocy, rozlewa się w duszy i porywa rwącym nurtem. "Rzeka" Emilii Kiereś to piękna historia o dorastaniu, opowieść o podróży, gdzie krętymi ścieżkami niczym zakola i meandry tytułowej rzeki, bohater odnajduje swoje przeznaczenie.

Kilian mieszka wraz z matką w górskiej osadzie, jego ojciec wyruszył na wojnę, gdy nasz zuch był jeszcze maleńkim chłopcem. I chociaż wojna skończyła się już dawno, a większość wojowników powróciła do domów, po Gedeonie z Gór - ojcu chłopaka słuch zaginął. Pewnego dnia w chłopcu rodzi się potrzeba, by wyruszyć na poszukiwanie taty. Okazuje się, że po wojnie Gedeon jako jeden z najlepszych dowódców otrzymał specjalne zadanie. Miał rozbić i pojmać bandę Sambora - podpalacza i grabieżcy. Los sprawia, że Kilian trafia wprost do tej bandy, której herszt podstępem przekonuje chłopca, że to on jest jego ojcem. Dopiero spotkanie z prawdziwym Gedeonem otwiera Kilianowi oczy, tylko czy nie jest już za późno? Chłopak zostaje oskarżony o zdradę, a Samborowi kolejnym podstępem udaje się podszyć pod Gedeona grabiąc i paląc wioski. Czy Kilianowi uda się oczyścić nie tylko siebie, ale i ocalić dobre imię swojego ojca? Niech porwie Was nurt tej "Rzeki" i przekonajcie się sami 💙

Kilian wyrusza jako podrostek, wędruje aż od źródła rzeki do jej ujścia w morzu, po drodze czekają go trudne decyzje, wybory, zdrada, poczucie hańby, wstyd, ale i pierwsze zauroczenie, niezwykła przyjaźń i wiele wiecej.
Przyznam, że nieco obawiałam się czy nie będzie zbyt wcześnie dla nas na tę lekturę (chociaż czytamy dużo i poważniejsze tresci też),zwłaszcza, że na 180ciu stronach, nie ma tu ilustracji, ale okazało się, że mojego Syna ta historia porwała równie mocno jak mnie.
Po każdym skończonym rozdziale prosił o kolejny, a najlepszą rekomendacją niech będzie fakt, że pewnego wieczoru powiedział "ale jutro przeczytasz mi aż pięć rozdziałów o Kilianie, dobrze?"

Ta opowieść jak rzeka początkowo płynie nieśpiesznie, delikatnie obmywając myśli, lecz z każdą kolejną stroną nabiera mocy, rozlewa się w duszy i porywa rwącym nurtem. "Rzeka" Emilii Kiereś to piękna historia o dorastaniu, opowieść o podróży, gdzie krętymi ścieżkami niczym zakola i meandry tytułowej rzeki, bohater odnajduje swoje przeznaczenie.

Kilian mieszka wraz z matką...

Zawsze, kiedy w grę wchodzi tematyka wojny mam mieszane uczucia, bo promocja bohaterskich postaw to pokazywanie, że zabijanie jest dobre, że umieranie za sprawę jest ważne. Z drugiej strony muszę pamiętać, że brak obrony to zgoda na śmierć z rąk wroga, dlatego są momenty, kiedy w życiu trzeba zastosować przemoc, aby uchronić siebie i bliskich przed złem. A czyja jest racja? Z tym zawsze jest problem. Jednak w książkach wzorce wdają się być jasne, bo leżą po stronie tych pięknych, jasnych, pragnących uratować najbliższych. Czy to jednoznacznie znaczy, że ci ciemni nie walczą w imię dobra bliskich? Te dylematy zawsze mi towarzyszą i tak było też w przypadku książki Emilii Kiereś „Rzeka”.
Pisarka zabiera nas do baśniowego świata, w którym istnieją magiczne koszule, ludzie mogą rozmawiać ze zwierzętami i otrzymywać od nich wsparcie. Kiedy wchodzimy do świata głównego bohatera, Kiliana mieszka on z matką w górach. Jest dbającym o swoje stado pasterzem. Dostrzega jednak tęsknotę matki za mężem. Jego ojciec wyruszył na wojnę, kiedy młodzieniec był mały, dlatego nie pamięta go. Jednak rozwijana przez matkę miłość do niego sprawia, że chłopak postanawia ruszyć w świat i odnaleźć rodzica. Zwłaszcza, że wojna skończyła się już trzy lata temu i większość wojowników już wróciło do swoich rodzin. Nie dostali też informacji o jego śmierci. To daje nadzieję na to, że Gedeon żyje.
Matka jest przerażona tym, że i syn ruszy w świat. Jednak doskonale zdaje sobie sprawę, że nie może go powstrzymać. Jedyne, co jej pozostaje to dobrze wyposażyć syna. Z tego powodu daje mu koszulę z niezwykłym haftem przedstawiającym kwiaty i sokoły.
Młodzieniec początkowo postanawia wejść na górę i stamtąd zobaczyć, czy nie widać w oddali wracających oddali. Szybko jednak weryfikuje swój plan i dalej rusza nurtem rzeki. To dzięki niej znajduje w zaroślach sokoła, który będzie mu towarzyszył przez całą wyprawę i stanie się dla niego wsparciem. On pomoże zrozumieć chłopcu, że czasami zło jest niepozorne.
Kilian zostanie poddany wielu próbom. Będzie musiał zdemaskować kłamców, zrozumieć ogrom zła jaki niesie z sobą wojna i dowieźć, że stoi po właściwej stronie.
"Rzeka" to opowieść o drodze, wyzwaniach, poszukiwaniu, wsparciu i przemianie. Mimo wojennej tematyki jest mądrą opowieścią o tym jak duże znaczenie w życiu ma kierowanie się odpowiednimi drogowskazami. To właśnie one pozwolą uratować ludzi i odzyskać dobre imię. Bohater w czasie poszukiwań odkrywa, że nie każdemu można ufać, nie każdy ma dobre intencje. Do tego doceni moc przeczuć i sumienia w postaci sokoła, na którego wsparcie zawsze może liczyć.
„Rzeka” jest taką dłuższą baśnią zabierającą czytelnika do świata, w którym wiele rzeczy jest realnych, pozornie bliskich i historycznych, a z drugiej strony dzieją się w niej niezwykłe rzeczy, spotykamy nietypowych bohaterów oraz magiczne przedmioty, po których bohaterzy mogą się rozpoznać. Droga też nie jest prosta, bo wydaje się wić, być utrudniana przez zwątpienie, bywa próbą.
W książce ten nie znajdziemy wielu opisów, czy metafor. Ona sama jest jedną wielką metaforą, którą można na różne sposoby odczytywać. Jedną z nich może być droga dzieci do rodziców, dorastanie, stawanie się równoprawnym partnerem w życiu. Kilian wie, że musi pokonać wiele przeszkód, ale bywa łatwowierny i przez to nie może być wzorem. Przez kontakt ze złymi ludźmi staje się tym, którego napotkani będą unikać i chcieć osądzać. Musi im udowodnić, że stoi po ich stronie, że zamierza bronić. Pojawia się tu problem tego jak łatwo utracić zaufanie społeczne i niezwykle trudno później je odzyskać, ale nie jest to niemożliwe. Uświadamiamy sobie, że czasami nie trzeba zrobić nic złego. Wystarczy, że idą za nami określone pogłoski, że ktoś nas dostrzegł w określonym towarzystwie lub pomylił z kimś innym. Pomówieniom poświęcono tu naprawdę dużo miejsca. Zwłaszcza, że z tym problemem ma do czynienia i Kilian i Gedeon, który z wojownika stającego w obronie ludzi staje się bandytą. Widzimy jak łatwo utracić dobre imię i jak trudno je odzyskać. Do tego z młodymi czytelnikami można poruszyć temat plotki i wykluczenia społecznego. Do tego dojdzie motyw kolejnych etapów postępu, ciągłego wyznaczania sobie nowych celów, bo już na samym początku droga Kiliana nie kończy się na górze, z której ma wszystko zobaczyć. Odkrywa, że i z tego miejsca niewiele widać, niewiele przez osiągnięcie tego etapu wie, dlatego musi iść dalej i stawać czoło kolejnym wyzwaniom.
#emiliakiereś #rzeka #baśń #wojna #droga #wyprawa #dorastanie #przemiana #górowianka #górowiankaas #górowiankaksiążki #annasikorska #czytamdlaoli #czytamoli #dziecko #młodzież #pożyczprzeczytajpoleć

http://annasikorska.blogspot.com/2022/07/emilia-kieres-rzeka.html

Zawsze, kiedy w grę wchodzi tematyka wojny mam mieszane uczucia, bo promocja bohaterskich postaw to pokazywanie, że zabijanie jest dobre, że umieranie za sprawę jest ważne. Z drugiej strony muszę pamiętać, że brak obrony to zgoda na śmierć z rąk wroga, dlatego są momenty, kiedy w życiu trzeba zastosować przemoc, aby uchronić siebie i bliskich przed złem. A czyja jest racja?...

Kilian mieszka z mamą w domu w górach. Jego ojciec wiele lat temu wyjechał na wojnę i chociaż skończyła się ona 3 lata temu, Gedeon nadal nie wraca.

Ubrany w otrzymaną od matki magiczną koszulę, Kilian postanowił wspiąć się na najwyższe wzniesienie, by stamtąd spojrzeć na okolice i być może dowiedzieć się czegoś o bieżących wydarzeniach. Kiedy jednak mu się to udało, postanowił podążyć wraz z nurtem bystrej rzeki, by rozpytać w okolicy o ojca.

Jego podróż znacznie się wydłużyła. Sława odważnego i uczciwego Gedeona dotarła wszędzie tam gdzie zjawiał się chłopiec. Ale i on pozostawiał po sobie dobre wspomnienia, niosąc pomoc i wsparcie okolicznym mieszkańcom.

W drodze towarzyszył mu mówiący sokół, któremu Kilian uratował życie. Zrodziła się między nimi niesamowita więź i przyjaźń.

Kiedy Kilian w pewnej gospodzie wreszcie usłyszał gdzie może szukać ojca, sokół podążył za nim, choć pełen był obaw i złych przeczuć. Jak się potem okazało, nie bez powodu.

***

"Rzeka" to opowieść o drodze, poszukiwaniu i przemianie. To bardzo mądra historia, ukazująca jak ważne jest by w życiu kierować się odpowiednim drogowskazem. Dobro, uczciwość, empatia, odwaga i honor to przymioty, które może odnaleźć w sobie każdy z nas.

Czytałam tę książkę z ogromną przyjemnością. Opowiedziana w niej historia wzbogaca i skłania do rozważań o tym co w życiu ważne i co chcemy po sobie pozostawić. Gorąco ją Wam polecam ❤️

Kilian mieszka z mamą w domu w górach. Jego ojciec wiele lat temu wyjechał na wojnę i chociaż skończyła się ona 3 lata temu, Gedeon nadal nie wraca.

Ubrany w otrzymaną od matki magiczną koszulę, Kilian postanowił wspiąć się na najwyższe wzniesienie, by stamtąd spojrzeć na okolice i być może dowiedzieć się czegoś o bieżących wydarzeniach. Kiedy jednak mu się to udało,...

Jako że jest to książka bardzo mało popularna, to zamiast skupiać się na wadach, najpierw opowiem o zaletach tej historii 🤔 Na pierwszy rzut oka napewno widzimy tu bardzo dobrze wykreowaną różnorodność postaci. Mają one swój charakter, i czytając tą książkę możemy odnieść wrażenie, że są to prawdziwe osoby. Pozatym historia jest również całkiem ciekawa. Minusem tej książki, i to bardzo poważnym, napewno jest zbyt pospieszona fabuła. Całośc nie dość że pisana jest prostym językiem, to wydarzenia następują po sobie zbyt szybko. Brak opisów, porównań i środków stylistycznych sprawia, że ta książka jest najzwyczajniej w świecie nudna. Jednak też nie jest zła, dlatego daję pięć gwiazdek. Nie polecam tej książki ale również nie odradzam.

Jako że jest to książka bardzo mało popularna, to zamiast skupiać się na wadach, najpierw opowiem o zaletach tej historii 🤔 Na pierwszy rzut oka napewno widzimy tu bardzo dobrze wykreowaną różnorodność postaci. Mają one swój charakter, i czytając tą książkę możemy odnieść wrażenie, że są to prawdziwe osoby. Pozatym historia jest również całkiem ciekawa. Minusem tej książki,...

Musiałam przeczytać tę, książkę, ponieważ przygotowuję jej opracowanie. Przyznam, że "Rzeka" była dla mnie miłym zaskoczeniem. Powieść Emilii Kiereś to ciekawa i pouczająca historia, a na dodatek - pięknie napisana. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić, to może być to przewidywalność "Rzeki". Chociaż, być może, wynika to z perspektywy osoby dorosłej. Jestem ciekawa, czy za rok czy dwa, książka zainteresuje moją siostrzenica. Z tego co wiem, "Rzeka" znalazła się na nowej liście lektur dla uczniów 5 lub 6 klasy.

Musiałam przeczytać tę, książkę, ponieważ przygotowuję jej opracowanie. Przyznam, że "Rzeka" była dla mnie miłym zaskoczeniem. Powieść Emilii Kiereś to ciekawa i pouczająca historia, a na dodatek - pięknie napisana. Jeśli miałabym się do czegoś przyczepić, to może być to przewidywalność "Rzeki". Chociaż, być może, wynika to z perspektywy osoby dorosłej. Jestem ciekawa, czy...

Czasem musi minąć odpowiedni czas. Wiele musi się wydarzyć – dobrego i złego, byśmy dojrzeli do najważniejszych momentów w naszym życiu. „Rzeka” Emilii Kiereś była dla mnie powieścią o głębokim przesłaniu, w której wzruszenia i emocje spowijała dawna baśniowość i mądrość ukryta w słowach i obrazach. Od początku kibicowałam głównemu bohaterowi, którego droga jak rzeka, krętymi meandrami prowadziła ku przeznaczeniu. Takie książki pozostawiają po sobie dobre, ważne i głębokie wspomnienie. Nie tylko dla młodych czytelników.

Czasem musi minąć odpowiedni czas. Wiele musi się wydarzyć – dobrego i złego, byśmy dojrzeli do najważniejszych momentów w naszym życiu. „Rzeka” Emilii Kiereś była dla mnie powieścią o głębokim przesłaniu, w której wzruszenia i emocje spowijała dawna baśniowość i mądrość ukryta w słowach i obrazach. Od początku kibicowałam głównemu bohaterowi, którego droga jak rzeka,...