#wyzwanieLC2024 styczeń
Akcja częściowo toczy się zimą

Te 8 gwiazdek jest trochę na wyrost, aczkolwiek doceniam tę historię. Choć niestety, ze szkodą dla tej książki, przeczytałam wcześniej Mocne słowa i bardzo przez to uprzedziłam się do autorki. Odczuwalne było dla mnie także tutaj, że od mniej więcej połowy odczuwałam znużenie tą historią, nie podoba mi się sposób kreacji bohaterów. Nie polubiłam ani trochę Ady - głównej bohaterki
Mimo wszystko polecam tę książkę dla młodzieży - oba tomy. Mimo mankamentów, które mi przeszkadzały ta historia "się broni" i z pewnością ma wartościowe przesłanie, co wcale nie jest oczywiste w literaturze obecnie wydawanej dla młodego czytelnika. Niestety

#wyzwanieLC2024 styczeń
Akcja częściowo toczy się zimą

Te 8 gwiazdek jest trochę na wyrost, aczkolwiek doceniam tę historię. Choć niestety, ze szkodą dla tej książki, przeczytałam wcześniej Mocne słowa i bardzo przez to uprzedziłam się do autorki. Odczuwalne było dla mnie także tutaj, że od mniej więcej połowy odczuwałam znużenie tą historią, nie podoba mi się sposób...

Szkoda, że nie jest dostępny e-book. Po przeczytaniu pierwszego tomu chciałam koniecznie poznać kontynuację historii i się nie rozczarowałam. Wciągająca nieoczywista historia.

Szkoda, że nie jest dostępny e-book. Po przeczytaniu pierwszego tomu chciałam koniecznie poznać kontynuację historii i się nie rozczarowałam. Wciągająca nieoczywista historia.

To jest najlepsza książka na świecie.
Nigdy w życiu nie płakałam tyle, ile na tej książce. To jest niesamowite. Łzy smutku, łzy szczęścia, łzy z bezsilności, bo tak zżyłam się z bohaterami. Każdy z nich, nawet ten drugoplanowy, jest tak prawdziwy... Uważam, że Bradley jest geniuszem, autentycznym geniuszem. Zdobić coś tak wspaniałego, to niebywałe, nawet nie mam słów, by opisać jak to jest dobre, wybitne!
Niestety, ale 10 gwiazdek to o wiele za mało, dla mnie to jest milion gwiazdek.
Jaka szkoda, że nie mam tej książki na półce, mam jednak nadzieję, że kiedyś jeszcze będę miała szansę ją sobie kupić.

To jest najlepsza książka na świecie.
Nigdy w życiu nie płakałam tyle, ile na tej książce. To jest niesamowite. Łzy smutku, łzy szczęścia, łzy z bezsilności, bo tak zżyłam się z bohaterami. Każdy z nich, nawet ten drugoplanowy, jest tak prawdziwy... Uważam, że Bradley jest geniuszem, autentycznym geniuszem. Zdobić coś tak wspaniałego, to niebywałe, nawet nie mam słów, by...

Trzyma poziom ! Znów piękne i bezpretensjonalne zdania , zero robionych na siłę wątków romantycznych , przepięknie nakreślone relacje, lekkie pióro ( ale nie infantylne ) sprawiają że te książki wcale nie są tylko dla młodzieży . Jestem pod wrażeniem i czekam na więcej spod pióra tej autorki !

Trzyma poziom ! Znów piękne i bezpretensjonalne zdania , zero robionych na siłę wątków romantycznych , przepięknie nakreślone relacje, lekkie pióro ( ale nie infantylne ) sprawiają że te książki wcale nie są tylko dla młodzieży . Jestem pod wrażeniem i czekam na więcej spod pióra tej autorki !

Fantastyczna książka w której każdy znajdzie coś dla siebie. Wszyscy przechodzimy przez przeróżne etapy życia gdzie doświadczamy żałoby, straty, problemów finansowych, zdrowotnych, trudnej sytuacji rodzinnej. Niezłomna Ada udowadnia, iż warto być dzielną.

Fantastyczna książka w której każdy znajdzie coś dla siebie. Wszyscy przechodzimy przez przeróżne etapy życia gdzie doświadczamy żałoby, straty, problemów finansowych, zdrowotnych, trudnej sytuacji rodzinnej. Niezłomna Ada udowadnia, iż warto być dzielną.

Bardzo dobra książka i choć jest nawiązanie do pierwszego tomu to uważam , że przeczytane pierwszego tomu jest niezbędne aby zrozumieć postępowanie Ady,silna dziewczynka nie tylko psychicznie ale i fizycznie

Bardzo dobra książka i choć jest nawiązanie do pierwszego tomu to uważam , że przeczytane pierwszego tomu jest niezbędne aby zrozumieć postępowanie Ady,silna dziewczynka nie tylko psychicznie ale i fizycznie

"Wojna, którą w końcu wygrałam" to kontynuacja powieści "Wojna, która ocaliła mi życie". To dalsze losy rodzeństwa Smithów, Ady i Jamiego, którzy z powodu wojennej zawieruchy zostali ewakuowani z Londynu i zamieszkali w domu Susan Smith. Kobieta początkowo wcale ich nie chciała, co wyraziła głośno i dosadnie, gdy przywiozła ich do niej opiekunka. Nie zmieniło to decyzji kobiety, dzieci zostały w domu Susan i wszyscy musieli sobie jakoś poradzić z nową sytuacją.

Drugi tom zaczyna się niedługo po wydarzeniach z pierwszej części. Stopa Ady zostaje zoperowana, dzięki czemu dziewczynka powoli dochodzi do zdrowia i może wreszcie w miarę normalnie chodzić, bez kul i pomocy. Wciąż trwa wojna, o czym bohaterowie przekonują się każdego dnia. W wyniku bombardowania dom Susan zostaje całkowicie zniszczony, więc lady Thorton oferuje im mieszkanie w jej domku myśliwskim. Cała trójka wprowadza się do nowego lokum. Z czasem w domku myśliwskim ląduje również lady Thorton z córką Margaret, ponieważ ich posiadłość zajmują wojskowi. Atmosfera staje się momentami napięta, ponieważ lady Thorton trudno przestawić się na zwykłe życie, skoro do tej pory miała służbę, lokajów, pokojówki i kucharkę. Do tego jej ukochany syn jest pilotem i codziennie ryzykuje życiem na wojnie. Margaret wciąż jeździ do szkoły z internatem, ponieważ jej matce wydaje się, że tam będzie bezpieczniejsza. Kiedy pewnego dnia lord Thorton przywozi do domku myśliwskiego nastolatkę o imieniu Ruth, która pochodzi z Drezna, kruchy spokój w małym świecie Ady i Jamiego zostaje zaburzony. Kim jest Ruth? Czy skoro pochodzi z Niemiec, może być wrogiem? Szpiegiem?

Drugi tom jest napisany równie przystępnym językiem, co pierwszy. Zawiłości wojny przedstawione są tak, by młody czytelnik zrozumiał najważniejsze elementy tej koszmarnej układanki. Mimo prostych słów, autorka nie okłamuje dzieci. Pisze prawdę o śmierci żołnierzy, bólu, jaki wywołuje strata kogoś bliskiego czy o samotności wśród tłumu ludzi.

Były momenty, kiedy zachowanie Ady mnie irytowało, ale myślę, że po prostu nie rozumiałam jej reakcji, ponieważ sama nie przeżyłam tego, co ona. Z pewnością nie jest łatwo żyć bez wsparcia najważniejszej dla dziecka osoby - mamy. W drugim tomie matka Ady i Jamiego znów się pojawia, ale jej zachowanie wciąż jest straszne. Ada długo pracowała nad sobą, by zrozumieć, że jej stopa to nie powód do wstydu i nie ona jest winna swojej chorobie, a matka mogła jej zapobiec, ale widocznie tego nie chciała...

Bardzo podoba mi się postać Susan. W ciągu tych dwóch tomów przechodzi fantastyczną przemianę od totalnego niezadowolenia i wściekłości na to, że musi się zajmować dwójką obcych dzieciaków, do zupełnie innego uczucia. Cudownie było obserwować zmieniającą się relację tej trójki, odmienne spojrzenia na te same wydarzenia i próby dogadania się na różnych poziomach. Nie zabrakło emocji. Majstersztyk.

Koniecznie przeczytajcie i przekonajcie się, o jakiej wojnie mówi tytuł tej książki.

"Wojna, którą w końcu wygrałam" to kontynuacja powieści "Wojna, która ocaliła mi życie". To dalsze losy rodzeństwa Smithów, Ady i Jamiego, którzy z powodu wojennej zawieruchy zostali ewakuowani z Londynu i zamieszkali w domu Susan Smith. Kobieta początkowo wcale ich nie chciała, co wyraziła głośno i dosadnie, gdy przywiozła ich do niej opiekunka. Nie zmieniło to decyzji...

To była piękna historia. Po prostu.

To była piękna historia. Po prostu.

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej części. Przeczytałam jedno pod drugim. Druga część nie była naciągana jak to się czasem zdarza. Ciekawie i na temat. Dalsze rozterki głównej bohaterki, poznawanie siebie i odczuwanych emocji, radzenia sobie z trudnymi uczuciami. Bardzo dobra książka nie tylko dla młodzieży.

Bardzo dobra kontynuacja pierwszej części. Przeczytałam jedno pod drugim. Druga część nie była naciągana jak to się czasem zdarza. Ciekawie i na temat. Dalsze rozterki głównej bohaterki, poznawanie siebie i odczuwanych emocji, radzenia sobie z trudnymi uczuciami. Bardzo dobra książka nie tylko dla młodzieży.

Podobała mi się równie bardzo, jak część pierwsza (od której polecam zacząć).

Życie Ady powoli wraca na właściwe tory - o ile cokolwiek może być właściwe w obliczu wojny. Ada dorasta, jednak ona, Jamie i Susan muszą mierzyć się z kolejnymi przeciwnościami losu. Ale teraz może być już tylko łatwiej, przecież w końcu nie jest sama.

Książka jest w kategorii literatura dziecięca, jednak tylko dość prosty język mógłby to zdradzić. Piękna opowieść o przyjaźni, która nie zna granic, pochodzeniu, korzeniach i zawiłościach rodzinnych.

Podobała mi się równie bardzo, jak część pierwsza (od której polecam zacząć).

Życie Ady powoli wraca na właściwe tory - o ile cokolwiek może być właściwe w obliczu wojny. Ada dorasta, jednak ona, Jamie i Susan muszą mierzyć się z kolejnymi przeciwnościami losu. Ale teraz może być już tylko łatwiej, przecież w końcu nie jest sama.

Książka jest w kategorii literatura...