Fajny tytuł. Oczywiście opisu nie czytałam i myślałam sobie, że to jakoś dobry kryminał. Szpiedzy, zagadki, może jakieś morderstwo. No dostałam zupełnie coś innego. Początkowo myślami, że nie tą książkę otwarłam. ( przeczytana dzięki #legimi ).

Fabuła okazała się zupełnie inna. To książka na faktach o polskiej szkole szpiegów w Starych Kiejkutach. Czytało się dobrze. Dowiedziałam się wielu ciekawostek, o których w życiu nie słyszałam. Szpiedzy uczyli się nawet jak pić alkohol czy jak sięgać się samochodami. Jak się ukrywać, jak śledzić otoczenie czy manipulować ludźmi, te już bardziej oczywiste.

Książka podzielona na dwie części, z których pierwsza była dla mnie lepsza niż druga. Jakoś bardziej wciągająca, do mnie lepiej przemawiała.

Dla zainteresowanych tematyka, jak najbardziej polecam. Jestem ciekawa Waszych opinii?

Fajny tytuł. Oczywiście opisu nie czytałam i myślałam sobie, że to jakoś dobry kryminał. Szpiedzy, zagadki, może jakieś morderstwo. No dostałam zupełnie coś innego. Początkowo myślami, że nie tą książkę otwarłam. ( przeczytana dzięki #legimi ).

Fabuła okazała się zupełnie inna. To książka na faktach o polskiej szkole szpiegów w Starych Kiejkutach. Czytało się dobrze....

Ciekawie zrealizowana pozycja. Podział na dwie części zdecydowanie zrobił książce dobrze. Domyślam się, że autor zrobił co mógł bez współpracy z właścicielem więcej ciekawostek wyrwać się nie dało.

Ciekawie zrealizowana pozycja. Podział na dwie części zdecydowanie zrobił książce dobrze. Domyślam się, że autor zrobił co mógł bez współpracy z właścicielem więcej ciekawostek wyrwać się nie dało.

Książka „Szkoła szpiegów” Piotra Pytlakowskiego zabiera czytelnika do świata szpiegów.
Słynne Stare Kiejkuty, to wioska niedaleko Szczytna, w której szkolenia przechodzili szpiedzy. Książka podzielona na dwie części, zdecydowanie dla mnie pierwsza była bardziej interesująca.
Czytelnik dowie się jak byli szkoleni, manipulowali, uwodzili kobiety, łamali szyfry i wiele innych.
Temat do końca nie został wyczerpany, ma się odczucie niedosytu. Czyta się płynnie, szybko i przyjemnie.
Po książkę sięgnęłam w ramach #wrześniowego wyzwania czytelniczego.

Książka „Szkoła szpiegów” Piotra Pytlakowskiego zabiera czytelnika do świata szpiegów.
Słynne Stare Kiejkuty, to wioska niedaleko Szczytna, w której szkolenia przechodzili szpiedzy. Książka podzielona na dwie części, zdecydowanie dla mnie pierwsza była bardziej interesująca.
Czytelnik dowie się jak byli szkoleni, manipulowali, uwodzili kobiety, łamali szyfry i wiele...

Nie spodziewałam się jakiegoś nawału szczegółów, z wiadomych względów. Nawet ci rozmówcy, którzy mają parcie na szkło lub są już medialni, nie powiedzą za dużo, bo też tak ich wyszkolono. Sympatyczni, błyskotliwi, towarzyscy i utalentowani, ale przede wszystkim kłamcy i manipulatorzy - taka rola, predyspozycje, szkolenie, praca i w rezultacie, takie życie. Podziwiam najbliższe rodziny za zdolność zaufania i trzymania języka za zębami, o ile cokolwiek wiedzą, ale też odporność psychiczną, zwykły strach o bliskiego człowieka. Jest zabawa jest ryzyko. Nie kupuję kitu o braku radzieckiego nadzoru - to po prostu niemożliwe. Całkiem przyjemnie się to czyta, choć bez wypieków na twarzy. Może gdyby napisał Wołoszański a Makłowicz okrasił ... ;)

Nie spodziewałam się jakiegoś nawału szczegółów, z wiadomych względów. Nawet ci rozmówcy, którzy mają parcie na szkło lub są już medialni, nie powiedzą za dużo, bo też tak ich wyszkolono. Sympatyczni, błyskotliwi, towarzyscy i utalentowani, ale przede wszystkim kłamcy i manipulatorzy - taka rola, predyspozycje, szkolenie, praca i w rezultacie, takie życie. Podziwiam...

Może być

Może być

Jest to niestety kolejny przykład książki gdzie okładka i jej temat powodują, że bardzo chce się ją przeczytać ale jak człowiek już zacznie to powstaje niedosyt. Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej części (zdecydowanie lepszej niż druga)autor opisuje sławetną szkołę szpiegów głównie poprzez wywiady z kilkoma słynnymi agentami i generałem Oskiem. Niby wszystko ok ale same opisy są trochę pobieżne i bez wnikania w detale. Brakowało mi trochę więcej szczegółów na temat szkolenia nowych rekrutów i nauczanych technik wywiadowczych. Druga część (zdecydowanie gorsza niż pierwsza) to sfabularyzowana opowieść na temat pewnego "nielegała" z grubsza opisująca jego szkolenie, techniki operacyjne i metody werbunku agentów. Mam wrażenie, że autor nie miał pomysłu na dalszą część książki. Mówiąc nowoczesnym językiem "szału nie ma". W książce pada nazwisko Leszka Chrósta i tu polecam z tego samego wydawnictwa, książkę Tomasza Awłasewicza "Łowcy szpiegów". Chróst jest jej głównym bohaterem, a sama książka poza tym że jest rewelacyjna to posiada masę informacji na temat wywiadu i technik operacyjnych. Gdyby druga część nie była taka słaba dałbym 6.

Jest to niestety kolejny przykład książki gdzie okładka i jej temat powodują, że bardzo chce się ją przeczytać ale jak człowiek już zacznie to powstaje niedosyt. Książka podzielona jest na dwie części. W pierwszej części (zdecydowanie lepszej niż druga)autor opisuje sławetną szkołę szpiegów głównie poprzez wywiady z kilkoma słynnymi agentami i generałem Oskiem. Niby...

Zasadniczo nie ma czego się czepiać. Książka napisana lekkim językiem, ciekawie i różnorodnie. Nim się człowiek obejrzy już książka przeczytana. I to chyba jedyny minus, bo treści jak dla mnie za mało. Ale żeby być obiektywnym należy wspomnieć, że dużym plusem książki jest obiektywizm, autor nie opowiada się po żadnej ze stron, nie prezentuje własnych poglądów, tylko relacjonuje rozmowy ze znanymi polskimi szpiegami i przekazuje zdobyte informacje.

Zasadniczo nie ma czego się czepiać. Książka napisana lekkim językiem, ciekawie i różnorodnie. Nim się człowiek obejrzy już książka przeczytana. I to chyba jedyny minus, bo treści jak dla mnie za mało. Ale żeby być obiektywnym należy wspomnieć, że dużym plusem książki jest obiektywizm, autor nie opowiada się po żadnej ze stron, nie prezentuje własnych poglądów, tylko...

Rozczarowanie. Czytadło ale nic poza tym. Opis mylący. W sumie wystarczyło przeczytać 5 zdań z obwoluty książki. Zawartość nie rozwija wątków. Generalnie nie porwała mnie i czekam końca.

Rozczarowanie. Czytadło ale nic poza tym. Opis mylący. W sumie wystarczyło przeczytać 5 zdań z obwoluty książki. Zawartość nie rozwija wątków. Generalnie nie porwała mnie i czekam końca.

Kulisy działania polskiej komunistycznej szkoły szpiegów rozsławionej przez Leppera ;). Niestety rzetelność relacji nie jest najwyższej miary np. negowanie obecności i wpływu Rosjan na szkolenie, a nawet zapewnianie o braku szkoleń w ZSRR. Ogólnie przybliża życie szpiegów wywodzących się z samej elity komunistycznych służb. Zawiera trochę zdjęć, życiorysów omawianych bohaterów (nawet trochę ich profili psychologicznych),jak zapomni się jakie to były służby i kogo szpiegowały i jakie szkody czyniły wśród Polonii na zachodzie Europy i w USA (i dla wizerunku Polski kojarzonej z Sowietami po każdej nieudanej akcji),to jest to dosyć ciekawa uniwersalna opowieść o codziennych problemach służby wywiadu czy kontrwywiadu.

Kulisy działania polskiej komunistycznej szkoły szpiegów rozsławionej przez Leppera ;). Niestety rzetelność relacji nie jest najwyższej miary np. negowanie obecności i wpływu Rosjan na szkolenie, a nawet zapewnianie o braku szkoleń w ZSRR. Ogólnie przybliża życie szpiegów wywodzących się z samej elity komunistycznych służb. Zawiera trochę zdjęć, życiorysów omawianych...

Bardzo szybko się czyta. Jest intrygująca i trzyma w napięciu mimo, że spora część to wywiad (swoją drogą to niezła gra słów ;) ). Niestety autor mnie trochę zawiódł w ostatnich rozdziałach książki.

Bardzo szybko się czyta. Jest intrygująca i trzyma w napięciu mimo, że spora część to wywiad (swoją drogą to niezła gra słów ;) ). Niestety autor mnie trochę zawiódł w ostatnich rozdziałach książki.