Niektóre zabiegi chirurgiczne opisywane w książce skłaniają mnie do refleksji , że nie ma co narzekać na NFZ.

Niektóre zabiegi chirurgiczne opisywane w książce skłaniają mnie do refleksji , że nie ma co narzekać na NFZ.

Dla mnie "Trupiarz" to nie lada gratka. To powieść, którą czyta się w kontekście François Villon'a "Wielkiego testamentu", powieści łotrzykowskiej (Łazik z Tormesu),ekspresjonistycznych deformacji i karykatur ludzkich i oczywiście rynsztoka wiktoriańskej Anglii. Ten melanż literackich konotacji jest wspaniały dając czytelnikowi olbrzymią satysfakcję. Na uwagę zasługuje język, stylistyka powieści. To miód na obecne ubóstwo językowe. Zniuansowanie, dystans, ironia i autoironia, celowa dbałość wyrażeniowa uplastyczniają świat słowa. Czynią z niego sugestywną, namacalną rzeczywistość. Wielkie podziękowania dla tłumacza , Agnieszki Śmiechowskiej - która całą rzecz uplotła w artystyczne dokonanie. Nie dziwi mnie to, bowiem wydawca to Państwowe Wydawnictwo Naukowe w odsłonie "Imprint". Piszę te uwagi w 2021 roku, kiedy ubożyzna językowa wyraża tylko komunikaty. W tym sensie na uwadze mam "Anglik w Poznaniu" - który dla mnie jest sztandarem uwiądu literackiego. Sic! Jednak dodając trochę dziegciu (Trupiarz) trzeba stwierdzić , że nie jest to ani Dickens, ani Balzac (Ostatnie wcielenie Vautrina). Tekst jest przydługi, kolejne postaci w zasadzie nic nowego nie wnoszą i cały sens gdzieś się rozmywa. Uroda tekstu musi współgrać z konstrukcją powieści.

Dla mnie "Trupiarz" to nie lada gratka. To powieść, którą czyta się w kontekście François Villon'a "Wielkiego testamentu", powieści łotrzykowskiej (Łazik z Tormesu),ekspresjonistycznych deformacji i karykatur ludzkich i oczywiście rynsztoka wiktoriańskej Anglii. Ten melanż literackich konotacji jest wspaniały dając czytelnikowi olbrzymią satysfakcję. Na uwagę zasługuje...

Niestety, "Trupiarz" to na pewno nie nowy "Frankenstein", co sugerował wydawca w opisie. A Iana Weira od Mary Shelley dzielą lata świetlne. To ciężkostrawna, mroczna opowieść z okresu wiktoriańskiego Londynu, która z eksperymentami na zwłokach ma niewiele wspólnego, chociaż ich dotyczy. Irytująca narracja, a sam "Wasz Wielce Uniżony" kompletnie nijaki, jakiś taki rozlazły, zupełnie bez jaj.
Powieść w ogóle nie trzymała w napięciu i ciężko się było skupić na treści. Sam sobie się dziwię, że dotrwałem do końca. To zupełnie nie moje klimaty. No ale cóż, nie zawsze trafi się na perełkę.
Słabe to było...

Niestety, "Trupiarz" to na pewno nie nowy "Frankenstein", co sugerował wydawca w opisie. A Iana Weira od Mary Shelley dzielą lata świetlne. To ciężkostrawna, mroczna opowieść z okresu wiktoriańskiego Londynu, która z eksperymentami na zwłokach ma niewiele wspólnego, chociaż ich dotyczy. Irytująca narracja, a sam "Wasz Wielce Uniżony" kompletnie nijaki, jakiś taki rozlazły,...

Żeby móc dostrzec gwiazdy w całej swej krasie, noc musi być naprawdę ciemna - z księżycem w nowiu, bez poświaty miejskiej; bez szumu i gwaru - tak, by zupełnie zatrzymać się w akcie obserwacji. Zobaczyć "Trupiarza".

Oto wyszedłem ze swej codzienności w poszukiwaniu takiej nocy i jej nie znalazłem. Nie oznacza to, że gwiazd, co bohaterów mają imiona nie ma - one być może są. Nie byłem jednak w stanie dostrzec ich pełnego blasku, który powiększyłby moją radość. Radość, która zazwyczaj towarzyszy poniesionemu wysiłkowi w zrozumienie tego, co nie jest oczywiste, zbyt proste czy banalne.

Żeby móc dostrzec gwiazdy w całej swej krasie, noc musi być naprawdę ciemna - z księżycem w nowiu, bez poświaty miejskiej; bez szumu i gwaru - tak, by zupełnie zatrzymać się w akcie obserwacji. Zobaczyć "Trupiarza".

Oto wyszedłem ze swej codzienności w poszukiwaniu takiej nocy i jej nie znalazłem. Nie oznacza to, że gwiazd, co bohaterów mają imiona nie ma - one być może...

Londyn początek XIX wieku.Ogólnie rzecz biorąc: syf,brud, zgnilizna i ubóstwo, gdzie ludzkie życie niewiele znaczy, miejsce pełne szemranych interesów i elit mieszających się z najbardziej plugawymi istotami wynurzającymi sie z rynsztoka i piwnic.Klimat rodem z Kuby Rozpruwacza, skąpany w mżawce i wszechogarniającej mgle, mroku i chłodzie ( co jest pewnym wybawieniem bo wtedy smród jest mniej dojmujący).
"Trupiarz " Iana Weir'a to przede wszystkim próba odpowiedzenia na pytanie czy śmierć jest czymś ostatecznym co czeka nas wszystkich, czy po drugiej stronie jest cokolwiek, czy nie ma zupełnie nic oprócz mroku i poczucia samotności. To również próba zrozumienia momentu śmierci i idąc dalej ,czy można daną osobę z powrotem przywrócić do życia wszelkimi możliwymi sposobami. Czy po " przejściu " ten ktoś nadal będzie przypominał istotę ludzką,myślącą i rozumną , będącą w stanie opowiedzieć co jest po drugiej stronie.
"Trupiarz " to również opis raczkującej dopiero chirurgii,eksperymentów i doświadczeń, często nielegalnych bo handel zwłokami i ich kradzież z miejsc pochówku był praktycznie na porządku dziennym ( t.j. nocnym chciałem napisać).
Ian Weir napisał naprawdę bardzo ciekawą powieść, prostym i przystępnym językiem, okraszoną czarnym poczuciem humoru i interesującymi opisami miejsc i ludzi.
Główny bohater też jest bardzo w porządku, ujmująco nieporadny, ale gdy trzeba potrafiący odnaleźć się w sytuacji , inteligentny i dający się lubić. Bardzo polecam.

Londyn początek XIX wieku.Ogólnie rzecz biorąc: syf,brud, zgnilizna i ubóstwo, gdzie ludzkie życie niewiele znaczy, miejsce pełne szemranych interesów i elit mieszających się z najbardziej plugawymi istotami wynurzającymi sie z rynsztoka i piwnic.Klimat rodem z Kuby Rozpruwacza, skąpany w mżawce i wszechogarniającej mgle, mroku i chłodzie ( co jest pewnym wybawieniem bo...

Ociekająca klimatem rodem z Kuby Rozpruwacza, niestety, przegadana i trochę za długa powieść.

Polecam cierpliwym miłośnikom epoki:)

Ociekająca klimatem rodem z Kuby Rozpruwacza, niestety, przegadana i trochę za długa powieść.

Polecam cierpliwym miłośnikom epoki:)

Znakomicie napisana opowieść, która przenosi nas do Londynu pierwszych lat XIX wieku. Ian Weir świetnie odwzorowuje atmosferę tamtych czasów, bez rozwlekłych opisów, lecz językiem obrazowym, dowcipnym, działającym na wyobraźnię a szczególnie na zmysł powonienia - odór brudnego Londynu wręcz uderza w nozdrza. Postać narratora - głównego bohatera -majstersztyk. Z taką postacią aż chce się poznawać nawet najmroczniejsze zakątki Londynu. Will Starling - bohater trochę tragiczny, z przeszłością, która odciska swoje piętno na jego obecnym życiu, z tajemnicą, której chęć rozwiązania popycha go do działań na granicy szaleństwa. A w tym wszystkim jeszcze niesamowite historie pierwszych "operacji" chirurgicznych i eksperymentów medycznych na ludzkim ciele, sekcje zwłok i makabryczne próby przywracania zmarłych do życia. Czyta się to świetnie, wciąga, porywa i ciekawi, bo jest to rzecz nie dość, że bardzo dobrze napisana i skonstruowana to jeszcze oparta na rzetelnych bogatych źródłach. Polecam.

Znakomicie napisana opowieść, która przenosi nas do Londynu pierwszych lat XIX wieku. Ian Weir świetnie odwzorowuje atmosferę tamtych czasów, bez rozwlekłych opisów, lecz językiem obrazowym, dowcipnym, działającym na wyobraźnię a szczególnie na zmysł powonienia - odór brudnego Londynu wręcz uderza w nozdrza. Postać narratora - głównego bohatera -majstersztyk. Z taką...

Ciekawa i wciągnęła mnie, chociaż styl piasrza przyciężki.

Ciekawa i wciągnęła mnie, chociaż styl piasrza przyciężki.

Dość ciężka narracja, do której długo trzeba się przyzwyczajać. Intryga nie jest zła, czuć klimat epoki. Niestety, wydaje mi się że jeśli na podstawie książki zostanie nakręcony film to będzie dużo lepszy...

Dość ciężka narracja, do której długo trzeba się przyzwyczajać. Intryga nie jest zła, czuć klimat epoki. Niestety, wydaje mi się że jeśli na podstawie książki zostanie nakręcony film to będzie dużo lepszy...

Powrót powieści łotrzykowskiej w pełnej krasie. Kolorowy język powieści dopełnia jej treść. Lepiej niż się spodziewałem. 8 gwiazdek nie mylić z ***** ***.

Powrót powieści łotrzykowskiej w pełnej krasie. Kolorowy język powieści dopełnia jej treść. Lepiej niż się spodziewałem. 8 gwiazdek nie mylić z ***** ***.