Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Fabryka szpiegów" wbrew tytułowi nie jest powieścią szpiegowską. To raczej kryminalny thriller, gdzie śledztwo w sprawie tajnej szkoły rosyjskich nielegałów pod Wolsztynem prowadzi dziennikarz, Rafał Terlecki. To wielowątkowa powieść, w którym historia przeplata się z teraźniejszością. Autor wykazał się znakomitym kunsztem, odpowiednio dawkując informacje i łącząc poszczególne wątki w całość.
Trudno określić, na ile prawdziwe są informacje o tajnej szkole nielegałów pod Wolsztynem, ale nie ulega wątpliwości, że takie szkoły istniały. Od dziecka szkoliły przyszłych agentów, poprzez staranną selekcję wybierając najzdolniejsze jednostki. Później wysyłano takich osobników w świat, by niczym komputerowe wirusy penetrowały nie tylko służby wywiadowcze innych państw, ale też laboratoria naukowe i przełomowe odkrycia w nauce i medycynie. To była doskonale zorganizowana maszyneria, która działała od końca II wojny światowej, aż do upadku ZSRR. Ale zapewne część z tych wyhodowanych agentów działa do dzisiaj, czyniąc niepowetowane szkody w państwach, w których działają. Na chwałę Putina oczywiście...
Powieść jest rewelacyjna. Od początku przykuwa uwagę i świetnie się ją czyta. Od połowy mniej więcej trzyma w napięciu niczym rasowy thriller. Moja ocena byłaby jeszcze wyższa, ale to cudowne ocalenie... Zakończenie też wydaje mi się trochę zbyt rozwlekłe i nie do końca jednoznacznie dopowiedziane. Z drugiej strony jednak rosyjskie służby wiedzą doskonale, jak po sobie sprzątać. Są w tym mistrzami!
Gorąco polecam!

"Fabryka szpiegów" wbrew tytułowi nie jest powieścią szpiegowską. To raczej kryminalny thriller, gdzie śledztwo w sprawie tajnej szkoły rosyjskich nielegałów pod Wolsztynem prowadzi dziennikarz, Rafał Terlecki. To wielowątkowa powieść, w którym historia przeplata się z teraźniejs...

Rozwiń

Zwiń

Lubię Ryszarda Ćwirleja, ale seria z Marcinem Engelem zaczyna mnie coraz bardziej denerwować. Rozumiem intencje, dobry humor i zwariowane komedie, ale takiego steku bzdur, jak w "Rajskim zakątku" dawno nie czytałem. Owszem, z początku było to zabawne, ale tym razem pan Ryszard nieco przesadził z głupotą i naiwnością...
Żaden z bohaterów tej powieści, no może poza Kamą, która jako jedyna potrafiła w miarę logicznie myśleć i się zachowywać, nie wzbudził mojej sympatii. Takie małe stadko kretynów. Jak w "Gangu Olsena" tylko jeszcze bardziej naiwnie...
Babcia Matylda tym razem też wypadła blado, a jej koleżanka z pokoju w uzdrowisku, pani Alina, to jakaś tragifarsa. Cierpiąca na starczą demencję i zaniki pamięci jedzie sobie samotnie do sanatorium kilkaset km od domu? Słabe to było.
Nie chce mi się dalej rozpisywać, od pewnego momentu powieść przestała mnie śmieszyć. O co chodziło w tym klasztornym interesie było wiadomo w zasadzie od początku. Sprawców też szybko można było się domyślić. I choć głównymi atutami powieści Ćwirleja nie są wątki kryminalne, a obyczajowe obserwacje i świetne dialogi, to tym razem nie wypadło to przekonująco, niestety.
Bardzo, bardzo przeciętnie...

Lubię Ryszarda Ćwirleja, ale seria z Marcinem Engelem zaczyna mnie coraz bardziej denerwować. Rozumiem intencje, dobry humor i zwariowane komedie, ale takiego steku bzdur, jak w "Rajskim zakątku" dawno nie czytałem. Owszem, z początku było to zabawne, ale tym razem pan Ryszard ni...

Rozwiń

Zwiń

Mieczysław Gorzka chcąc uwolnić się od schematu tylko jednego bohatera, napisał kilka innych powieści bez tej kultowej postaci. Ale trzeba przyznać, że niektórym daleko było do Cieni przeszłości i Wściekłych psów.
W "Nie Anioł" komisarz (teraz już nadkomisarz) Zakrzewski powraca i to całkiem w dobrym stylu. Kryminalna zagadka, którą miał do rozwiązania, była niezwykle trudna i skomplikowana. Ale tak jest zawsze, kiedy sprawcą zbrodni jest szaleniec, inteligentny psychopata, którego postępowanie jest nieprzewidywalne i wymykające się wszelkim standardom logicznego myślenia. Choć Zakrzewski jest tu pierwszoplanową postacią, dla mnie na równi z nim jest jego partnerka z wydziału, Karina Buczko. Wreszcie autor dał jej się wykazać i muszę przyznać, że zrobił to spektakularnie, a jej metody śledcze bardziej do mnie przemawiają, niż indywidualne "popisy" Zakrzewskiego. Do tego całkiem obiecująca postać Nowego - to niewątpliwe plusy tej powieści.
"Nie Anioł" to bardzo dobra powieść kryminalna i choć nie jest to thriller, który trzymałby w napięciu przez cały czas, to jednak była wciągająca i czytało się ją bardzo dobrze. Polecam gorąco!

Mieczysław Gorzka chcąc uwolnić się od schematu tylko jednego bohatera, napisał kilka innych powieści bez tej kultowej postaci. Ale trzeba przyznać, że niektórym daleko było do Cieni przeszłości i Wściekłych psów.
W "Nie Anioł" komisarz (teraz już nadkomisarz) Zakrzewski powraca ...

Rozwiń

Zwiń

W kolejnym tomie Orłów Imperium nastąpiły spore zmiany. Do "cywila" odszedł Macro, wierny przyjaciel Katona, który teraz musi radzić sobie sam. A kolejne zadanie, które otrzymał, było tak samo potwornie niebezpieczne, jak wszystkie inne, w których brali udział we dwoje, wzajemnie osłaniając sobie tyłki.
Tym razem Katon musiał udać się na Sardynię, by zaprowadzić porządek z bandami Brygantów, którzy nie mieli zamiaru podporządkowywać się rzymskiemu prawu. Do tego szerząca się zaraza i sercowe rozterki Katona...
Cóż tu dużo pisać, powieść równie znakomita, jak wszystkie poprzednie. Obfituje w mnóstwo niebezpiecznych przygód i realistycznych walk. Ogromną zaletą tego cyklu jest to, że autor w kolejnych tomach funduje nam wycieczki do różnych prowincji rzymskiego Imperium, a to jak doskonale wiemy, było bardzo rozległe. A im dalej od Rzymu, tym większe bezhołowie. Zarówno wśród miejscowej ludności, jak też strzegących prawa i porządku rzymskich żołnierzy. Prefekci prowincji bardziej dbali o własne interesy, niż interesy Cesarstwa. Tak samo było na Sardynii...
Przyznam, że trochę trudno jest przyzwyczaić się, że nie ma już centuriona Macro u boku Katona podczas niebezpiecznych misji, potyczek i eskapad. Ale coś mi się zdaje, że Macro jeszcze wróci, w takiej czy innej roli. Więc z niecierpliwością będę czekał na kolejny tom tego znakomitego cyklu.
Polecam gorąco!

W kolejnym tomie Orłów Imperium nastąpiły spore zmiany. Do "cywila" odszedł Macro, wierny przyjaciel Katona, który teraz musi radzić sobie sam. A kolejne zadanie, które otrzymał, było tak samo potwornie niebezpieczne, jak wszystkie inne, w których brali udział we dwoje, wzajemnie...

Rozwiń

Zwiń

"Zero" to w zasadzie kontynuacja poprzedniej powieści autorki "Zderzacz". Z początku obie te powieści nie były oznaczone jako cykl, ale widzę, że ktoś wreszcie to poprawił...
Cóż tu dużo pisać, powieść tak samo rewelacyjna jak poprzednia. Główna bohaterka, Ava Majewska, znów wplątała się w mimowolną intrygę, gdzie znowu są trupy i pościgi. Zarówno przez bandytów, jak i policję.
Sensacyjne odkrycie naukowe, którego dokonała, zamiast chwały, sprawia jej olbrzymie kłopoty. Źli ludzie chcą zawłaszczyć jej teorię dla własnych korzyści...
Nie jestem matematykiem i nie do końca rozumiem, na czym polegało odkrycie Avy z dzieleniem przez zero (głowił się nad tym sam Einstein) i czy miałoby szansę zrewolucjonizować współczesną naukę i świat, ale kilka ciekawych spostrzeżeń ustami bohaterów tej powieści z pewnością daje do myślenia.
Joanna Łopusińska potwierdziła, że jest polskim Danem Brownem, a jej powieści są tak samo frapujące, a kto wie, czy nawet nie lepsze od słynnego autora. Mnie imponuje, więc skoro Dan Brown ostatnio nic nie wydaje, dobrze, że jest jego polski odpowiednik, i to w lepszym wydaniu. Zwłaszcza wobec jego ostatnich powieści.
Powieść rewelacyjna, gorąco polecam!

"Zero" to w zasadzie kontynuacja poprzedniej powieści autorki "Zderzacz". Z początku obie te powieści nie były oznaczone jako cykl, ale widzę, że ktoś wreszcie to poprawił...
Cóż tu dużo pisać, powieść tak samo rewelacyjna jak poprzednia. Główna bohaterka, Ava Majewska,...

Rozwiń

Zwiń

Czy ktoś nie słyszał o Roswell? To chyba najsłynniejsze miasto na świecie, jeśli chodzi o UFO. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że coś się tam wydarzyło w 1947 roku. Coś tam spadło, tylko co? Statek kosmiczny pozaziemskiej cywilizacji, czy po prostu balon meteorologiczny? Faktem jest, że władze USA utajniły ten osobliwy przypadek...
Douglas Preston i Lincoln Child w powieści "Diabelska góra" przedstawili całkiem zgrabną historię sensacyjną opartą na tym wydarzeniu.
Mamy tu, oprócz głównej bohaterki Nory Kelly, także wszystkie najważniejsze postaci z poprzednich tomów tego cyklu. A także nowe, jak zwykle w przypadku tych autorów, bardzo dobrze nakreślone z uwypuklonymi cechami osobowości.
Powieść jest bardzo dobra, z wartką przygodowo-sensacyjną akcją i mrożącymi krew w żyłach momentami. Czyta się bardzo dobrze, a przy odpowiednim dystansie do opisywanych wydarzeń, można uznać, że powieść jest znakomita. Autorzy Preston i Child jak zwykle nie zawodzą...

Czy ktoś nie słyszał o Roswell? To chyba najsłynniejsze miasto na świecie, jeśli chodzi o UFO. Nie ulega najmniejszej wątpliwości, że coś się tam wydarzyło w 1947 roku. Coś tam spadło, tylko co? Statek kosmiczny pozaziemskiej cywilizacji, czy po prostu balon meteorologiczny? Faktem jest, ż...

Rozwiń

Zwiń

Nie miałem wielkich oczekiwań po kolejnym tomie z Jackiem Reacherem, pisanym przez Lee Childa wspólnie z jego bratem Andrewem. To już 4 tom, kiedy razem tworzą tę postać, ale nie wychodzi jej to na dobre zbyt dobrze.
"Sekret" to jakby prequel całego tego cyklu. Akcja dzieje się w 1992 roku, a więc najwcześniej ze wszystkich powieści. Reacher służy w wojsku, jest żandarmem zdegradowanym z majora do kapitana i zostaje włączony do śledztwa w sprawie tajemniczych zabójstw członków tajnego projektu wojskowego z 1969 roku.
Cóż, nie ma tu ani wielkiego polotu, ani błysku geniuszu Reachera. Nie ma też tak dobrze znanego dawania wycisku różnym oprychom. Reacher jest małomówny, skupiony na zadaniu i nieufny wobec niemal wszystkich. Jednak jest skuteczny...
Powieść jest dość pokrętna i zawiła, jeśli chodzi o intrygę, niewiele ma wspólnego z jakimkolwiek realizmem, ale do tego już dawno się przyzwyczaiłem i niczego w tej kwestii nie oczekiwałem. Jest w sumie dość krótka, co jest jej zaletą, bo dzięki temu akcja dość szybko posuwa się do przodu. Jednak zakończenie takie zupełnie nie w stylu Reachera, ale cóż, wtedy był jeszcze młody i nieopierzony...
Brakowało mi jego samotniczego trybu życia, jego włóczenia się po świecie i przypadkowych spraw, w które wdeptywał. Może jeszcze autorzy do tego wrócą, ale pesel nie kłamie. Wg CV Reacher ma już 63 lata, kości coraz sztywniejsze i ciężko byłoby osadzać go w jakichś karkołomnych akcjach, gdzie łamałby gnaty po kilku osiłkom na raz. Może autorzy zdają sobie z tego sprawę i celowo wracają się wstecz? Cóż, okaże się w kolejnych tomach. Powieść co najwyżej dobra, ale z sentymentu do Reachera ode mnie 7 gwiazdek...

Nie miałem wielkich oczekiwań po kolejnym tomie z Jackiem Reacherem, pisanym przez Lee Childa wspólnie z jego bratem Andrewem. To już 4 tom, kiedy razem tworzą tę postać, ale nie wychodzi jej to na dobre zbyt dobrze.
"Sekret" to jakby prequel całego tego cyklu. Akcja dzieje się w...

Rozwiń

Zwiń

Ależ to była uczta! Jestem wprost zachwycony!
Lubię powieści szpiegowskie, ale to, co zaproponował nieznany mi dotychczas Robert Michniewicz w "Dolinie szpiegów" to jest po prostu majstersztyk! Wspaniale napisana powieść, niezwykle emocjonująca i trzymająca w ogromnym napięciu praktycznie od początku do końca. Opowiada o niezwykłych ludziach - agentach wywiadu, działających w niezwykle stresujących warunkach wojennych. Akcja dzieje się od lutego do lipca 1944 roku, kiedy to hitlerowski front wschodni już był w odwrocie wypierany przez sowiecką ofensywę, a od zachodu alianci przygotowywali się do desantu na wybrzeżach Francji. Agencje wywiadowcze - niemiecka, brytyjska i polska - mają pełne ręce roboty. Potrzebują informacji, by skutecznie planować operacje, a pracujący w nich agenci i ulokowani w nich szpiedzy obcych wywiadów działają pod niezwykłą presją, by te informacje zdobywać. Trwa swoista gra - zabawa w kotka i myszkę. Kto kogo przechytrzy...
Powieść jest wspaniała i mimo swej obszerności tempo akcji jest niesamowite. Nie ma tu momentów przestojów, ciągle coś się dzieje, a im bliżej końca, tym napięcie rośnie coraz bardziej i pod koniec nie da się już od tej powieści oderwać.
Jestem pod ogromnym wrażeniem, autor doskonale wie o czym pisze, bo to były pracownik agencji wywiadu. "Dolina szpiegów" urzekła mnie podobnie, jak szpiegowskie powieści Roberta Foksa. Bez wahania 10 gwiazdek!

Ależ to była uczta! Jestem wprost zachwycony!
Lubię powieści szpiegowskie, ale to, co zaproponował nieznany mi dotychczas Robert Michniewicz w "Dolinie szpiegów" to jest po prostu majstersztyk! Wspaniale napisana powieść, niezwykle emocjonująca i trzymająca w ogromnym napięciu pr...

Rozwiń

Zwiń

"Spirala zła" to kolejny mroczny thriller z Martinem Servazem Bernarda Miniera. Od pewnego czasu ta seria przestała zachwycać, choć w dalszym ciągu to solidne, stojące na dobrym poziomie pisarstwo.
Tym razem autor wziął na celownik świat kina. I to tego najbardziej mrocznego, wręcz można by rzec, że opętanego przez demony, czyli horroru. Aby się solidnie do tej powieści przygotować, obejrzał 150 najbardziej wstrząsających filmów tego gatunku. Ale czy samej powieści wyszło to na dobre?
Cóż, historia jest tak pokrętna i skomplikowana, że trochę ciężko się ją czytało. Jeśli dodamy do tego zaburzenia psychiczne co niektórych postaci, robi się już z tego trochę taki thriller psychologiczny. A to nie jest szczególnie lubiany przeze mnie gatunek literacki.
Jednak były w tej powieści momenty bardzo dobre, przy których ściskało w trzewiach i napięcie rosło. No i oczywiście autor nie boi się uśmiercić jednego z bohaterów. Samemu Servazowi też zafundował ogromną dawkę cierpienia. Wydawać by się mogło, że tak traumatyczne przeżycia zmuszą Servaza do rezygnacji z pracy w policji i seria się zakończy. Jednak nieoczekiwany twist na koniec sugeruje coś zgoła odmiennego. To jeszcze nie koniec...

"Spirala zła" to kolejny mroczny thriller z Martinem Servazem Bernarda Miniera. Od pewnego czasu ta seria przestała zachwycać, choć w dalszym ciągu to solidne, stojące na dobrym poziomie pisarstwo.
Tym razem autor wziął na celownik świat kina. I to tego najbardziej mrocznego, wrę...

Rozwiń

Zwiń