Ciągle staram się szukać nowych autorów i nowych nazwisk w literackim świecie fantasy, i tym razem padło na Django Wexlera. W przedmowie autor pisze, że inspiracją do napisania „Tysiąca Imion” i pozostałych części tworzących cykl, była książka „The Campaigns of Napoleon”. I rzeczywiście, chyba książka o podbojach Bonapartego naprawdę pomogła. „Tysiąc Imion” to bardzo dobre militarne fantasy, które na pewno może spodobać się fanom Briana McClellana i jego „Trylogii Magów Prochowych”.
Napoleon podbijał Egipt, i tu mamy odzwierciedlenie tegoż, tyle tylko że zamiast Francuzów mamy wojska Vordanu, Egipt zostal zastąpiony przez Khandar, a Nil stał się rzeką Tsel. W takiej scenerii poznajemy dwójkę głównych bohaterów, kapitana Marcusa d’Ivoire oraz szeregowego/sierżanta/porucznika Wintera Ihernglassa – powieść jest pisana w trzeciej osobie, ale to właśnie z perspektywy tych postaci śledzimy całą historię. Jak wspomniałem wyżej, jest to książka z gatunku militarne fantasy, i chylę czoła przed autorem, ponieważ opisy scen batalistycznych to najlepsza rzecz w tej książce. Opisuje je niezwykle realistycznie, i chwała mu za to. Te militaria przeważają mniej więcej przez 2/3 książki, ale potem mamy już do czynienia z magią, momentami zahaczającą nawet o nekromancję. Wexler połączył to wszystko idealnie. Końcowe rozdziały, napakowane i akcją, i magią czyta się jednym tchem.
Po lekturze „Tysiąca Imion” wręcz obowiązkiem staje się sięgnięcie po następne części cyklu.
Polecam!

Ciągle staram się szukać nowych autorów i nowych nazwisk w literackim świecie fantasy, i tym razem padło na Django Wexlera. W przedmowie autor pisze, że inspiracją do napisania „Tysiąca Imion” i pozostałych części tworzących cykl, była książka „The Campaigns of Napoleon”. I rzeczywiście, chyba książka o podbojach Bonapartego naprawdę pomogła. „Tysiąc Imion” to bardzo dobre...