„Chcę wyjechać na wieś” brzmiały słowa dawnego przeboju. I rzeczywiście po powieściach, których akcja rozgrywała się w dużych miastach, z dużą radością przeczytałem „Kamień na kamieniu” Wiesława Myśliwskiego.

Powieść nie jest jednak sielanką. To twardy opis tego jak się żyje na wsi, bez zbędnych ubarwień. Niektóre książki pachną. I ta książka też pachniała: gnojówką, gotowanymi ziemniakami, świeżo skoszonym zbożem... Ale też i bolała: ranami po kosie czy widłach, ale również i bolała w sensie dosłownym. Autor- co cenne- nie tworzy hagiografii ludzi pracujących w polu. To są ludzie z krwi i kości, dla których praca w ziemi stanowi jedyny sens życia. Widzi się ich twarde dłonie, widzi się zaskorupiałe stopy. W powieści jest zawarta cała wieś. Jest tam wódka, jest bieda, jest rozpusta, występują również ludzka zawiść i złośliwość. Prawdziwe życie.

Zdecydowanie warto przeczytać „Kamień na kamieniu” aby oderwać się od rzeczywistości. od tego co się dzieje w naszym życiu, w pracy, czy polityce. I zastanowić się nad tym co stanowiło codzienność naszych rodziców czy dziadków, a być może nadal stanowi codzienność dzieci wzrastających w rodzinach rolniczych. I choć współcześnie i na wieś wkrada się nowoczesność, to jednak każdy kto ma wiejskie korzenie z przyjemnością czytając tę książkę przypomni sobie dawne lata: żniwa u dziadków, cielenie krowy, czy spanie na sianie.

„Kamień na kamieniu” jest jak kamień młyński, który musi mieć swoje koło zamachowe. Tym kołem jest postać głównego bohatera- Szymona Pietruszki. I choć czasem irytował poprzez opowiadanie o tym, że wszystko na wsi robił najlepiej: pił, bił, tańczył, strzelał, to jednak go lubimy i gdzieś tę jego mądrość ludową łatwo jest zrozumieć i zaakceptować.

Zastanawiając się nad ilością gwiazdek analizowałem poszczególne wątki, pourywane, poszatkowane i nie dające się łatwo poukładać w głowie. Ale to dobrze- w „Chłopach” Reymonta czas jest jednym z głównych bohaterów, w „Kamieniu na kamień” opisującym zdarzenia z około półwiecza nie pada żadna data. Autor zaburzając chronologię zdarzeń utrudnia zadanie czytelnikowi. Przez to „Kamienia na kamieniu” nie czyta się jednym cięgiem. Ale przeczytać warto.

„Chcę wyjechać na wieś” brzmiały słowa dawnego przeboju. I rzeczywiście po powieściach, których akcja rozgrywała się w dużych miastach, z dużą radością przeczytałem „Kamień na kamieniu” Wiesława Myśliwskiego.

Powieść nie jest jednak sielanką. To twardy opis tego jak się żyje na wsi, bez zbędnych ubarwień. Niektóre książki pachną. I ta książka też pachniała: gnojówką,...