"Szum" jest powieścią krótką, ale za to mocną i trudną. Główna bohaterka rozprawia się ze swoją przeszłością i pochodzeniem. Jest córką byłej więźniarki nazistowskiego obozu i żyjącego w Polsce Włocha. Jej matka ma bardzo silną więź z siostrą, która ma syna - we wszystkim lepszego od bohaterki.
Według mnie "Szum" jest o samotności, relacjach międzyludzkich - z tymi, którzy rzeczywiście są obecni i z tymi, których obecność się czuję, chociaż od dawna nie ma ich wśród żywych. Tematyka powieści jest trudna, poza tym książka napisana jest tak, że nie da się jej umieścić w kategorii "literatura tramwajowa". Przy lekturze "Szumu" trzeba się skupić.
Ciężar tematyki przełamują w powieści fantastyczne elementy, takie jak rozmowy z lisem, którego główna bohaterka namalowała jako dziecko. Lis ożywa w jej wyobraźni, staje się jej przyjacielem i powiernikiem, a czasami bywa mentorem. W "Szumie" jest też bardzo ciekawy wątek rozmów telefonicznych ze zmarłymi oraz rozprawy sądowej nad bohaterką, podczas której sędzią jest lis, a świadkami żywi i umarli, którzy mają wpływ na jej życie.
Jak dla mnie bardzo dobra, godna polecenia książka. Natomiast pewnie nie dla każdego, więc polecam ją przede wszystkim tym, co lubią taką literaturę i tym, którzy nie boją się, jak książka przez jakiś czas powwierca im się w mózg.

"Szum" jest powieścią krótką, ale za to mocną i trudną. Główna bohaterka rozprawia się ze swoją przeszłością i pochodzeniem. Jest córką byłej więźniarki nazistowskiego obozu i żyjącego w Polsce Włocha. Jej matka ma bardzo silną więź z siostrą, która ma syna - we wszystkim lepszego od bohaterki.
Według mnie "Szum" jest o samotności, relacjach międzyludzkich - z tymi, którzy...