Strasznie nierówna książka, początek jest szczerze mówiąc nudy a główny bohater irytujący (ale o tym później) jednak dalej kiedy jest już akcja w zonie robi się ciekawiej.

Miś vel kurwa od pierwszego tomu nie budził przesadnie mojej sympatii, czasami przez dziwne sformułowania myśli, czasami przez tą dziwną niby intertekstualność.
W trzecim tomie moja antypatia jest już całkowita. Główny bohater to znudzony zblazowany korpo szczurek który chce znaleźć sens w życiu bo pieniądze mu go nie dają, kiedy czytałem początek miałem ochotę rzucić tą książkę bo to brzmiało dosłownie jak te głupie artykułu o korpach którzy nagle porzucili pracę i pojechali na duchową podróż do dzikich krajów.
I główny bohater dokładnie jest taki, do tego częste odnośniki do bycia inteligentem.
W ogóle to jest wielka wada tej książki, bo ktoś taki na 99% byłby właśnie jak to nazwali stalkerzy turystą, ktoś tak bogaty nie ma mowy żeby wytrzymał ciężkie warunki zony, żeby dał sobie radę.

Z innych irytujących rzeczy, ta mania broni, którą widać czasami w książce, która jest tym głupsza że główny bohater jakoby nie znał się specjalnie na broni, a jednak ciągle można przeczytać teksty o tym że śmigłowiec walił z takiego typu km-u o takiej nazwie ;).
A jak już przy tym jesteśmy to dziwna ignorancja autora odnośnie natowskiej amunicji karabinowej, która to niby taka słaba i robi tylko małe dziurki, co tam że amunicja radziecka 5.45 jest właśnie odpowiedzią na lżejszy amerykański pocisk i co z tego że jest on nawet bardziej śmiertelny niż 7.62.
Dalej dziwna niechęć do autora do karabinków szturmowych, bo wiadomo że posiadanie dużego magazynka i możliwości strzelania seriami lub na większy zasięg (w porównaniu do pompki ;)) to zły pomysł, a magazynek zawsze się odepnie.

Strasznie nierówna książka, początek jest szczerze mówiąc nudy a główny bohater irytujący (ale o tym później) jednak dalej kiedy jest już akcja w zonie robi się ciekawiej.

Miś vel kurwa od pierwszego tomu nie budził przesadnie mojej sympatii, czasami przez dziwne sformułowania myśli, czasami przez tą dziwną niby intertekstualność.
W trzecim tomie moja antypatia jest już...