Wyznaję to ze smutkiem, ale gdyby nie moja żywa sympatia do serii i wiara w autora, wynudziłabym się po wsze czasy.

W tej odsłonie burzowego świata znalazło się znacznie więcej polityki - pozyskiwania sojuszników, knucia za plecami i rozliczania dawnych grzechów. Pęd zdarzeń zwalnia bieg. Władcy Alethkaru wycofują się ze Strzaskanych Równin, zasiadając w salach obrad. Mostowi porzucają swoje obozy i walkę o przetrwanie, przyjmując rolę lekko znudzonych pałacowych strażników. Badacze zamiast w niebezpiecznych szczelinach, spędzają czas w zakurzonych komnatach. Życie bohaterów uspokaja się, jednak los całego Rosharu… trzęsie od śpiewu nadciągających Parshendi.

Umyślnie wstrzymywałam się z komentowaniem pierwszej połowy tomu, ponieważ nie wiedziałam, jak wszystko się potoczy i do czego doprowadzą dominujące w niej rozmyślania i rozterki bohaterów. Teraz, mając obraz całościowy, mogę przyznać, że opowieść - jak poprzedniczki - jest ciekawa i sympatyczna, jednak - w przeciwieństwie do nich - wyjątkowo nierówna pod względem rozłożenia akcji... Co prawd ostatnie sto stron zagrało w oczekiwanym, burzowym tempie: było dużo, szybko i różnorodnie. Szkoda tylko, że wcześniejsze tysiąc przypominało spoglądanie na świat z wieży Urithiru: daleko pod nami niby coś się działo, ale my nijak nie posunęliśmy się do przodu... Mając ocenić oba wydawnictwa, drugiej połowie dałabym czwórkę. Z plusem, na zachętę. Natomiast początkowi księgi… trzy. I to mocno naciągane.

Rozumiem jednak, że w dobrej powieści, jak w życiu, czasem trzeba zwolnić, aby nabrać sił na złapanie rozpędu. A Świetliści Rycerze ewidentnie w tę siłę rosną - poznając prawdę o przeszłości i szukając własnej tożsamości, coraz odważniej stawiają czoła Odium. Jednoczą się. Wypowiadają słowa, ramię w ramię broniąc ideałów.
Dlatego wierzę, iż chwilowy zastój, to jedynie cisza przed Burzą.
I ja na tę burzę czekać będę.

Wyznaję to ze smutkiem, ale gdyby nie moja żywa sympatia do serii i wiara w autora, wynudziłabym się po wsze czasy.

W tej odsłonie burzowego świata znalazło się znacznie więcej polityki - pozyskiwania sojuszników, knucia za plecami i rozliczania dawnych grzechów. Pęd zdarzeń zwalnia bieg. Władcy Alethkaru wycofują się ze Strzaskanych Równin, zasiadając w salach obrad....