Andrzej Pilipiuk 2586 kroków.

Moje poprzednie spotkanie z panem Pilipikiem, nie należało do udanych. Osławione przygody Jakuba Wędrowycza nie spodobały mi się. Książka poszła w zapomnienie. Jednak często tak w życiu bywa, że dajemy komuś drugą/ a czasem i trzecią / szansę. Tak się stało i tym razem. Nabyłem drogą kupna książkę Andrzeja Pilipiuka 2586 korków. I większość z tych 14 opowiadań , na które składa się cała książka jest moim skromnym zdaniem bardzo dobra. Autor przywołuje w tych opowiadaniach, nie tylko nasze słowiańskie demony, ale także nasze marzenia. Marzenia już typowo polskie. I nie tylko. Część z tych marzeń ma większość ludzi.
Wehikuł czasu, czy ktoś z nas nie marzył chociaż raz o takim urządzeniu. Czy ktoś z nas nie marzył aby chociaż raz móc cofnąć czas i naprawić błędy z przeszłości, jednocześnie zmieniając przyszłość. Czy któryś z Polaków nie marzył, aby zmienić historię . 1 września 1939 roku spada pierwsza polska bomba atomowa Berlin pada ! Umiera Adolf Hitler. Parę dni później druga bomba atomowa niszczy Kreml. Pancernik Schleswig-Holstein podziurawiony jak ser szwajcarski. Polska staje się większą potęgą niż Wielka Brytania w czasach swojej największej świetności. Eh……….:)
Nasze legendy. Nasze demony. Wilkołaki, wampiry. Kosmici. Obca cywilizacja. Pan Andrzej nie wybiegł swoimi myślami w niewiadomo jaką fantastykę… Ja sam osobiście wierzę w obcą cywilizację. A jako małe dziecko zawsze marzłem, żeby zmieniać się w wilka i hasać sobie po łąkach i lasach gnany tylko przez wiatr. Wolny. Nieskrępowany niczym. Poczuć zew. A potem jak już byłem starszy to chciałem mieć wilka. Zresztą do dzisiaj mi nie przeszło.
Zew Prypeci. Cień Czarnobyla. Reaktor numer 4. Wiele jest legend i historii o tamtym miejscu. Skażenie radioaktywne. Zmiany , mutacje ludzi, zwierząt, roślin. Jedna na milion mutacja daje przydatne efekty. W szaleństwie jest metoda. Miasto widmo. Szaleńcy , którzy pragną na własne oczy zobaczyć obraz tragedii , zobaczyć wszystko to, co jest wynikiem jednego z największych błędów człowieka. Pycha doprowadziła do tej tragedii. Wysoki mlecz na kilka metrów ….nie wiem czy Pilipiuk nie podpowiedział ogrodnikom złotej myśli…uprawa marihuany w pobliżu reaktora jądrowego. A jakiego kopa musiał by mięć taki skręt zrobiony z odmiany ,, Prypeć ‘’ . Sam Bob Marley dostając pozytywnych wibracji wyskoczył by z butów.
Postapokaliptyczna wizja. Jakże realna. Wali ras. Obca cywilizacja . Mutanty. Przecież to wszystko jest jak najbardziej realne. Ta wizja może być niestety wizją przyszłości. Kto wie, czy ludzkość naprawdę nie będzie musiała walczyć kiedyś….. o przetrwanie.

Zachęcony tak dobrą fabułą poszczególnych opowieści zamierzam Pilipiukowi dać kolejną szansę. Młode pokolenie Polskiej Fantastyki naprawdę pisze ciekawie. Innowatorsko. Mamy się czym i kim pochwalić. Mało tego, po przeczytaniu 2586 kroków, momentami żałuję, że autor nie pokusił się o napisanie obszernej wersji niektórych opowiadań. Mogło by z tego coś naprawdę dobrego wyjść. Z kilku opowiadań Pilipiuka to pomysł na kilka dobrych książek. Rozwinąć postacie w nich występujące, dopisać im przygód, rozszerzyć krainy i mamy coś naprawdę dobrego.
Kolejne z tej serii książki mogą być ciekawe. ,, Kuzynki ‘’ ,, Księżniczka ‘’ ,, Dziedziczki ,, Zaginione ‘’. Postaram bliżej się przyjrzeć tym pozycjom. W każdym bądź razie po tej całkiem dobrej lekturze zamierzam przyjaźniejszym okiem patrzeć na dzieła Andrzeja Pilipiuka.

Andrzej Pilipiuk 2586 kroków.

Moje poprzednie spotkanie z panem Pilipikiem, nie należało do udanych. Osławione przygody Jakuba Wędrowycza nie spodobały mi się. Książka poszła w zapomnienie. Jednak często tak w życiu bywa, że dajemy komuś drugą/ a czasem i trzecią / szansę. Tak się stało i tym razem. Nabyłem drogą kupna książkę Andrzeja Pilipiuka 2586 korków. I większość z...