Wszystko to już było... On esesman, ona Polka i Żydzi w tym wszystkim. Autorka sięgnęła po tak wyświechtany i częsty temat, że aż dziw jak wysokie są noty. Owszem, czyta się szybko i dobrze, czyli nie umniejszam lekkości pióra autorki. Ale poza tym... coś tu zgrzyta. Wyraźnie autorka ma problemy z pewnymi kwestiami, na wielu rzeczach się po prostu nie zna i dlatego traktuje je po łebkach. Mniej więcej tak: po uruchomieniu swoich kontaktów udało mu się wyjechać zza żelaznej kurtyny na Zachód. A ja bym chciała wiedzieć jak to było dokładnie, bo lubię, kiedy literatura mnie uczy. A tu wyraźnie widzę, że sama autorka o wielu kwestiach nie ma pojęcia i pisze o nich bardzo ogólnikowo. Mam wrażenie, że na początku książki autorce bardziej się chciało ją pisać, bo starała się o budowanie fabuły, a pod koniec to już pędziła, byle szybciej do końca, niekiedy kilka lat życia bohaterów opisała jednym zdaniem - jakby się już jej właśnie nie chciało. Przez całą treść wielokrotnie narrator wyprzedza akcję i jak dla mnie jest to niedopuszczalne. Jest tu tak wielu bohaterów (myślę, że ponad 20-stu, nie liczyłam), że jak dla mnie - zrobiło się za ciasno. Owszem, zgrabnie poprzeplatała ich losy ze sobą, ale ze względu na ich ogrom, musiała poświęcać im po kilka zdań czasem, w przeciwnym wypadku ta książka nie miałaby końca.
"Podwarszawski Wilanów" sprawił, że przestałam ostatecznie wierzyć autorce i sama już nie wiem, czy mam ochotę na część drugą.

Wszystko to już było... On esesman, ona Polka i Żydzi w tym wszystkim. Autorka sięgnęła po tak wyświechtany i częsty temat, że aż dziw jak wysokie są noty. Owszem, czyta się szybko i dobrze, czyli nie umniejszam lekkości pióra autorki. Ale poza tym... coś tu zgrzyta. Wyraźnie autorka ma problemy z pewnymi kwestiami, na wielu rzeczach się po prostu nie zna i dlatego traktuje...