Sporo ciekawych pomysłów i dużo dziania się. To niewątpliwe plusy tej książki. Gorzej jednak z wykonaniem. Postaci są czarno - białe i jednowymiarowe, żeby nie powiedzieć papierowe. Zwłaszcza te pozytywne. Wątki miłosne nudne i dość przewidywalne. Największe problemy ma jednak autorka z realiami epok, które opisuje, a raczej przelatuje przez nie. Nie bardzo rozumiem, skąd niemiecki arystokrata, oficer SS tak dobrze zna polski, że po wojnie uchodzi za Polaka, a jego polszczyzna nie budzi zastrzeżeń. Autorka tego nie wyjaśnia w sposób przekonujacy. Najbarwniejszą postacią męską powieśći jest niejaki Zygmunt Paciorkowski (świetne nazwisko!), ale i tu są usterki, gdyż Joanna Jax umieszcza willę Paciorkowskich na Mokotowie, przy ulicy Ogrodowej, która jak powszechnie wiadomo znajduje się na warszawskiej Woli. Dziwi to o tyle, że autorka w swojej powieści do znudzenia eksploatuje wątki żydowskie. A ulica Ogrodowa była istotnym punktem na mapie warszawskiego getta.

Sporo ciekawych pomysłów i dużo dziania się. To niewątpliwe plusy tej książki. Gorzej jednak z wykonaniem. Postaci są czarno - białe i jednowymiarowe, żeby nie powiedzieć papierowe. Zwłaszcza te pozytywne. Wątki miłosne nudne i dość przewidywalne. Największe problemy ma jednak autorka z realiami epok, które opisuje, a raczej przelatuje przez nie. Nie bardzo rozumiem, skąd...