Moje dzieciństwo przypadło jeszcze na te piękne czasy, kiedy godzinami wisiało się na trzepaku, grano w gumę i chowanego, wymieniano karteczkami oraz różnorodnymi kartami znalezionymi w chrupkach; komunikowano się z rówieśnikami twarzą w twarz, a nie poprzez smartfony czy komputery, na co mogły pozwolić sobie tylko naprawdę zamożne rodziny. Tak jak teraz dzieci trzeba niekiedy siłą zmuszać do wyjścia na podwórko, tak kilkanaście lat temu wracało się z płaczem, bo z koleżankami i kolegami było dużo ciekawiej niż w domu. Jedynie mama wołająca na "Wieczorynkę", mogła zachęcić do powrotu. Tamtym bajkom wiele brakowało do współczesnych, ale to właśnie one tkwią w głowie do tej pory, ze względu na swoją wyjątkowość. Moją ulubioną dobranocką były właśnie "Muminki".

Jak przystało na wiele bajek - kiedy sięga się po nie w nieco starszym wieku, dostrzega się zupełnie inne rzeczy i, co tu dużo kryć, nie przyjmuje się ich z taką łatwowiernością, dziecięcą naiwnością oraz bezsprzecznym zachwytem. Przez to zwraca się także uwagę na aspekty, jakich nie widziało się przedtem, chociażby fakt, iż Mama Muminka nosi korkociąg w torebce (czyżby miała pociąg do alkoholu?) albo Tatuś Muminka, który zamiast opiekować się swoją rodziną, wyrusza ze znajomymi w świat..

Ten animowany serial oglądałam jednak tak dawno temu, że ostatnio nabrałam ochoty na odświeżenie swojej pamięci, sięgając po dziewięć tomów tego cyklu. Na pierwszy ogień poszły "Małe trolle i duża powódź", czyli krótki wstęp do całej historii. Ta część stanowi wstęp do opowieści o Muminkach, wyjaśniając kilka kwestii, choćby powód, dla którego główni bohaterowie uwielbiają piece kaflowe. Z daleka widać, iż Tove Jansson dopiero raczkowała, tworząc tę historię, bo jest mocno niedopracowana i nudnawa. Mam nadzieję, że kolejne tomy będą dużo lepsze.

Książka przeczytana w ramach wyzwania WyPożyczone: http://www.rudymspojrzeniem.pl/2018/01/wypozyczone-wyzwanie-czytelnicze-2018.html

Moje dzieciństwo przypadło jeszcze na te piękne czasy, kiedy godzinami wisiało się na trzepaku, grano w gumę i chowanego, wymieniano karteczkami oraz różnorodnymi kartami znalezionymi w chrupkach; komunikowano się z rówieśnikami twarzą w twarz, a nie poprzez smartfony czy komputery, na co mogły pozwolić sobie tylko naprawdę zamożne rodziny. Tak jak teraz dzieci trzeba...