Ma swój klimat. To co prawda prowincjonalny klimat, ale zawsze to coś charakterystycznego dla stylu prowadzonej narracji. Tempo opowieści oddające sposób życia małych amerykańskich mieścin, a pojawienie się nowego członka w tej społeczności to jak świeży powiew, nawet jeśli tą osobą jest ktoś przeciętny, nie wyróżniający się. A przynajmniej taką siebie widzi Sara, miłośniczka książek ze Szwecji.
Tok opowieści jest przerywany krótkimi listami do Sary od Amy Harris, stanowiące ciekawe refleksje na temat życia w Broken Wheel, jego mieszkańców i literatury. Właściwie to jedynie za sprawą tych listów poznajemy drugą ważna bohaterkę tej książki.
Odległe światy, różne kobiety, ale z tą samą pasją. Miały w końcu się spotkać, ale los bywa przewrotny i mimo iż Sara zjawia się Broken Wheel, to jedynie towarzyszy starszej pani w jej ostatniej drodze. Jednak postanawia spędzić tam swój urlop, bo pomimo marazmu jaki zastaje wśród mieszkańców, to jednak jej do szczęścia wiele nie potrzeba jak tylko książek, a tych znajduje całe rzędy na półkach w pokoju zmarłej. Pojawia się też myśl by otworzyć na czas swego pobytu księgarnię i zachęcić ludzi do odkrywania przygód, poznawania dramatów, wplątywania się w przeróżne akcje wraz z bohaterami udostępnianych lektur."Zawsze znajdzie się właściwa osoba dla danej książki. I książka dla osoby."
I ta mała społeczność jakoś ożywa, organizuje się, jedna z mieszkanek nawet próbuje zorganizować życie Sary, zastanawia się jak ją zatrzymać na dłużej, co zrobić z kończąca się wizą.
Treść zabarwiona nutą melancholii, aż do momentu szeroko zakrojonej akcji grona mieszkańców na rzecz przedłużenia na stałe pobytu Sary. W tym momencie zaczyna być nawet zabawnie, gdy tak organizuje się jej życie poza wiedzą samej zainteresowanej, co dość mocno ingeruje w jej życie prywatne. Jej i Toma.
Sara przybyła do tego miasteczka by wypełnić jakąś pustkę, zmienić mieszkańców i odnaleźć samą siebie w szczęśliwym zakończeniu. Bo czy książki nie miewają szczęśliwych zakończeń?...

Ma swój klimat. To co prawda prowincjonalny klimat, ale zawsze to coś charakterystycznego dla stylu prowadzonej narracji. Tempo opowieści oddające sposób życia małych amerykańskich mieścin, a pojawienie się nowego członka w tej społeczności to jak świeży powiew, nawet jeśli tą osobą jest ktoś przeciętny, nie wyróżniający się. A przynajmniej taką siebie widzi Sara,...