Absolutnie jedna z najgenialniejszych książek jakie czytałam, żebyście nie mieli wątpliwości :)

Jedyna książka tej autorki, z którą miałam do czynienia jest "Ruda sfora". No i "Więzy krwi", ale to zbiór opowiadań. "Ruda sfora", która też tu kiedyś trafi, była bardzo ciekawa i zaskakująca. Więc zabrałam się też za "Siewcę...", gdy zobaczyłam go w bibliotece.

Książka o aniołach, co już mnie ciekawi. Prolog dzieje się na tysiące lat przed właściwymi wydarzeniami. Poznajmy w zasadzie okoliczności powołania do życia (ponownego życia) Abbadona. Później akcja dzieje się, można mniej więcej określić, współcześnie.

Gdybym mogła połknęłabym tę książkę za jednym zamachem. Lecz ona liczy niemal 600 stron, więc byłoby ciężko. Akcja szybka, dynamiczna. Trzeba czytać uważnie, aby nadążyć za zmianami miejsc i bohaterów. Jednak absolutnie wielbię te sceny, gdzie występują archaniołowie, no i Daimon Frey (znaczy się Abbadon).

Książka jest zaprzeczeniem wyobrażenia aniołów i Nieba, a także ich kontaktów z Głębią (piekłem). Aniołowie wydają się być ludzie, tylko dodatkowo mają skrzydła i różną magię. Wyobrażeń trzymają się chyba tylko aniołowie stróżowie. No i to co najbardziej powala - sposób wypowiadania się bohaterów, ich docinki i cięte riposty (tyczy się głównie archaniołów, bo ich jest najwięcej w powieści). Nie przebierają w słowach. Pomysłowość autorki, miałam wrażenie, że nie ma granic.

Zdecydowanie polecam, oj zdecydowanie, jak chyba żadną inną książkę tutaj.

Absolutnie jedna z najgenialniejszych książek jakie czytałam, żebyście nie mieli wątpliwości :)

Jedyna książka tej autorki, z którą miałam do czynienia jest "Ruda sfora". No i "Więzy krwi", ale to zbiór opowiadań. "Ruda sfora", która też tu kiedyś trafi, była bardzo ciekawa i zaskakująca. Więc zabrałam się też za "Siewcę...", gdy zobaczyłam go w bibliotece.

Książka o...