Książka była ciekawa. Bohater podzielił sie z Nami licznymi, interesującymi przygodami. Moim zdaniem fragmentami książka była trochę monotonna i styl by wymagał poprawy, jednak mimo to bardzo przyjemnie mi się ją czytało.

Książka była ciekawa. Bohater podzielił sie z Nami licznymi, interesującymi przygodami. Moim zdaniem fragmentami książka była trochę monotonna i styl by wymagał poprawy, jednak mimo to bardzo przyjemnie mi się ją czytało.

Bardzo pozytywny koleś. Czuję, że bym się z nim dogadała. W jego wykonaniu autostop to prosta sprawa. Albo ma niewiarygodne szczęście, albo jego pozytywna energia przyciąga innych pozytywnych ludzi. W każdym razie jego podróż jest fascynująca, wydaje się łatwa, spokojna i bezpieczna, mimo tych wszystkich przygód, które go spotykają co krok. Do tego ma wielkie serce, jest otwarty na innych. Fajnie się z nim "podróżuje".

Bardzo pozytywny koleś. Czuję, że bym się z nim dogadała. W jego wykonaniu autostop to prosta sprawa. Albo ma niewiarygodne szczęście, albo jego pozytywna energia przyciąga innych pozytywnych ludzi. W każdym razie jego podróż jest fascynująca, wydaje się łatwa, spokojna i bezpieczna, mimo tych wszystkich przygód, które go spotykają co krok. Do tego ma wielkie serce, jest...

Wspaniala przygoda,bardzo przyjemnie się czyta.Wielka szkoda że zdjęcia zostały dodane wszystkie razem gdzieś w połowie książki i pod koniec a nie bezpośrednio przy opisywanej przygodzie.

Wspaniala przygoda,bardzo przyjemnie się czyta.Wielka szkoda że zdjęcia zostały dodane wszystkie razem gdzieś w połowie książki i pod koniec a nie bezpośrednio przy opisywanej przygodzie.

Nie ocenię tej książki, bo jak trudno dojść do konsensusu na temat gustów, taki i co człowiek to subiektywna opinia. Przemysław Skokowski wybrał się na stopa w długą podróż. Przemierzał w ten sposób trochę wschodniej Europy i całkiem okazały kawał Azji. I swą drogę opisywał, najpierw na blogu a potem w formie książki. Wiadomo, na to w jaki sposób postrzegamy zastaną rzeczywistość, wpływ ma wiele czynników, jedną z bardziej znaczących soczewek jest nasze doświadczenie życiowe. I na tym właśnie poziomie do porozumienia między mną a autorem dojść jakoś nie może. I wcale nie musi. To jego podróż i jego doznania. Nie mnie z nimi dyskutować. Ot mogę jedynie wyrazić własne zadanie na swój subiektywny sposób.

Ta niewiarygodna otwartość i akceptacja tego „co cudze” rodziła się u mnie w bólach. Najpierw się oburzałam, oceniałam i złorzeczyłam. Bo przecież odwiedzając obcy kraj, trzeba zachowywać się jak gość, akceptować zastane zasady, nie wprowadzać swoich porządków, nie mierzyć wszystkiego jedną miarką. A jeśli nam się to co cudze nie podoba, to lepiej pozostać na swoim podwórku. Ale doszło do mnie, ze to moje myśli, moje zdanie. I tak jak nie chcę, żeby ktoś mnie pouczał i przekonywał, tak też nie będę robiła tego wobec innych. Proste? No przecież;)

Nie ocenię tej książki, bo jak trudno dojść do konsensusu na temat gustów, taki i co człowiek to subiektywna opinia. Przemysław Skokowski wybrał się na stopa w długą podróż. Przemierzał w ten sposób trochę wschodniej Europy i całkiem okazały kawał Azji. I swą drogę opisywał, najpierw na blogu a potem w formie książki. Wiadomo, na to w jaki sposób postrzegamy zastaną...

„Jechałem autostopem przez Litwę, Łotwę, Rosję, Kazachstan, Kirgistan, Chiny, Laos, Tajlandię i Birmę, widziałem Plac Czerwony, bezkresne lasy Rosji i kazachskie stepy, przez kilka dni samotnie wędrowałem w okolicach Tien-szan, widziałem Wielki Mur i Terakotową Armię, skakałem do wodospadów w Laosie i uciekałem przed uzbrojonymi Azjatami, byłem nauczycielem angielskiego w sierocińcu dla dzieci uchodźców birmańskich oraz widziałem Złotą Pagodę w Rangunie i zachód słońca nad tysiącami świątyń w Paganie, dojechałem do granicy z Indiami, ale mnie cofnięto i wylądowałem na przepięknej tropikalnej plaży”. Tak w skrócie wyglądają przygody autora opisane w niniejszej książce. Co mi się podobało? Postawa życiowa tego młodego człowieka. Pomysł z wiezieniem pocztówek od dzieci z Europy dla dzieci w sierocińcach Azji, jego chęć pomocy i bezpośredniość, łatwość nawiązywania kontaktów, uczciwość. Co sprawiło, że nie zachwyciłam się książką? Styl. Szorstki, widać, że zabrakło korekty redakcyjnej, ponownego przeczytania napisanego tekstu. Zdjęcia. Marnej jakości, nieostre. Opisy robienia prania, pakowania plecaka, rozbijania namiotu. Rozumiem, że to są ważne czynności, które trzeba wykonać, ale czy naprawdę należy o nich pisać? Podsumowując. Książka ciekawa, dobrze się czyta, można podrzucić młodemu czytelnikowi, jako ciekawą alternatywę, lecz nie należy do kategorii przemyślanych reportaży.

„Jechałem autostopem przez Litwę, Łotwę, Rosję, Kazachstan, Kirgistan, Chiny, Laos, Tajlandię i Birmę, widziałem Plac Czerwony, bezkresne lasy Rosji i kazachskie stepy, przez kilka dni samotnie wędrowałem w okolicach Tien-szan, widziałem Wielki Mur i Terakotową Armię, skakałem do wodospadów w Laosie i uciekałem przed uzbrojonymi Azjatami, byłem nauczycielem angielskiego w...

Jest to książka, którą spokojnie można polecić do przeczytania. Wydaje mi się, że czytelnicy bloga, mają większą frajdę z 'podróżowania' z Przemkiem niż osoby postronne. W jakiś sposób mogą go znać lepiej, bliżej i bardziej lubić, przez co jego historia nabiera pełniejszego kształtu.
Dla mnie był on obcą osobą i choć z początku bardzo chętnie mu towarzyszyłem z czasem zacząłem nabierać nieco większego dystansu.
Według mnie zdecydowanie zbyt często opisane są suche informacje, które raczej niczego nie wnoszą przebiegu historii, a przecież to na niej powinniśmy się skupić. Jest kilka rozdziałów napisanych fenomenalnie, aż czuje się wszystko to co autor, raz serce bije mocniej a dech zapiera w piersiach, innym razem serce się kraje na myśl o niesprawiedliwościach świata. Niestety po chwili dostajemy kubeł zimnej wody na głowę w postaci strony informacji o pobudce, szukaniu stopa, jazdy, czekaniu na stopa, jazdy w upale itp. Można powiedzieć, że przecież jest to powieść o autostopie! ale czytanie po raz dziesiętny niemal dokładnie takiego samego opisu jest dla mnie bezcelowe.
Nie mniej polecam powieść Przemysława, odwalił kawał dobrej roboty podróżując i spisując swoje przeżycia. Z pewnością wniósł wiele radości do życia osób, które napotkał na swojej drodze i ja mu też dziękuję bo nie znudził mnie, pokazał coś czego nigdzie indziej nie widziałem i zakończył to pięknym Epilogiem.

Jest to książka, którą spokojnie można polecić do przeczytania. Wydaje mi się, że czytelnicy bloga, mają większą frajdę z 'podróżowania' z Przemkiem niż osoby postronne. W jakiś sposób mogą go znać lepiej, bliżej i bardziej lubić, przez co jego historia nabiera pełniejszego kształtu.
Dla mnie był on obcą osobą i choć z początku bardzo chętnie mu towarzyszyłem z czasem...

Książka trochę słaba w stylu, ale ciekawe przygody autora

Książka trochę słaba w stylu, ale ciekawe przygody autora

4.5/10

4.5/10

Świetna książka - może trochę niedopracowana ale bardzo szczera. Czytało się superowo!

Świetna książka - może trochę niedopracowana ale bardzo szczera. Czytało się superowo!

Przyjemna, niewymagająca lektura.

Przyjemna, niewymagająca lektura.