"Zbrodnie wojenne" są chlubnym wyjątkiem od reguły, w myśl której większość powieści opartych na franczyzach mających swoje źródła w medium innym, niż literatura, z góry skazane są na bycie przeciętnymi czytadłami, popełnianymi masowo przez średnio (bądź wcale) utalentowanych wyrobników.

Sam nie oczekiwałem wiele po powieści nieznanej mi wcześniej Christie Golden. Zaskoczony wysokim poziomem - i to nie tylko w kontekście literatury składającej się na "warcraftowe" rozszerzone uniwersum - poszperałem trochę więcej i okazało się, że jest to autorka ceniona wśród fanów powieści osadzonych w realiach gry "World of Warcraft", jak i w światku wielbicieli "Gwiezdnych Wojen". "Zbrodnie wojenne" udowadniają, że jest to uznanie całkowicie zasłużone.

Powieść ujęła mnie zaskakującym i dość ryzykownym zabiegiem, polegającym na osadzeniu jej struktury w ramach "dramatu sądowego". Wiem, że nie wszyscy fani uniwersum "World of Warcraft", oczekujący powieściowej "relacji" z wydarzeń, które dobrze znają z gry, będą taką formułą zachwyceni. To, że duża część książki rozgrywa się na "sali sądowej", na której obrońca i prokurator przepytują świadków, prezentują dowody i wygłaszają pełne patosu mowy, nie oznacza jednak, że w "Zbrodniach wojennych" mało się dzieje. Czytelnicy oczekujący "akcji" i nawiązań do wydarzeń znanych w "World of Warcraft", czy "Warcraft III" nie będą mieli powodów do narzekań.

"Zbrodnie wojenne" w bardzo ładnym stylu odchodzą od standardów fantastyki niskich lotów i przez zgrabne wymieszanie gatunków wnoszą sporo świeżości do kanonu tego uniwersum. Nie jest to jednak powieść dla każdego - szczątkowa znajomość świata i postaci jest niezbędna. Mi wystarczyła - co prawda, poparta kilkoma odwiedzinami na Wikipedii - wiedza wyniesiona z gry "Warcraft III". Jakkolwiek jest to konieczne minimum, pomagające w połapaniu się w gąszczu pojawiających się postaci, ich motywacji, zaskakująco skomplikowanych relacji między nimi i wydarzeń, które mają istotny wpływ na to, co dzieje się w niniejszej książce.

Zarzuty mam tylko dwa. Bohaterowie przemawiają w trakcie procesu z elokwencją, której nie spodziewałbym się po postaciach, które wcześniej (albo "za chwilę") okładały się po głowach kilkumetrowym orężem wszelkiego autoramentu. Prawie każda z osób zaangażowanych w proces, czy to ork, troll, tauren, czy gnom, peroruje na miarę samego Katona. Nie jest to może jakaś wada, ale jeśli zna się trochę ten świat i wie, co nieco o tych bohaterach, taka erudycja wydaje się nieco dziwną w kilku przypadkach.

Drugi zarzut mam do samego finału. Jest zaskakujący, dynamiczny i pomysłowy, ale zupełnie nie przystaje do wcześniejszej formuły książki. Choć nic w nim nie kłóci się z logiką a postawa i wnioski, jakie wyciągają z wydarzeń poszczególni bohaterowie pozostają w zgodzie z ich dotychczasowym zachowaniem, to jest w tym zakończeniu pewien dysonans.

Jakkolwiek - "Zbrodnie wojenne" polecam i liczę, że w Polsce ukaże się więcej tak dobrze napisanych książek z tego uniwersum. I apeluję do wydawnictwa, aby w pierwszej kolejności zabrało się za publikację reszty "warcraftowego" dorobku Pani Golden!

"Zbrodnie wojenne" są chlubnym wyjątkiem od reguły, w myśl której większość powieści opartych na franczyzach mających swoje źródła w medium innym, niż literatura, z góry skazane są na bycie przeciętnymi czytadłami, popełnianymi masowo przez średnio (bądź wcale) utalentowanych wyrobników.

Sam nie oczekiwałem wiele po powieści nieznanej mi wcześniej Christie Golden....