Trudno jest oceniać taką książkę. O Korei Północnej świat wie wciąż tak niewiele, że każda relacja stamtąd jest na wagę złota, a zwłaszcza taka jak ta, pochodząca od kogoś, kto w reżimie Kimów zajmował uprzywilejowaną pozycję i miał wgląd w wiele spraw niedostępnych zwykłym obywatelom. Przerażający i fascynujący zarazem jest obraz funkcjonowania machiny państwowej i administracyjnej, a także zinstytucjonalizowanego kultu obu Kimów – rzeczy nie do wyobrażenia w świecie, w jakim sami żyjemy. Wobec przytłaczającej wagi podanych przez autora faktów trudno się czepiać takich drobiazgów, jak wyraźne wybielanie własnej osoby i postawy, a także opisu samej ucieczki, wyglądającego (zwłaszcza jeśli porównać go z innymi relacjami) bardziej jak scenariusz przyszłego hollywoodzkiego filmu. Uciekinierów z Korei Północnej zwykliśmy też traktować trochę jak ocalonych męczenników, których słów nie godzi się poddawać krytyce. Takie podejście, mimo wszelkich zastrzeżeń, zasadniczo rozumiem, gdyż przeżycia tych, którzy uciekli – a także tych, którym się to nie udało – zasługują na szacunek. Zwłaszcza ze strony tych, którzy tak bardzo przyzwyczaili się do własnej wolności i komfortu życia, że traktują je jak coś oczywistego.

Trudno jest oceniać taką książkę. O Korei Północnej świat wie wciąż tak niewiele, że każda relacja stamtąd jest na wagę złota, a zwłaszcza taka jak ta, pochodząca od kogoś, kto w reżimie Kimów zajmował uprzywilejowaną pozycję i miał wgląd w wiele spraw niedostępnych zwykłym obywatelom. Przerażający i fascynujący zarazem jest obraz funkcjonowania machiny państwowej i...