Krasowski, po niezwykle udanym "Po południu" bierze się za kolejny okres polskiej demokracji - 1996-2005, w jego ujęciu "Czas Gniewu".

W tym okresie na pierwszy plan polskiej polityki wybiły się dwie postacie - Miller oraz Kawaśniewski i to tym dwóm postaciom poświęca on nawięcej swojej uwagi w książce. Miller - kanclerski, konfrontacyjny, zdeterminowany stawiany przez Krasowskiego w opozycji do byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego - koncyliacyjnego, delikatnego, skracającego dystans i uwodzącego swoich wrogów swoim luźnym stylem bycia. Krasowski stawia tezę, że wzajemne uzupełnianie się tych dwóch różnych sobie ludzi, wywiodło ich na szczyt polskiej polityki, co oczywiście ułatwione zostało dodatkowo przez nieudolność polityki prowadzonej przez obóz postolidarnościowy. Ponadto, część książki poświęca Andrzejowi Lepperowi, manifestacji tytułowego gniewu polskich nizin społecznych, które najdotkliwiej odczuły trudy transformacji ustrojowej.

Były redaktor naczelny "Dziennika" zwraca również uwagę na zmiany, jakie miały miejsce w tym okresie w sposobie uprawiania polityki, ukazując Millera, jako twórce opozycji totalnej. Taką postawę po kilku latach narzuci swojej partii Donald Tusk, co Krasowski obiecuje opisać w kolejnym tomie opisującym historię III RP zamykając tym samym swoją trylogię.

Krasowski, po niezwykle udanym "Po południu" bierze się za kolejny okres polskiej demokracji - 1996-2005, w jego ujęciu "Czas Gniewu".

W tym okresie na pierwszy plan polskiej polityki wybiły się dwie postacie - Miller oraz Kawaśniewski i to tym dwóm postaciom poświęca on nawięcej swojej uwagi w książce. Miller - kanclerski, konfrontacyjny, zdeterminowany stawiany przez...