"Nawałnica mieczy" - jest jeszcze wspanialsza niż dwa poprzednie tomy sagi! Moje uzależnienie od tych książek - znacznie się pogłębiło.

Autor jawi mi się jako twórca nowych światów, mitotwórca i czarodziej!
Bardzo poigrał z moimi uczuciami.

1. Uwielbiam tzw. "migawki z przeszłości", a odkrywanie prawdy o Rhaegarze to jeden z moich ulubionych wątków w powieści. Kiedy Jaime opowiadał Brienne, co działo się w Królewskiej Przystani po bitwie nad Tridentem; kiedy Meera opowiadała Branowi baśń o turnieju w Harrenhal; kiedy ser Jorah lub Arstan:) opowiadali Daenerys o Rhaegarze - wszystko to zaczyna się układać w poruszającą historię. ( Nie mniej ciekawa jest historia Aegona Zdobywcy!)

2. Uwielbiam dwa wątki a'la piękna(y) i bestia - bo oba bardzo mnie zaskoczyły i trudno wyrokować jak się skończą. Ciekawe jest, że ze wszystkich motywów baśniowych, autor przetwarza właśnie ten - ale nie liczę na bajkowe zakończenia!

3. Z czterech ślubów, które miały miejsce w powieści - dwa zaskoczyły mnie, że w ogóle się odbyły i kto był nowożeńcami, a dwa zaskoczyły mnie ze względu na to, co się na tych ślubach wydarzyło! Choć słowo "zaskoczenie" nie oddaje, nawet w części - tego, co przeżyłam!

4. Tym razem widziałam świat powieściowy także oczami Jaime'go (zupełnie jakby autor spełnił moje życzenie!) Nie przewidziałam, co autor szykuje dla tego bohatera! - i w pewnym momencie, jęknęłam ze zgrozy! Jaime to jeden z najwspanialszych bohaterów całego cyklu. Lubię jego punkt widzenia, lubię, kiedy ocenia ludzi i siebie. Lubię jego odwagę, cynizm, poczucie humoru. Jest też w nim duży tragizm. Obok ser Davosa, i ser Barristana, i Jona - Jaime wydaje się osobą, która rozumie, jaka jest cena honoru. Mam uczucie, że byłby dobrym królem na Żelaznym Tronie.

5. Lord Petyr Baelish wyrósł na giganta powieściowego. Już w dwóch pierwszych tomach sagi, czasami myślałam o nim jako o szarej eminencji - i wypisywałam sobie niezgodności ( tj. sztylet, to co mówił o Cat itp.) - ale kto by pomyślał, że jest graczem aż takiego kalibru?!

6. Lubię tajemnicę wokół pochodzenia Jona. Czytałam kilka teorii i jedna bardzo mi się podoba:). A sam Jon miał swoje przygody. Był i szpiegiem, i kochankiem, i wojownikiem. Wzbudza bardzo pozytywne uczucia, a jego powitanie z Duchem - to jedna ze scen, kiedy miałam łzy w oczach! Nie mniej lubię Sama - Jon ma szczęście, że znalazł takiego przyjaciela.

7. Coraz bardziej podziwiam moce Brana - i czasami, wydaje mi się, że to on, ostatecznie, zdobędzie Żelazny Tron.

8. Bardzo lubię ser Davosa - i drżę o jego bezpieczeństwo.

9. Ciągle zmieniam zdanie o Cersei - na przemian - albo ją podziwiam, albo jej nie cierpię. Podobnie myślę o Aryi i Melisandre.

10. W sumie, najtrudniej mi wybaczyć autorowi - to, co zaplanował dla Catelyn!

PS.1. Uwielbiam, kiedy autor określa sekundy jako "pół uderzenia serca!":)

PS. 2. Moja opinia dotyczy całej powieści. "Nawałnica mieczy" to jedna powieść, podzielona przez wydawcę na dwie części. Należy czytać je razem, bez przerwy - wtedy widzi się zamysł autora i imponującą konstrukcję powieści. (Jeśli istnieje piekło - niektórzy wydawcy powinni się w nim znaleźć - za bezczeszczenie powieści!)

PS. 3. Ponieważ wojny w Siedmiu Królestwach przypominają wojny w średniowiecznej Francji lub Anglii, uważam, że nie można lekceważyć:
- ani bękartów, którzy nie mają nic do stracenia (vide Wilhelm Zdobywca)
- ani zręcznych polityków, którzy potrafią lawirować i tworzyć sojusze (vide Hugon Kapet),
- ani spryciarzy, którzy zawierają korzystne mariaże małżeńskie ( vide Henryk VII Tudor).

Historia uczy, że zdobyć tron można w różny sposób!

"Nawałnica mieczy" - jest jeszcze wspanialsza niż dwa poprzednie tomy sagi! Moje uzależnienie od tych książek - znacznie się pogłębiło.

Autor jawi mi się jako twórca nowych światów, mitotwórca i czarodziej!
Bardzo poigrał z moimi uczuciami.

1. Uwielbiam tzw. "migawki z przeszłości", a odkrywanie prawdy o Rhaegarze to jeden z moich ulubionych wątków w powieści. Kiedy...