Ktoś kogo kochasz umrze...
Te słowa słyszy Kylie, kiedy odwiedza ją duch. Ale kto? Dziewczyna nie ma zielonego pojęcia o kim mowa.. Wie tylko, że musi komuś pomóc... Komuś kto jest dla niej ważny.
Jakby tego było mało, Kylie dalej nie wie kim jest. Może wampirem? Może wilkołakiem? Kto to wie, a i jeszcze te nagłe zmiany... I pojawiające się w stresujących sytuacjach moce... Nadzwyczajny słuch, siła.. Co się dzieje?
Z tą książką po prostu nie sposób się nudzić! Pani Hunter stworzyła niesamowicie wciągającą opowieść o nadnaturalnych nastolatkach... Niby typowa, a jednak taka świetna i przede wszystkim prosta i przyjemna.
Jestem jednak trochę zasmucona tym jak autorka pokierowała związek między Derekiem i Kylie. Nienawidzę trójkątów miłosnych! A za Lucasem też jakoś szczególnie nie przepadam... Poza tym jak to możliwe, że w tej książce było tak mało Perry'ego?! Tak bardzo liczyłam na to, że się pojawi, a tymczasem pani Hunter wplotła go tylko w kilku momentach, które były zdecydowanie zbyt krótkie. Moim zdaniem było też zbyt mało przekomarzania się między Mirandą i Dellą, które w pierwszym tomie zdobyły moją dozgonną sympatię, tak samo jak Derek. Okropnie denerwowała mnie też ta upartość Holiday wobec Burnetta, ale no cóż.. Wybaczam pani Hunter wszystko, bo z tą książką tak miło spędziłam swój czas. Uśmiech naprawdę często gościł na mojej twarzy, a kilka razy nawet łza zakręciła mi się w oku... I kto by pomyślał, że przy takiej zwykłej, oklepanej książce doświadczę tylu emocji?
Plus dla autorki także za to, że w Wodospadach Cienia spotykamy tak wiele istot nadnaturalnych, a nie tylko wybrany gatunek.

"Przebudzona o świcie" to naprawdę wciągająca książka, która wydaje się taka typowa, a jednak jest taka rewelacyjna i zabiera nas w zupełnie inny świat - prosto do Wodospadów Cienia... Już tęsknię za tym miejscem i czekam na kolejny tom... (W którym, mam nadzieję, będzie więcej Perry'ego)

Ktoś kogo kochasz umrze...
Te słowa słyszy Kylie, kiedy odwiedza ją duch. Ale kto? Dziewczyna nie ma zielonego pojęcia o kim mowa.. Wie tylko, że musi komuś pomóc... Komuś kto jest dla niej ważny.
Jakby tego było mało, Kylie dalej nie wie kim jest. Może wampirem? Może wilkołakiem? Kto to wie, a i jeszcze te nagłe zmiany... I pojawiające się w stresujących sytuacjach...