Czytam i jest jako tako. Uświadamiam sobie, że nic tej historii nie wyróżnia, a jest jedynie zbiorem powielonych schematów. Im dalej, tym coraz bardziej Autorka utwierdza mnie, że to kiepski harlequin, gdzie on twardy, ale zakochuje się, a ona panna omdlewająca na jego widok, ale oczywiście nie poddaje się tak od razu jego urokowi. A co tam, przecież musi się najpierw toczyć gra. Tu dość wyreżyserowana, zbiegi wszelkich możliwych okoliczności, doprowadzają do kolejnego po latach spotkania i w jakże klimatycznym miejscu, w blasku morza adriatyckiego. A mając na uwadze tytuł, tylko czekać, kiedy wreszcie się poddadzą po raz drugi sile amora i zaczną biegać po polu lawendy (oczywiście tu wysilam się na romantyzm). Ach ckliwość, ckliwość, ckliwość zwycięża!
Miłość - gdy była jeszcze nastolatką została zraniona i teraz kojarzy jej się z bólem. Dorosła kobieta miłością nazywa młodzieńcze zauroczenie? Związek, którego praktycznie nie było. No dobra, przez miesiąc z sobą chodzili. I od tamtego czasu, przez 16lat żadnego mężczyznę nie pokochała? Nawet nie spojrzała na któregoś tak, żeby można coś trwałego zbudować? Prawda, jakie to dojrzałe? To mamy obraz takiej dziewicy, jeśli chodzi o związki. Dodajmy, że zawodowo jest korporacyjną szczurzycą, ale tych cech, które ją wyróżniają w tamtym świecie jakoś przenieść do prywatnego nie potrafi.
Wszystkie postacie tutaj zaprezentowane wpisują się w jakiś schemat. Wszystko było i jest łatwo przewidywalne. Czytamy zdanie i już wiemy jak się potoczy cała scena.

A uroki Dalmacji, morza, gór, tych pól lawendowych? Zeżarło! bo tu niczego takiego nie doświadczyłam. No ale trzeba było się streszczać na tych 200 stronach, także na opisy nie starczyło miejsca (bo nie chce nawet myśleć, że wena Autorkę zawiodła).
Żebym uwierzyła w głębszy sens przedstawionej historii musiałabym dostać dużo więcej, a tu charakteru brakło. W sumie nie mam po co czytać kolejnych części, bo wiem jaki będzie ich finał. Ba! wiem jak rozegra się akcja, co sobie mogę darować i zajrzeć, ale do zupełnie innych książek Autorki. Sztuczność i przeciętność - oto wyznaczniki tej lektury.

Czytam i jest jako tako. Uświadamiam sobie, że nic tej historii nie wyróżnia, a jest jedynie zbiorem powielonych schematów. Im dalej, tym coraz bardziej Autorka utwierdza mnie, że to kiepski harlequin, gdzie on twardy, ale zakochuje się, a ona panna omdlewająca na jego widok, ale oczywiście nie poddaje się tak od razu jego urokowi. A co tam, przecież musi się najpierw...