Mo Farah to postać legendarna, o której słyszał każdy biegacz, miłośnik sportu a prawdopodobnie również wielu zwykłych ludzi. To jeden z tych sportowców, który przeszedł jak burza, ustanawiając nowe rekordy, zgarniając kolejne, coraz cenniejsze tytuły i trofea… i wcale się nie zatrzymał. Wciąż walczy o kolejne medale i pierwsze miejsca. Takiego Mo znamy. Rozpędzonego na bieżni albo wykonującego triumfalny gest Mobota – zaczerpnięty z choreografii piosenki „YMCA”. „Siła ambicji” pokazuje nam jednak Mo prawdziwego, to znaczy w całości: od jego dzieciństwa w somalijskiej wiosce, przez dorastanie w Anglii, walkę o osiągnięcia i tytuły, po założenie rodziny. To jest właśnie siła ambicji!

Biografię Mo Faraha czyta się świetnie prawdopodobnie dlatego, że jest autobiografią. Jest całkowicie szczera, pokazuje charakter autora. On sam wprawdzie przyznaje się do dysleksji i problemów z pisaniem, ale jeśli w pracy pomagali mu specjaliści, to zrobili to wyjątkowo dobrze. Nic nie utrudnia lektury i z pewnością nie straciła ona autentyczności. Co więcej, książka wciąga i motywuje, udowadniając, że ambicja jest naprawdę siłą.

Mohamed Farah przyszedł na świat 31 lat temu w Somalii jako jedno z bliźniąt. W wieku 8 lat wyjechał do Wielkiej Brytanii. W książce bez ogródek pisze o somalijskiej rzeczywistości i biedzie oraz o podróży do Anglii, podczas której omal nie zginął w starym i zniszczonym samolocie. Nie wstydzi się przyznać, jak wielkim szokiem było odkrywanie cywilizowanego świata w bogatej Anglii. Opowiada też o trudnym doświadczeniu wieloletniego rozstania z bratem bliźniakiem i o łączącej ich niezwykłej więzi.

Wielka Brytania dała Mo szanse na sportową karierę. Choć marzył o tej piłkarskiej, szybko okazało się, że ma talent do biegania. Pod opieką trenerów i klubów doskonalił swoje umiejętności i zdobywał pierwsze tytuły. Autobiografia pokazuje, że wcale nie było łatwo a dzisiejszy mistrz wielokrotnie przegrywał i upadał. Często dosłownie, podczas wyścigów, zwłaszcza tych przełajowych. Jednak zawsze się podnosił i biegł z jeszcze większa determinacją, doganiając a nawet wyprzedzając pozostałych zawodników. Nigdy nie brakowało mu ambicji.

„Siła ambicji” to nie tylko opowieść o sportowej karierze, ale też wspaniałe świadectwo rodzinnej miłości. Mo sporo pisze o swojej rodzinie z Somalii, ale też o tej nowej, którą założył kilka lat temu, żeniąc się z Tanią Nell i adoptując jej córeczkę. Urodziły im się bliźnięta, niemal równocześnie ze zdobyciem przez Mo dwóch medali olimpijskich w Londynie. Sposób, w jaki szczęśliwy mąż i ojciec opowiada o swojej rodzinie jest wyjątkowy.

Autobiografia Mo Faraha została przez wielu okrzyknięta sportową książką roku i trudno się nie zgodzić z tą opinią. Jest napisana od serca i szczerze, do tego pokazuje drogę do mistrzostwa zaczynającą się w ubóstwa. Wciąga i motywuje. Prawdziwa siła autobiografii.  
Katarzyna Marondel