Nie znajdziecie tu opisu wojennych okropieństw; z rozmowy z bohaterką wspomnień wyłoni się raczej nieugięta postawa kobiety, która umiała się wziąć za bary z życiem.
Pogoda ducha, pragmatyzm, praktyczność, brak rozczulania się nad sobą, silny charakter, humor, świadome kierowanie psychiką- to wszystko to nadal cechy charakterystyczne Alicji Gawlikowskiej- Świerczyńskiej.

Wymagająca matka, wczesna strata rodziców, pobyt w obozie w Ravensbruck przez okres 4 lat- to wszystko wykuło z niej człowieka ze stali, z pogodnym obliczem i młodzieńczym sercem.
Wciąż zadbana, kobieta z klasą, wciąż młoda duchem i poglądami- wspaniała kobieta.
Wywiad z nią to cenna lekcja. Posłuchajcie kilku znamiennych cytatów:

"Każdy człowiek, nawet w najlepszym małżeństwie, musi mieć swoje życie. Kompletne uzależnienie jest zabójcze. Nie może być tak, że człowiek jest od rana do nocy na wszystkie strony prześwietlany. (...) Niektórzy by chcieli to "ja" zagarnąć, wejść do każdej szarej komórki. Nie wolno tego robić. Nikt mnie tego nie uczył, ale tak rozumiałam życie".

"Życie to łamigłówka, proszę pana, którą trzeba sobie umieć odpowiednio rozwiązać. Powiem panu, że ja zawsze musiałam o sobie decydować. Nie lubiłam, żeby mnie ktoś nakłaniał, i się nie dawałam. Jeżeli człowiek ma kawałek własnego, niezależnego życia, to jest mu lepiej, potem lepiej się broni, nie jest stłamszony. Taką filozofię miałam. I mam".

"Wie pan, życie składa się z poznania, i z rozstania. Trzeba się umieć rozstawać. Psychicznie przede wszystkim, jeżeli się wie, że to nie jest na zawsze, że już nic dobrego z tego nie będzie, że to się musi skończyć. To proces psychiczny, który trzeba przejść. Najgorsze jest zaskoczenie. Ale jeżeli człowiek widzi, że życie się kończy, to nie ma co z tym walczyć, bo to nic nie da. Domagać się czegoś nie ma sensu. Człowiek był, ale go nie będzie".

"Umieć się pogodzić z sytuacją i starać się stworzyć coś nowego. Nie ma innego wyjścia. Ale od razu trzeba przekształcać się psychicznie, a nie szukać półśrodków: a może się zmieni, a może będzie tak, a może będzie inaczej.
- Po śmierci mamy przećwiczyła pani i zrozumiała, że bunt nic nie daje?
Tak, że nie przed czym się bronić, bo to nieodwracalne. A skoro jest nieodwracalne, to trzeba się od tego odseparować. Każde takie przeżycie czegoś człowieka uczy. Tylko jedni przyjmują te nauki, a inni- nie. I przez cale życie są rozkojarzeni i nieszczęśliwi. A do tego nie można dopuścić".

"Niech mi mówi, kto chce: duch duchem, ale wygląd jest ważny. Sprawia, że człowiek jest dla otoczenia milszy, wzbudza większe zaufanie. Ludzie ładnie wyeksponowani zewnętrznie łatwiejsi są do kontaktu. Zaniedbany nie daje łatwości zbliżenia. Człowiek, który nie dba o wygląd, ma w charakterze coś niekorzystnego, coś tu jest nie tak. Nie przepadam za obdartusami".

Warto głęboko przemyśleć słowa bohaterki książki. Mogą być w życiu potrzebne, a raczej- na pewno będą.

Nie znajdziecie tu opisu wojennych okropieństw; z rozmowy z bohaterką wspomnień wyłoni się raczej nieugięta postawa kobiety, która umiała się wziąć za bary z życiem.
Pogoda ducha, pragmatyzm, praktyczność, brak rozczulania się nad sobą, silny charakter, humor, świadome kierowanie psychiką- to wszystko to nadal cechy charakterystyczne Alicji Gawlikowskiej- Świerczyńskiej....