W tomie znajdują się dwa opowiadania, które są bardzo obiecującymi tekstami. Widać, że autor ma głowę pełną pomysłów. Szczególnie ciekawe jest drugie opowiadanie, gdzie pojawia się wątek szeptuch - świetna, zapomniana tradycja, z której tak rzadko korzysta się w literaturze. W tym opowiadaniu jest coś z baśni, legendy... niesamowity klimat. Pierwsze z nich jest dla mnie chyba za bardzo "kolesiowe" i ciężko mi było wczuć się w postawę i rozumowanie głównego bohatera, choc znów mamy tu do czynienia z feerią fantazji.
Wydaje się, że Chlewicki (nie znałam go wcześniej) to obiecujący prozaik.

W tomie znajdują się dwa opowiadania, które są bardzo obiecującymi tekstami. Widać, że autor ma głowę pełną pomysłów. Szczególnie ciekawe jest drugie opowiadanie, gdzie pojawia się wątek szeptuch - świetna, zapomniana tradycja, z której tak rzadko korzysta się w literaturze. W tym opowiadaniu jest coś z baśni, legendy... niesamowity klimat. Pierwsze z nich jest dla mnie...