Dawno,dawno temu przy pierwszym zetknięciu z Erica Spindler zgubiłam ją wydawałoby się bezpowrotnie i na długo,teraz odnalazłam i nie pozwolę już umknąć z mojej głowy.

Zapomniałam z jaką lekkością i wdziękiem operuje piórem,tak by nie pozwolić czytelnikowi na zbyt dalekie oddalenie się od tej książki.

Zapomniałam jak to jest czuć oddech zła owiewający włosy,zimną martwą stal dotykającą rozgrzanej od adrenaliny skóry.

Zapomniała...ale to już za mną.


Twórcy słowa dzielą i wytaczają kierunek naszej sympatii lub antypatii.
Wkładają nam do głowy lojalność wobec określonych typów,jak i tworzą barierę niechęci odgradzającą nas od nieprzychylnego spoglądania na całą resztę.
Czasami zamiar pisarza/pisarki spala na panewce,bo coś w nas nie pozwala,nie chce poddać się podążaniu określonym tropem.
Wiem,sama po sobie,że w pewnym momencie,jeszcze gdzieś w mniejszej połowie książki porzuciłam bez większego żalu przyklaskiwanie małżeństwu Kate i Richarda.
Chyba dałam się omamić chorej wizji idealnej miłości,przeznaczeniu hołdowanemu przez Juliannę,bo ciągle nawiedzały mnie te same słowa - "A weź sobie tego boskiego Richarda dzieciaku,weź jak najdalej i żebym cię nigdy więcej nie widziała na oczy!"

Julianna to zagubiona dziewczyna na progu kobiecości,owoc zaniedbania wychowania na rzecz radości i uciechy z życia.
Julianna to wielka miłość pewnego tajemniczego i niebezpiecznego mężczyzny,kogoś kto w swoim tajnym kręgu znany jest pod pseudonimem "Lód".
"Lód" szlifował Juliannę od wczesnego dzieciństwa,klęcząc z uwielbieniem przed jej niewinnością i czystością.
Wielbił ją,chronił,rozpieszczał,tłamsił swym uczuciem i zagadką tego kim jest i co robi.
Z niewinnej,ślepo ufającej dziewczynki wyrosła ciekawska osóbka,która chciała porzucić swój dotychczasowy świat,by stać się w końcu kobietą.
Liczyła na to,że jej ukochany pozwoli przekroczyć jej pewien etap z uśmiechem na ustach.

Spodziewaj się niespodziewanego Julianno i uciekaj,uciekaj jak najdalej,bo dziecię,które nosisz pod sercem,zostanie w akcie twego nieposłuszeństwa wyrwane ci z łona bez żalu.

Młoda dziewczyna w ciąży,depczący jej po piętach zdradzony kochanek i para małżeńska,której do szczęścia brakuje tylko dziecka.

Opatrzność sprawia,że potrzeba posiadania przez Kate potomka kierują ją do jednej z najlepszych klinik adopcyjnych w okręgu.
Fatum sprawia,że do tej samej kliniki trafia zdesperowana i wystraszona Julianna.
Przeznaczenie mówi,że Richard jest wymarzonym i jedynym idealnym kimś dla Julianny.
Spryt i odpowiednie podejście do mężczyzn nakazują tej młodej pannie rozwagę,odpowiedni długoterminowy plan i obserwację,by dostać to czego chce i pozbyć się tego,co jej zawadza.

Kate kobieta z klasą nie wyobraża sobie życia bez Richarda,z czasem nie wyobraża sobie jak mogła wcześniej żyć bez małej,słodkiej Emmy Grace.
Richard,to typowy zadufany w sobie prawnik,wściekle zazdrosny o uwagę żony skierowaną na córkę.
Julianna staje się uosobieniem klasy Kate,tylko w młodszym i piękniejszym opakowaniu.
John znany jako "Lód" depcze po piętach każdemu z nich.
Jest jeszcze Luke,dziś znany pisarz,a niegdyś dawny przyjaciel małżeństwa Ryanów,rywal,który przegrał w staraniu się o bycie z Katie.

Machina manipulacji ruszyła pełną parą,są tacy co czują wiszące w powietrzu zagrożenie,są i tacy,którzy nieświadomi niczego łowią sobie ryby,póki pętla nie zaciska się im na szyi,dusząc i odbierając życie.
Jednak nikt się nie spodziewa,że stan zagrożenia podskoczy na skali zwykłego lęku tak szybko i tak wysoko.

Książka,która czyta się świetnie.
Książka,która znika ci przed oczami w zatrważająco szybkim tempie.
Książka,które nie skończy się tak jak skończyłoby się wiele innych.
Problemy zostają rozwiązane,a dramaty zażegnane,jednak nie tak jak przewiduje większość.
Jeśli widzisz coś więcej niż czubek własnego nosa,wyczujesz zagrożenie,i lekką,dość płaską niekonwencjonalność zakończenia.
Jeżeli posiadasz choć ciut intuicji,w porę wyłapiesz migające sygnały wysyłane przez autorkę.
Nie będziesz zaskoczony,ale miło zdumiony,wnikliwością Erici S.nad drogami ludzkiego losu.

"Stan zagrożenia" dobrze odprężająca sensacja,która przywróci ci wiarę w sprawiedliwość wyborów,przegna rujnujące myśli o przeznaczeniu,i odda to co kiedyś tak cennego porzuciłaś.







Dziękuję Wydawnictwu Harlequin MIRA za udostępnienie książki do recenzji.

Dawno,dawno temu przy pierwszym zetknięciu z Erica Spindler zgubiłam ją wydawałoby się bezpowrotnie i na długo,teraz odnalazłam i nie pozwolę już umknąć z mojej głowy.

Zapomniałam z jaką lekkością i wdziękiem operuje piórem,tak by nie pozwolić czytelnikowi na zbyt dalekie oddalenie się od tej książki.

Zapomniałam jak to jest czuć oddech zła owiewający włosy,zimną martwą...