Jest to pierwsza książka pani Potter, jaką przeczytałam.
Na początku bohaterka okazała się być uroczą, pełną energii Brytyjką kupującą fantastyczne buty. Jej historia zaczęła się naprawdę zabawnie – Heather potrafiła się wplątać w naprawdę niezłe tarapaty, ale nawet, gdy narzekała, robiła to w sposób subtelny i słodki.
Pewnego dnia na swojej drodze spotyka irlandzką Cygankę (nie miałam pojęcia, że takowe istnieją), która sprzedaje jej szczęśliwy wrzos. Po jakimś czasie bohaterka odkrywa, że ten wrzos ma za zadanie nie tylko przynosić jej szczęście, ale także spełniać wszystkie marzenia. Zaczyna go więc wykorzystywać na wszelkie możliwe sposoby: znajduje najlepsze miejsca parkingowe, kupuje piękne szpilki po ogromnej przecenie, wymiguje się od mandatów, załatwia wielkie zlecenie dla firmy, w której pracuje itd.
I tu pojawia się problem. Bo Heather, której wszystkie życzenia się spełniają, przestaje być słodka. Jej myśli i uczucia koncentrują się odtąd jedynie na dwóch rzeczach: facetach (właściwie to chyba raczej tylko na ich umięśnionych ciałach) i seksie (wydaje mi się, że bohaterka nie zna znaczenia słowa: romantyczna). Od pewnego momentu aż do końca książki nie byłam w stanie jej zrozumieć. Nagle okazała się być kimś zupełnie innym, jakby autorka wymieszała ze sobą dwie różne książki, tylko zostawiła te same imiona bohaterów. Heather stale i we wszystkim zaczęła wynajdować problemy, w kółko i w kółko prowadziła te same, “poważne” (czytaj: problematyczne i nudne) rozmowy o uczuciach, w każdym widziała mnóstwo wad.
Z książki ma wynikać pewne pouczenie typu: uważaj, o czym marzysz, bo to może się spełnić.
I to brzmi cudownie, ale, moim skromnym zdaniem, można by to ubarwić nieco inną historią niż historią kobiety, która chodzi do łóżka z jednym facetem, gdyż sobie tego zażyczyła, a marzy o seksie z innym, wobec którego takowego życzenia nie wypowiedziała. Nie sądzę też, bym będąc na miejscu Heather, wykorzystała swoją moc do tego, by zmniejszyć penisy robotnikom czy też by zaciągnąć do łóżka sąsiada.
No ale dobrze: zostawmy biedną pannę Heather w spokoju. W końcu jeden bohater nie tworzy książki. Może spójrzmy na Briana, szefa dziewczyny. Pięćdziesięcioletni gej oglądający się na ulicy za 20-letnimi facetami.. No dobrze, kolejny. Jess. Przyjaciółka Heather, za cel życiowy obrała sobie chyba seks z każdym facetem z portalu randkowego, z którego notorycznie korzysta… Może wystarczy.
Autorka do samego końca starała się tworzyć zabawne sytuacje i wywoływać uśmiech na twarzach czytelniczek. Ciężko mi jednak śmiać się w kółko z perypetii łóżkowych czy też dwuznacznych sytuacji i tego typu dialogów.
Podsumowując stwierdzam, że książka mnie rozczarowała. Bohaterka, którą poznałam jako słodką, uroczą dziewczynę, przekształca się w problematyczną seksoholiczkę, która nie wie, czego (czy też kogo) chce. Jeśli takie książki określane są jako zabawne to, słowo daję, jestem ponurakiem. Mi z nerwów o mało co nie pękła żyłka.

Jest to pierwsza książka pani Potter, jaką przeczytałam.
Na początku bohaterka okazała się być uroczą, pełną energii Brytyjką kupującą fantastyczne buty. Jej historia zaczęła się naprawdę zabawnie – Heather potrafiła się wplątać w naprawdę niezłe tarapaty, ale nawet, gdy narzekała, robiła to w sposób subtelny i słodki.
Pewnego dnia na swojej drodze spotyka irlandzką...