Ojojoj, cóż to za nieporozumienie było... Aż brak mi słów na to jak autorka wypaczyła obraz gejszy! Ledwo wspomniana została tu nauka, taniec, gra na instrumentach, śpiew, a o tym, że gejsza musiała być inteligentna, elokwentna, gdyż wymagano od niej również prowadzenia mądrej konwersacji, autorka nawet się nie zająknęła... Za to okazało się, że jedynym zajęciem gejszy jest seks, który wręcz do znudzenia pojawia się na każdej stronie tej książki. Główna bohaterka o niczym innym nie myśli, jak wyłącznie o tym jak, gdzie i z kim mogłaby się kochać, by w końcu stracić dziewictwo... Szkoda pisać cokolwiek więcej na temat tej książki. I szkoda czasu na jej czytanie, sama się sobie dziwię, że dotrwałam do końca, zamiast odrzucić ją w kąt po pierwszych rozdziałach, czy nawet stronach i zapomnieć, że kiedykolwiek miałam ją w ręku. Najsmutniejszy jest fakt podany na okładce w nocie o autorze, że pani Bacarr jest konsultantką do spraw związanych z Japonią w amerykańskiej telewizji. Jeśli takie rzeczy opowiada na temat tej niezwykłej, wyjątkowej, pięknej i subtelnej kultury, to bardzo współczuje amerykańskim telewidzom.

Ojojoj, cóż to za nieporozumienie było... Aż brak mi słów na to jak autorka wypaczyła obraz gejszy! Ledwo wspomniana została tu nauka, taniec, gra na instrumentach, śpiew, a o tym, że gejsza musiała być inteligentna, elokwentna, gdyż wymagano od niej również prowadzenia mądrej konwersacji, autorka nawet się nie zająknęła... Za to okazało się, że jedynym zajęciem gejszy jest...