Nie podobała mi się ta książka. Zlepek scen, dość chaotyczny. Nie ma tu żadnej historii. Jedyny plus to pokazanie życia w Japonii, ale zastanawiam się na ile to jest prawda, a na ile literacka fikcja.

Nie podobała mi się ta książka. Zlepek scen, dość chaotyczny. Nie ma tu żadnej historii. Jedyny plus to pokazanie życia w Japonii, ale zastanawiam się na ile to jest prawda, a na ile literacka fikcja.

Bardzo przecietna. Większość to opis rozmów z klientami, które w sumie nic nie wnoszą. MAło informacji o kulturze, tradycjach japońskich. Mało anegdoteg czy zwrotów akcji.

Bardzo przecietna. Większość to opis rozmów z klientami, które w sumie nic nie wnoszą. MAło informacji o kulturze, tradycjach japońskich. Mało anegdoteg czy zwrotów akcji.

Świetna, na pewno zostanie w mojej pamięci. Polecam wszystkim zainteresowanym kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni. Lektura raczej dla sympatyków Japonii, osoby nie w temacie mogą odczuwać niezadowolenie czy nudę w trakcie czytania. Jednak ja osobiście chłonę wszystko co związane ze Wschodem, także mnie ta pozycja jak najbardziej usatysfakcjonowała. Dla sympatyków jak najbardziej na TAK :)

Świetna, na pewno zostanie w mojej pamięci. Polecam wszystkim zainteresowanym kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni. Lektura raczej dla sympatyków Japonii, osoby nie w temacie mogą odczuwać niezadowolenie czy nudę w trakcie czytania. Jednak ja osobiście chłonę wszystko co związane ze Wschodem, także mnie ta pozycja jak najbardziej usatysfakcjonowała. Dla sympatyków jak najbardziej...

W oczekiwaniu na biblioteczne wydanie "Wyznań gejszy" przeczytałam coś podobnego, a zarazem innego: "Białą gejszę". Nie jestem w najmniejszym stopniu specjalistką od kultury japońskiej, a ta książka pomogła mi częściowo ją poznać. Autorka z premedytacją wybrała się (wraz z mężem!) na trzy miesiące do Japonii, gdzie zatrudniła się jako hostessa i pracując nocami umilała czas mężczyznom. Ważne - nie chodzi tu o prostytucję, ale głównie spędzanie czasu w barach czy restauracjach czy popularnych kabinach karaoke. Czytało się w miarę szybko, jednak mam świadomość, że są prawdopodobnie lepsze pozycje o podobnej tematyce.

W oczekiwaniu na biblioteczne wydanie "Wyznań gejszy" przeczytałam coś podobnego, a zarazem innego: "Białą gejszę". Nie jestem w najmniejszym stopniu specjalistką od kultury japońskiej, a ta książka pomogła mi częściowo ją poznać. Autorka z premedytacją wybrała się (wraz z mężem!) na trzy miesiące do Japonii, gdzie zatrudniła się jako hostessa i pracując nocami umilała czas...

Poległam po pierwszych dwóch rozdziałach. Nuuuuuuda Panie!!!!!

Poległam po pierwszych dwóch rozdziałach. Nuuuuuuda Panie!!!!!

-Okładka i tytuł bardzo mnie zmyliły
-Za dużo chaosu i niezrozumienia w wypowiedziach klientów
-Wkurzała mnie główna bohaterka
-Ciężko uwierzyć,że to naprawdę się działo naprawdę(bo tak było?)

-Luzna,dosyć spokojna fabuła
-Można się dowiedzieć ciekawych rzeczy o Japonii

-Okładka i tytuł bardzo mnie zmyliły
-Za dużo chaosu i niezrozumienia w wypowiedziach klientów
-Wkurzała mnie główna bohaterka
-Ciężko uwierzyć,że to naprawdę się działo naprawdę(bo tak było?)

-Luzna,dosyć spokojna fabuła
-Można się dowiedzieć ciekawych rzeczy o Japonii

Ciekawe spojrzenie na społeczne znaczenie hostess-klubów w życiu Japończyków.

Ciekawe spojrzenie na społeczne znaczenie hostess-klubów w życiu Japończyków.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ zaintrygował mnie tytuł. Od dawna interesuję się niezwykłą profesją gejszy. Tytuł okazał się mylący, gdyż to, co opisała autorka nie ma prawie nic wspólnego ze światem gejsz, co mnie bardzo rozczarowało.
Chelsea Haywood przyjechała na trzy miesiące do Japonii w celu podjęcia pracy w klubie a następnie opisania swoich doświadczeń w książce. Trafiła ona do ekskluzywnego klubu Green Gras, w którym hostessy usługują klientom i umilają im czas swoim towarzystwem i rozmową. W czasie tych trzech miesiecy autorka poznała wielu Japończyków i opisała związane z nimi doświadczenia oraz po części pokazała nam mentalność współczesnych Japończyków.
Według mnie tematyka książki jest ciekawa, niestety sposób jej napisania już niekoniecznie.

Sięgnęłam po tę książkę, ponieważ zaintrygował mnie tytuł. Od dawna interesuję się niezwykłą profesją gejszy. Tytuł okazał się mylący, gdyż to, co opisała autorka nie ma prawie nic wspólnego ze światem gejsz, co mnie bardzo rozczarowało.
Chelsea Haywood przyjechała na trzy miesiące do Japonii w celu podjęcia pracy w klubie a następnie opisania swoich doświadczeń w książce....

Hmm pierwsze co mi się nasuwa to zostawić wszystko wziąć urlop i jechać do Japonii dobrze się bawić, imprezować, zwiedzać, obkupić się do granic możliwości a po 3 m-c wrócić jak by nigdy nic...i nie zapłacić za to ani grosza
Książka bardzo mnie rozczarowała tytuł powinien być biała hostessa a nie gejsza. Spodziewałam się czegoś dużo lepszego.

Hmm pierwsze co mi się nasuwa to zostawić wszystko wziąć urlop i jechać do Japonii dobrze się bawić, imprezować, zwiedzać, obkupić się do granic możliwości a po 3 m-c wrócić jak by nigdy nic...i nie zapłacić za to ani grosza
Książka bardzo mnie rozczarowała tytuł powinien być biała hostessa a nie gejsza. Spodziewałam się czegoś dużo lepszego.

Książkę można streścić jednym słowem: koszmar. Pseudo eksperyment polegający na spotkaniach, rozmowach i wyciąganiu pieniędzy od bogatych Japończyków trwał 3 miesiące. Z jednej strony Autorka nie ukrywa swojego negatywnego podejścia do zawodu hostessy, a z drugiej z premedytacją przyjmuje reguły gry. Tytuł całkowicie nieadekwatny do treści, zajęcie Autorki nie ma nic wspólnego z byciem gejszą, to tak jakby porównać umiejętności Straży Miejskiej Pcimia Dolnego i komandosów GROM-u...

Książkę można streścić jednym słowem: koszmar. Pseudo eksperyment polegający na spotkaniach, rozmowach i wyciąganiu pieniędzy od bogatych Japończyków trwał 3 miesiące. Z jednej strony Autorka nie ukrywa swojego negatywnego podejścia do zawodu hostessy, a z drugiej z premedytacją przyjmuje reguły gry. Tytuł całkowicie nieadekwatny do treści, zajęcie Autorki nie ma nic...