Jestem zszokowany. Wikipedia ZATAJA BOHATERSKI ŻYCIORYS NOWAKOWSKIEGO, a NIEDOINFORMOWANI CZYTELNICY właściwie go NIE CZYTAJĄ. Czuję się zobligowany do zachęcenia czytelników do poznania i zachwycenia się utworami WYBITNEGO POLSKIEGO PISARZA, TWÓRCY REALIZMU PERYFERYJNEGO. Teraz wspomnę o paru faktach z jego życia, a więcej powiem przy opiniowaniu poszczególnych utworów.

Należał do „Pokolenia 1956”, debiutował w „Nowej Kulturze” w 1957, popularność zdobył w 1961 - „Beńkiem Kwiaciarzem”. W latach 60-tych w „Kameralnej”, „SPATiF-ie”, „SARP-ie”, u „Dziennikarzy”, „Fukiera” czy „Hopfera” rozmawiano non-stop o nim i jego twórczości, nie mniej niż o np Iredyńskim, Śliwoniku, Grochowiaku, Jerzynie, Piwowskim, Płażewskim, Hamiltonie /Słojewskim/, jak i Stachurze i Himilsbachu, a on prowadził, jak inni, beztroski żywot w tym „najweselszym baraku obozu KDL”. Niestety, gdy zaangażował się, jako jeden z nielicznych, w działalność polityczną, zaczął markotnieć.

Szerokim echem odbiło się podpisanie przez niego w 1971 roku /wraz z Herbertem i Woroszylskim/ listu protestacyjnego do władz PRL, w sprawie uniewinnienia braci Kowalczyków skazanych za wysadzenie auli WSP w Opolu. Ze zdziwieniem i zdumieniem obserwowałem jego dalsze zaangażowanie w walkę z ustrojem, co było w tych czasach /”wczesny Gierek”/ ewenementem. Ciekawych szczegółow zapraszam na stronę „Marek Nowakowski - Encyklopedia Solidarności”. Zatrzymywany wielokrotnie, został aresztowany w 1984 roku, a sprawa nabrała rozgłosu m.in. wskutek zaangażowania się w jego obronę Tyrmanda i Ionesco. Jego niektóre opowiadania napisane po 1989 r. sprawiają wrażenie, że radość z wolności zabiera mu świadomość ponurej rzeczywistości środowisk, które nie potrafiły się „transformować”. I o tym jest omawiane dzisiaj opowiadanie. Nim jednak do niego przejdę zacytuję Wikipedię, by pokazać, że mój zarzut postawiony w pierwszym zdaniu nie jest gołosłowny. A więc notka jest bardziej niż zwięzła:

„Był uczestnikiem protestów przeciwko zmianom w konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, w 1984 roku był aresztowany. Był współzałożycielem podziemnego pisma literackiego „Zapis”. „

Koniec, kropka. Nie wiem /bo od 1990 r. mieszkam w Kanadzie/, czym jest podyktowana ta zwięzłość, bo wypada choćby podkreślić, że w 1977 roku ujawnienie składu kolegium redakcyjnego podziemnego „Zapisu” świadczyło o odwadze i determinacji jego członków.

Co do „Psich Głów”, to przedsklepowe pijaczki pozornie przypominają „Ranczo”, tylko, że u Nowakowskiego, to nie jest ich wybór, lecz ich fatum. Mentalność PGR-owska okazała się niereformowalna, w dużej mierze, ze względu na niski poziom umysłowy. Nikt ich nie przygotował, nie wytłumaczył, nie wyedukował, więc nieudacznicy pozostawieni sami sobie wegetują w oparach alkoholu, utwierdzając się w przekonaniu, że każdy, kto sobie radzi w nowej rzeczywistości, to złodziej. Ostatnie dwie strony to szokujące, do bólu prawdziwe podsumowanie, nie dające żadnej nadziei „nietransformowalnym”. Czyli znów REALIZM PERYFERYJNY, którego twórcą obwieszczono właśnie Nowakowskiego.

Jestem zszokowany. Wikipedia ZATAJA BOHATERSKI ŻYCIORYS NOWAKOWSKIEGO, a NIEDOINFORMOWANI CZYTELNICY właściwie go NIE CZYTAJĄ. Czuję się zobligowany do zachęcenia czytelników do poznania i zachwycenia się utworami WYBITNEGO POLSKIEGO PISARZA, TWÓRCY REALIZMU PERYFERYJNEGO. Teraz wspomnę o paru faktach z jego życia, a więcej ...